สวัสดีครับคือผมงงกับความรู้สึกตัวเองในตอนนี้มากไม่รู้ว่ามันคืออะไรผมต้องขอเล่าจุดเริ่มต้นที่ทำให้ความรู้สึกผมมันสับสนนะครับ

คือผมเลิกกับแฟนคนนึงคบมาได้ 8 เดือนตอนนี้เลิกได้ 1 เดือนแล้วเหตุผลที่เลิกเพราะว่าเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลยต่างฝ่ายต่างไม่ค่อยตอบแชทกันหรือตอบแชทกันช้าไม่เหมือนเมื่อก่อนวันที่เลิกผมทักไปหาแฟนถามเธอว่า
ที่คบกันทุกวันนี้เธอยังฝืนไหมแล้วแฟนผมเขาก็บอกว่าไม่รู้สิเหมือนมันเริ่มอิ่มตัวผมก็เลยถามแฟนว่าแล้วจะเอายังไงต่อแฟนผมเขาก็ตอบว่าไม่รู้สิ ผมก็เลยบอกแฟนผมว่าพูดมาเลยตรงๆถ้ามันไม่ไหวเดี๋ยวจะเป็นคนบอกเองสุดท้ายแล้วก็คุยกันแล้วสรุปได้ว่าเราจะเลิกกันแล้วเราก็เลิกกัน

ตอนนั้นมันทำให้ผมผิดหวังในตัวผมมากที่ไม่สามารถรั้งความรักนี้ได้เพราะว่าเอาจริงๆผมรู้สึกว่าคนนี้ที่ใช่เพราะช่วงที่คบกันแรกๆหรือก่อนคบกันต่างฝ่ายต่างชอบกันมาก่อนแล้วถึงได้คบเราเข้ากันได้ดีมากจนเหมือนว่าเส้นทางมันจะสวยหรูจนผมเทจะให้เขาหมดเลยผมรู้สึกว่าคนนี้แหละผมอยากให้เป็นคนสุดท้ายเพราะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เราเข้ากันได้ดีแต่สุดท้ายก็นั่นแหละความรักของเรามันเดิมๆเหมือนทุกวันแล้วเราก็อยู่กันไกลด้วยจนสุดท้ายก็ไปไม่รอด
การเลิกราครั้งนี้มันทำให้ผมคิดว่าผมควรอยู่คนเดียวหรือเปล่ามันเป็นความรู้สึกแบบเราดูแลเขาไม่ได้ดีอย่างที่ควรมันทำให้ผมรู้สึกสมเพชตัวเองแล้วอยากอยู่คนเดียวไปก่อนรออะไรให้พร้อมค่อยมีคนใหม่

ตอนนี้ก็ผ่านมา 1 เดือนแล้วผมเลิกกันประมาณวันจันทร์เพราะครบ 1 เดือนไม่กี่วันวันศุกร์อาทิตย์นั้นที่ครบ 1 เดือนผมได้รู้จักเพื่อนคนหนึ่งเพราะมันเรียนที่ไหนเขาทักชวนผมเล่นเกมกับเพื่อนสนิทผมเป็นคนแต่เพื่อนสนิทผมมันไม่ว่างมาผมก็เล่นกับเขาผมก็เลยชวนเพื่อนอีกคนนึงวันแรกผมก็เล่นแบบมีเพื่อนคนนี้แล้วทีนี้ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำแล้วเพื่อนคนนี้เขาก็ไม่เล่นแต่เพื่อนคนที่จะชวนเพื่อนสาวเขาก็เลิกกับผมอยู่วันที่ 2 เขาก็ทักชวนผมเล่นเหมือนเคยผมเข้าไปเล่นกับเขาผมไม่ได้คิดอะไร มาเรื่อยๆจนถึงวันจันทร์ นี่แหละเราเล่นกันถึงประมาณ 5 ทุ่มแล้วทีนี้ตอนแรกเราก็คุยกันในเกมแต่เราไม่ได้คนเล่นเกมนะเราก็คุยกันคุยเรื่องชาวบ้านไปๆมาๆห้องมันเด้งออกเขาก็เลยโทรมาหาผมแล้วเราก็คุยกันยาวเลย
เราคุยกันตั้งแต่22:00 น ยัน 1:00 น

วันอังคารแล้วก็คุยกันนะคุยมือถือคุยแป๊บเดียวเพราะว่าเรา 1-1 เกมกัน

ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกจนมาถึงวันพุธวันนี้ผมก็โทรกันแล้วทีนี้คือผมมีอาการที่ไม่แชทผมพูดมากปกติเหมือนสนิทกันแต่พอเจอตัวจริงผมไม่ค่อยพูดผมแทบจะไม่ได้พูดกับเขาเลยแต่เขาก็จำผมคุยนะแต่ว่าผมเป็นคนคุยกับผู้หญิงเป็นๆไม่ค่อยเก่งส่วนใหญ่มันจะเขินมากกว่าเป็นกับผู้หญิงทุกคนนะไม่ใช่แค่คนหนึ่งมันรู้สึกต้องใช้คำพูดอีกแบบอ่ะถ้าคุยกับผู้ชายมันเป็นกันเองก็ได้แต่ก็ผู้หญิงมันต้องคำพูดอีกแบบนึง แล้วเขาก็เลยบอกผมว่าอาจจะเป็นเพราะว่าเขากลัวว่าผมกับเขาโทรคุยกันเปล่าแล้วทีนี้ไปๆมาๆเขาก็บอกผมว่าไม่คิดว่ามันแปลกเลยหรอที่เราโทรกัน ผมก็บอกว่าก็ไม่นะเราก็เม้ามอยเรื่องชาวบ้านไปเรื่อย ที่นี่เขาบอกว่า"หรอ" คือผมไม่รู้สิจะเหมือนอารมณ์เขาจะแบบมันแปลกอะไรประมาณเนี้ยแล้วเขาก็พูดอีกว่าตอนแรกก็เล่นเกมกันสักพักก็หนึ่งๆกันสักพักก็มาโทรคุยกันแล้วก็โทรคุยกันยาวนะแถมตอนเล่นเกม 1-1 ผมบอกเขาว่าถ้าใครแพ้เดี๋ยวเลี้ยงไอติมพรุ่งนี้เขาบอกว่ามันไม่มีอะไรจริงๆหรอ
ผมก็บอกเขาไปว่ามันไม่มีอะไรก็แค่การเป็นการเล่นสนุกขำๆเล่นเกม

พอเราโทรคุยกันเสร็จอะไรประมาณนี้ผมก็เริ่มกลับมาคิดผมเริ่มสับสนกับตัวเองลึกๆในใจมันเป็นความรู้สึกที่แบบเหมือนผมบอกไปตอนแรกอ่ะว่าผมรู้สึกว่ายังไม่อยากมีใครถ้าไม่พร้อมแล้วมันก็มีอีกหลายเรื่องที่แบบเหมือนแฟนเก่าเขาจะติดด้วยมันหมายถึงแบบเป็นเรื่องที่ไม่มีคำตอบอ่ะแล้วเขาอยากได้คำตอบผมก็อยากได้คำตอบแต่ไม่ใช่ว่าผมอยากกลับไปนะแต่มันเป็นบางคำตอบที่ยังค้างคาในใจ ผมก็เริ่มคิดแล้วว่าเอ๊ะหรือเราจะมีใจให้คนนี้วะหรือเราก็แค่คุยเพราะว่าเหงาไปอย่างนั้นหรืออะไรยังไง


อยากรู้ความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไรกันแน่ครับผมไม่เข้าใจแล้วผมควรจะเดินไปต่อไหมครับถ้ารู้สึกแบบนั้นจริงๆหรือว่าผมควรเอาเรื่องที่ผมยังไม่หายค้างคาใจให้มันผ่านไปหลายๆเดือนก่อนผมควรหยุดแค่นี้หรือว่าไม่ทำอะไรเลยครับ