สวัสดีครับ!!
ผมขอสอบถามหน่อยครับ
เเม่ผมเป็นโรคทางจิต น้องชายของเเม่ก็เป็น ท่านเป็นคนเคร่งในศาสนา เเต่ก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ชอบมองโลกในแง่ร้าย เเละท่านจะคิดว่าตัวเองเป็นคนดีที่สุด บางครั้งพแได้ยินเสียงนก ก็จะคิดว่านกหัวเราะเยาะ เเต่ก่อนเราทำงานในเมือง เเม่อยู่กับพ่อ พ่อบอกว่าท่านมักจะร้องให้รนเดียว เศร้าคนเดียว บางครั้งก็ไม่พูดกับใครเลย ผมเลยกลับมาดูเเล เเม่ผมโทรมกว่าเดิมมากๆ ชอบคิดว่าคนอื่นไม่รัก คนอื่นเกลียดตัวเอง บางครั้งก็บ่นไม่หยุดขุดเรื่องเก่ามาบ่นคุยคนเดียวทั้งวัน เเรกๆบางครั้งผมก็มีปากเสียงกับท่าน เพราะยังไม่เข้าใจ!! เเต่เดี่ยวนี้ผมไม่รู้จะทำแย่างไร ทำได้เเค่เงียบใส่... ตั้งเเต่เป็นมา ท่านไม่มีเหตุผล ท่านเหมือนจะปกติเเต่ไม่เลย....คุณพ่อเคยพาไปหาหมอ หมอให้ยากลับมาทานเเละให้ไปตามนัด เเรกๆคุณเเม่ทานยา แต่หลังๆท่านไม่ยอทาน บอกว่าทำให้ง่วง เเม่ทำอะไรก็ไม่ได้!!..เลยไม่ยอมทาน ไม่ยอมไปหาหมอ(ไปครั้งเดียวเเล้วไม่ยอมไปอีกเลย) บอกว่าหมอบ้า ถามอะไรเรื่อยเปื่อย ให้ยาทำไมเขาไม่ได้ป่วย...ไม่ยอมไปเเบบไม่ไปเลย...... ทุกวันนี้ ทำงานไกลจากท่านก็ไม่ได้ ท่านจะคิดว่าลูกไม่รัก....อยุ่บ้านเดียวกันก็หาเรื่องขุดเรื่องเก่านุ้นนี้นั้น มาบ่นให้ฟังพาจิตตกทั้งวัน!! (คุณเเม่ไม่ทำงานครับ).ท่านไม่มีเหตุผลเลย ยิ่งช่วงนี้โควิด ผมเตือนเรื่องเเมส เรื่องล้างมือ เรื่องโรคระบาด ก็ไม่ค่อยจะฟัง ตอบกลับว่าก็เเล้วเเต่เวรเเต่กรรม ประมาณนี้!.....ใครพอจะรู้วิธีรับมือบ้าง มีคนในครอบครัวเป็นประมาณนี้ต้องรับมืออย่างไรครับ! ต้องเตรียมอะไรบ้าง เเนะนำเป็นหนังสืออ่านก็ได้ครับ ว่าควรอ่านเล่มไหน ถึงจะเข้าใจคนกลุ่มนี้!!.... ถ้าผมทำให้เสียเวลาอ่านก็ขอโทษด้วยครับ ถือว่ามาฟังใครสักคนมาระบาย....ขอบคุณครับ
ครอบครัวมีคนเป็นโรคทางจิต(มั้งครับ)
ผมขอสอบถามหน่อยครับ
เเม่ผมเป็นโรคทางจิต น้องชายของเเม่ก็เป็น ท่านเป็นคนเคร่งในศาสนา เเต่ก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ชอบมองโลกในแง่ร้าย เเละท่านจะคิดว่าตัวเองเป็นคนดีที่สุด บางครั้งพแได้ยินเสียงนก ก็จะคิดว่านกหัวเราะเยาะ เเต่ก่อนเราทำงานในเมือง เเม่อยู่กับพ่อ พ่อบอกว่าท่านมักจะร้องให้รนเดียว เศร้าคนเดียว บางครั้งก็ไม่พูดกับใครเลย ผมเลยกลับมาดูเเล เเม่ผมโทรมกว่าเดิมมากๆ ชอบคิดว่าคนอื่นไม่รัก คนอื่นเกลียดตัวเอง บางครั้งก็บ่นไม่หยุดขุดเรื่องเก่ามาบ่นคุยคนเดียวทั้งวัน เเรกๆบางครั้งผมก็มีปากเสียงกับท่าน เพราะยังไม่เข้าใจ!! เเต่เดี่ยวนี้ผมไม่รู้จะทำแย่างไร ทำได้เเค่เงียบใส่... ตั้งเเต่เป็นมา ท่านไม่มีเหตุผล ท่านเหมือนจะปกติเเต่ไม่เลย....คุณพ่อเคยพาไปหาหมอ หมอให้ยากลับมาทานเเละให้ไปตามนัด เเรกๆคุณเเม่ทานยา แต่หลังๆท่านไม่ยอทาน บอกว่าทำให้ง่วง เเม่ทำอะไรก็ไม่ได้!!..เลยไม่ยอมทาน ไม่ยอมไปหาหมอ(ไปครั้งเดียวเเล้วไม่ยอมไปอีกเลย) บอกว่าหมอบ้า ถามอะไรเรื่อยเปื่อย ให้ยาทำไมเขาไม่ได้ป่วย...ไม่ยอมไปเเบบไม่ไปเลย...... ทุกวันนี้ ทำงานไกลจากท่านก็ไม่ได้ ท่านจะคิดว่าลูกไม่รัก....อยุ่บ้านเดียวกันก็หาเรื่องขุดเรื่องเก่านุ้นนี้นั้น มาบ่นให้ฟังพาจิตตกทั้งวัน!! (คุณเเม่ไม่ทำงานครับ).ท่านไม่มีเหตุผลเลย ยิ่งช่วงนี้โควิด ผมเตือนเรื่องเเมส เรื่องล้างมือ เรื่องโรคระบาด ก็ไม่ค่อยจะฟัง ตอบกลับว่าก็เเล้วเเต่เวรเเต่กรรม ประมาณนี้!.....ใครพอจะรู้วิธีรับมือบ้าง มีคนในครอบครัวเป็นประมาณนี้ต้องรับมืออย่างไรครับ! ต้องเตรียมอะไรบ้าง เเนะนำเป็นหนังสืออ่านก็ได้ครับ ว่าควรอ่านเล่มไหน ถึงจะเข้าใจคนกลุ่มนี้!!.... ถ้าผมทำให้เสียเวลาอ่านก็ขอโทษด้วยครับ ถือว่ามาฟังใครสักคนมาระบาย....ขอบคุณครับ