การแตะตัวแตะแขนกันตอนกรวดน้ำ จากปสก.ตรงของตัวเอง

สมัยเด็กๆพ่อแม่พาเข้าวัด ผมก็สนุกสนานกับการแตะตัวพ่อแม่หรือคนข้างหน้า
พอเริ่มศึกษาหาความรู้มาบ้าง ก็คิดว่าใจเป็นใหญ่ ใจสำคัญที่สุด
เวลากรวดน้ำ ผมเลยไม่แตะตัวใครทั้งสิ้น หลับตาตั้งจิตให้มั่นคงก็พอ (รวมถึงไม่ยื่นนิ้วชี้ไปโดนน้ำด้วย)

ปีที่แล้ว ผมไปทัวร์ทำบุญรถตู้หนึ่งคัน ไปกันสิบสามคน (ไม่รู้จักกันรู้จักแต่คนจัดทัวร์)
ที่นี้ก็ไปวัดแห่งหนึ่งทางภาคกลาง เป็นวัดพุทธพาณิชย์ เป็นวัดท่องเที่ยวทำบุญ มีแทบทุกอย่าง
ตั้งแต่รูปพระพุทธเจ้า เจ้าแม่กวนอิม พระพรหม พญานาค จนไปถึงไอ้ไข่
ตอนถวายสังฆทาน ผมก็นั่งอยู่หลังๆลุงๆป้าๆอยู่ด้านหน้า พอเริ่มพระสงฆ์(หลวงตา) ก็บอกเอากรวดน้ำ เอ้าคนข้างหลังก็แตะคนข้างหน้า
จะได้รับกันทั่วถึง ผมก็นั่งนิ่ง กำลังตั้งใจให้เป็นสมาธิ ไม่แตะตัวคนข้างหน้า หลวงตาก็พูดมาทางผม แตะตัวซิไม่แตะจะได้บุญเหรอ?
ผมก็เลยยื่นมือไปแตะป้าที่นั่งข้างหน้า หลายคนก็หันมามองผม ประมาณว่า เมิงนี่ช่างไม่รู้อารายบ้างเลย

คำถาม
เอาตามตรง ถ้าผมไม่ต้องแตะตัวใคร ดำรงคงสติให้มั่นมีสมาธิในระหว่างนั้น ก็พอไหมครับ?
หรือต้องแตะตัวทำตามๆกันไปเถอะ อย่าทำเป็นเก่ง ทำเป็นรู้ มันเป็นประเพณี อย่าเยอะ

ขอบคุณทุกคำตอบครับ