ขอกำลังใจในการรีเซ็ตตัวเองหน่อยครับ
ขอเล่าเรื่องตัวผมเองที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เมื่อสามสี่วันที่แล้ว
มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิตผม เขาทำให้ผมรักแบบที่ผมไม่เคยรักใครขนาดนี้
แต่แล้ววันนึงผมก็เสียเขาไปโดยคำพูดของผมเอง ผมเป็นคนขี้เถียงหัวร้อนง่าย รู้ดีเลยว่าตัวเองมีข้อเสียอะไร โดยการกระทำของผมเองที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป ทำให้เขาหัวร้อนขึ้นจนถึงขั้นทำร้ายร่างกาย ล่าสุดคือ ทะเลาะกันเรื่องผมจับได้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่า แล้วผมขอคำอธิบายขอเหตุผลว่าทำไมถึงทำ เขาก็พูดแต่คำว่า ''แล้วไง'' แล้วมันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้ว่าคำพูดผมมันเป็นยังไง เขาอาจจะคิดว่าผมปั่นประสาทเขา แล้วสุดท้ายเป็นผมเองที่โดนเตะปากแล้วอารมผมขึ้นจนผมปรี้ดแตก เนื่องจากผมไม่ยอมให้เขาไปผมรั้งเขาไว้ ดึงกระเป๋าเขาไว้ผมพยายามรั้งเขาไม่ให้ไปจากผม ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ แต่ในช่วงเวลานั้นผมโกรธมาก ผมเลยยอมคืนประเป๋าเขาแล้วยอมให้เขาออกไปจากบ้าน ช่วงที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นปี เราทะเลาะกันบ่อยมากๆ
ทะเลาะจากเรื่องเล็กๆจนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ ทะเลาะกันทุกครั้ง เขาก็บอกผมตลอดว่า ''กูไม่ได้รัก กูแค่รู้สึกดีแต่ไม่ได้รัก '' แต่มันเป็นผมเองที่ยังรักเขา ยังเลือกที่จะรั้งเขาไว้ ตอนถึงตอนนี้ผมทักไปหาเขาทุกวัน เขาก็ไม่ตอบผม ตอบมาทีก็บอกว่า '' รำคาญ ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตกู กูไม่มีวันกลับไปหา ''
ผมก็ไม่รู้ว่าจะง้อเขายังไง ผมเป็นห่วงเขาพยายามคุยด้วยดีๆ แต่ได้คำตอบกลับมาว่า

ความรู้สึกตอนนี้คือผมจมอยู่ที่เดิมอยู่ในห้องเดิม ผมหันไปทางไหนก็มีแต่เขา ในมือถือก็มีแต่รูปเขา ขนาดผมออกไปหาอะไรทำไม่ให้คิดมาก ก็ทำไม่ได้ ไปหาเพื่อนอยู่กับเพื่อนก็ยังที่จะอดคิดไม่ได้
ผมพยายามคุยกับคนอื่น ภาพเขาก็เข้ามาในหัวผมตลอด จนตอนนี้เขาบล็อกการติดต่อกับผมทุกช่องทาง ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ผมรู้ว่าเขามีคนอื่นมีอะไรกับคนอื่นแล้ว แต่ผมก็ยังทำใจไม่ได้ ลืมเขาไม่ได้ สิ่งที่รู้อย่างเดียวคือผมรักเขามากจนลืมรักตัวเอง ผมเองตอนนี้รู้สึกเป็นห่วงเขามากเขาจะอยู่ได้ไหม กินอะไรรึยัง ซึ่งที่จริงผมไม่ควรคิดด้วยซ้ำแต่มันก็ทำไม่ได้
ขอบคุณทุกคนที่อ่านโพสต์ของผมจนจบนะครับ ผมแค่อยากได้กำลังใจในการเดินหน้าตัวเอง
ปล.ผมเป็นโรคOCDมาตั้งแต่เด็กแล้วด้วยครับ
อยากรีเซ็ตตัวเองจากคนที่รักมากๆ
ขอเล่าเรื่องตัวผมเองที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เมื่อสามสี่วันที่แล้ว
มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิตผม เขาทำให้ผมรักแบบที่ผมไม่เคยรักใครขนาดนี้
แต่แล้ววันนึงผมก็เสียเขาไปโดยคำพูดของผมเอง ผมเป็นคนขี้เถียงหัวร้อนง่าย รู้ดีเลยว่าตัวเองมีข้อเสียอะไร โดยการกระทำของผมเองที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป ทำให้เขาหัวร้อนขึ้นจนถึงขั้นทำร้ายร่างกาย ล่าสุดคือ ทะเลาะกันเรื่องผมจับได้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่า แล้วผมขอคำอธิบายขอเหตุผลว่าทำไมถึงทำ เขาก็พูดแต่คำว่า ''แล้วไง'' แล้วมันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้ว่าคำพูดผมมันเป็นยังไง เขาอาจจะคิดว่าผมปั่นประสาทเขา แล้วสุดท้ายเป็นผมเองที่โดนเตะปากแล้วอารมผมขึ้นจนผมปรี้ดแตก เนื่องจากผมไม่ยอมให้เขาไปผมรั้งเขาไว้ ดึงกระเป๋าเขาไว้ผมพยายามรั้งเขาไม่ให้ไปจากผม ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ แต่ในช่วงเวลานั้นผมโกรธมาก ผมเลยยอมคืนประเป๋าเขาแล้วยอมให้เขาออกไปจากบ้าน ช่วงที่ผ่านมาตั้งแต่ต้นปี เราทะเลาะกันบ่อยมากๆ
ทะเลาะจากเรื่องเล็กๆจนมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ ทะเลาะกันทุกครั้ง เขาก็บอกผมตลอดว่า ''กูไม่ได้รัก กูแค่รู้สึกดีแต่ไม่ได้รัก '' แต่มันเป็นผมเองที่ยังรักเขา ยังเลือกที่จะรั้งเขาไว้ ตอนถึงตอนนี้ผมทักไปหาเขาทุกวัน เขาก็ไม่ตอบผม ตอบมาทีก็บอกว่า '' รำคาญ ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตกู กูไม่มีวันกลับไปหา ''
ผมก็ไม่รู้ว่าจะง้อเขายังไง ผมเป็นห่วงเขาพยายามคุยด้วยดีๆ แต่ได้คำตอบกลับมาว่า
ผมพยายามคุยกับคนอื่น ภาพเขาก็เข้ามาในหัวผมตลอด จนตอนนี้เขาบล็อกการติดต่อกับผมทุกช่องทาง ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ผมรู้ว่าเขามีคนอื่นมีอะไรกับคนอื่นแล้ว แต่ผมก็ยังทำใจไม่ได้ ลืมเขาไม่ได้ สิ่งที่รู้อย่างเดียวคือผมรักเขามากจนลืมรักตัวเอง ผมเองตอนนี้รู้สึกเป็นห่วงเขามากเขาจะอยู่ได้ไหม กินอะไรรึยัง ซึ่งที่จริงผมไม่ควรคิดด้วยซ้ำแต่มันก็ทำไม่ได้
ขอบคุณทุกคนที่อ่านโพสต์ของผมจนจบนะครับ ผมแค่อยากได้กำลังใจในการเดินหน้าตัวเอง
ปล.ผมเป็นโรคOCDมาตั้งแต่เด็กแล้วด้วยครับ