คือ ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงครับ รู้จักกันมาเป็นปีแล้วแหละ ขอย้อนไปตอนที่รู้จักกันช่วงแรกๆก่อนนะครับ พวกเรา2คนรู้จักกันช่วงต้นปีที่แล้วครับ สนิทกันมากๆ ไม่เคยคิดจะชอบเพื่อนคนนี้เลยนะครับ แต่ด้วยความที่ผมชอบคนง่าย ผมก็รู้ตัวเองแหละครับว่ามีโอกาสจะชอบมัน แต่ก็พยายามไม่คิดเรื่องนี้นะครับ เพราะอยากให้มันเป็นเพื่อนผมตลอดไป พอเราเริ่มสนิทกันได้พักนึง มันก็มีครั้งนึงที่ผมถามหรืออะไรมันสักอย่างประมาณว่า "ทำไรวะเพื่อน" มันเลยถามผมกลับว่า"เพื่อนหรอวะ"
ตรงนั้นแหละครับทำให้ผมเริ่มคิดว่ามันน่าจะชอบผม แต่ผมก็ไม่ได้อะไรมาก ยังไม่มั่นใจ

จนผ่านมาอีก2-3เดือน เราสองคนก็เริ่มรู้สึกกันมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าผมรู้สึกคนเดียวมั้ย แต่ถึงขั้นจะมีอะไรกันเลยครับ พวกเราในตอนนั้นก็ต่างคนต่างมีแฟน แต่ก็พยายามห้ามใจ ทั้งผมทั้งมัน เวลาที่คุยกันก็ยังคุยปกติครับ เหมือนเพื่อนทั่วๆไป ระยะเวลาผ่านไปทีนี้มันก็เริ่มมาๆหายๆแล้วแหละครับ ผมก็เริ่มทำใจลืมๆไปบ้าง บอกตรงๆตอนนั้นรู้สึกดีกับมันจริงๆครับ ก่อนมันจะหายไปมันก็มาบอกว่า ชอบผมมานานแล้ว แต่ระยะเวลาที่หายก็ไม่ได้หายขาดนะครับ มันยังทักมาหาผมบ้าง แต่ก็นานๆทีครับ

จนถึงปัจจุบันนี้ครับ ตอนนี้ผมมีแฟนเเล้วนะครับ มันเองก็มีแล้ว เมื่อประมาณสัปดาห์ที่แล้วมันก็ทักหาผมครับ ปกติมันจะมาๆหายๆ นานๆทีมาเหมือนอย่างที่บอก ตอนนี้ก็คุยกันทุกวันครับ แต่ก็ไม่ได้คุยเยอะมาก ผมคิดนะครับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว แต่พอคุยไปเรื่อยๆผมเริ่มรู้สึกดี ไม่รู้จะเรียกอาการนี้ว่าชอบได้มั้ย คือผมสามารถเห็นมันมีแฟน คุยกับคนอื่น หรือมีอะไรกับคนอื่นได้ แต่ผมให้มันหายไปจากผมไม่ได้ อย่างน้อยก็ขอแค่ได้คุยกันครับ

มันทำให้ผมรู้เลยว่า เอาจริงๆ ผมลืมมันไม่ได้เลยครับ แต่ผมก็รักแฟนผม ผมควรจะทำยังไงครับ แล้วอาการแบบนี้คือผมชอบมันรึป่าว
ผมงงกับความรู้สึกตัวเองจริงๆครับ