บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเวลาผ่านนานแล้วจะ10ปีแล้วแต่ในใจลึกๆเราก็นึกถึงเขาอยู่ดี
เริ่มเลยละกัน คือเรากับคนๆนึงเริ่มต้นด้วยคำว่าเพื่อน เพื่อนที่เราไม่เคยคิดอะไรเลยเจอกันครั้งแรกก็ที่มหาลัยอยู่คนละคณะแต่อยู่หอเดียวกันเจอกันทุกวัน เราเจอเขาครั้งแรกก็รู้สึกว่าน่ารักดี แต่ไม่ได้คิดมากกว่านั้นหรือคิดจะจีบเลย แล้วอยู่ๆเราก็มาสนิทกันมากคุยกันได้ทุกเรื่องไปไหนไปกัน แล้วเราไปแอบชอบเพื่อนสาขาเขา พอเขารู้ว่าเราชอบเขายังบอกว่าจะช่วยเราจีบด้วย เวลาเราชอบอะไรใครเราก็คุยก็บอกเขาตลอด เวลาอยู่ด้วยกันเราก็ชอบเล่นชอบตี ชอบหยอกกันตลอด จนรุ่นพี่ เพื่อนๆเขาแซวตอนนั้นเอาจริงๆเราก็ไม่พอใจนะที่เขาแซวกันเพราะเราไม่ได้คิดไรกันเลย(ลืมบอกว่าตอนนั้นเขาก็มีแฟนอยู่ แต่ถึงไม่มีเราก็ไม่ได้คิดเกินเพื่อนอยู่ดี)เราคิดแต่ว่าเราสนิทกับเขามากเขาเป็นเพื่อนรักที่เราสนิทมากอยู่ด้วยแล้วมีความสุข จนมาถึงวันหนึ่งยังจำได้ดีเป็นวันวาเลนไทน์ คืนนั้นเราก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันเที่ยวคนละที่กับแก๊งใครแก๊งมัน แต่ก็คุยแชทและก็โทรคุยกันตลอดและเหมือนวันนั้นเขาทะเลาะกับแฟนกินเมาหนัก แต่เราก็พยายามคุยกับเขาตลอดเพราะเริ่มเป็นห่วง กระวันกระวายใจ เที่ยวแทบไม่สนุก คืนนั้นเราก็นอนบ้านเพื่อนด้วย ซึ่งไกลกันพอสมควร จนเพื่อนเราถามว่า คิดไรกับเขาป่าวทำไมเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ แต่เราก็บอกเขาไปว่าไม่ได้คิดไรเป็นห่วงเพื่อน สรุปทั้งคืนเรานอนแทบไม่หลับแต่เราก็บอกเพื่อนเขาให้ดูแลเขาด้วย เพื่อนเขาก็อัพเดทให้เราตลอดจนถึงหอ หลังจากวันนั้นเขากับแฟนเริ่มทะเลาะกันหนัก จนเลิกกัน แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันชอบแกล้งชอบหยอกกันเหมือนเดิม และเราก็เริ่มพยายามจีบเพื่อนสาขาเขาและดูเหมือนเพื่อนสาขาเขาคนนั้นเริ่มมีใจแล้ว เราดีใจมากและกำลังจะเร่งเครื่องจีบต่อ
จนกระทั่งวันหนึ่งเราก็นั่งอยู่กับเขาสองต่อสอง เราก็ถามเขาว่า ไหนสัญญาว่าจะช่วยกูจีบไง แล้วอยู่ดีๆเขาก็มากระซิบว่า รู้มั้ยว่ากูอะหึง ตอนนั้นตกใจมาก แล้วเขาก็มาจูบเรา ซึ่งเป็นจูบแรกด้วย ใจเต้นแรงมาก ร้อนวูบๆวาบๆเกรงไปหมด หลังจากตอนนั้นเราก็เริ่มคุยกัน ทำไรใจฟูไปหมด นึกถึงเขาก็อดยิ้มไนึกถึงนึกถึงเขาตลอดอยากเลิกเรียนไวๆ แต่ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเริ่มคุยกันแล้ว ก็ยังมีเพื่อนๆพี่ๆแซวๆตลอด แต่เราก็ไม่ตอบอะไรยิ้มให้เฉยๆ ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มจากความใกล้ชิด จนวันนึงเพื่อนเราเริ่มรู้ และเพื่อนก็บอกให้ขอคบไปเลย
เรามักจะมีใครสักคนหนึ่งอยู่ในใจเสมอ
เริ่มเลยละกัน คือเรากับคนๆนึงเริ่มต้นด้วยคำว่าเพื่อน เพื่อนที่เราไม่เคยคิดอะไรเลยเจอกันครั้งแรกก็ที่มหาลัยอยู่คนละคณะแต่อยู่หอเดียวกันเจอกันทุกวัน เราเจอเขาครั้งแรกก็รู้สึกว่าน่ารักดี แต่ไม่ได้คิดมากกว่านั้นหรือคิดจะจีบเลย แล้วอยู่ๆเราก็มาสนิทกันมากคุยกันได้ทุกเรื่องไปไหนไปกัน แล้วเราไปแอบชอบเพื่อนสาขาเขา พอเขารู้ว่าเราชอบเขายังบอกว่าจะช่วยเราจีบด้วย เวลาเราชอบอะไรใครเราก็คุยก็บอกเขาตลอด เวลาอยู่ด้วยกันเราก็ชอบเล่นชอบตี ชอบหยอกกันตลอด จนรุ่นพี่ เพื่อนๆเขาแซวตอนนั้นเอาจริงๆเราก็ไม่พอใจนะที่เขาแซวกันเพราะเราไม่ได้คิดไรกันเลย(ลืมบอกว่าตอนนั้นเขาก็มีแฟนอยู่ แต่ถึงไม่มีเราก็ไม่ได้คิดเกินเพื่อนอยู่ดี)เราคิดแต่ว่าเราสนิทกับเขามากเขาเป็นเพื่อนรักที่เราสนิทมากอยู่ด้วยแล้วมีความสุข จนมาถึงวันหนึ่งยังจำได้ดีเป็นวันวาเลนไทน์ คืนนั้นเราก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันเที่ยวคนละที่กับแก๊งใครแก๊งมัน แต่ก็คุยแชทและก็โทรคุยกันตลอดและเหมือนวันนั้นเขาทะเลาะกับแฟนกินเมาหนัก แต่เราก็พยายามคุยกับเขาตลอดเพราะเริ่มเป็นห่วง กระวันกระวายใจ เที่ยวแทบไม่สนุก คืนนั้นเราก็นอนบ้านเพื่อนด้วย ซึ่งไกลกันพอสมควร จนเพื่อนเราถามว่า คิดไรกับเขาป่าวทำไมเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ แต่เราก็บอกเขาไปว่าไม่ได้คิดไรเป็นห่วงเพื่อน สรุปทั้งคืนเรานอนแทบไม่หลับแต่เราก็บอกเพื่อนเขาให้ดูแลเขาด้วย เพื่อนเขาก็อัพเดทให้เราตลอดจนถึงหอ หลังจากวันนั้นเขากับแฟนเริ่มทะเลาะกันหนัก จนเลิกกัน แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันชอบแกล้งชอบหยอกกันเหมือนเดิม และเราก็เริ่มพยายามจีบเพื่อนสาขาเขาและดูเหมือนเพื่อนสาขาเขาคนนั้นเริ่มมีใจแล้ว เราดีใจมากและกำลังจะเร่งเครื่องจีบต่อ
จนกระทั่งวันหนึ่งเราก็นั่งอยู่กับเขาสองต่อสอง เราก็ถามเขาว่า ไหนสัญญาว่าจะช่วยกูจีบไง แล้วอยู่ดีๆเขาก็มากระซิบว่า รู้มั้ยว่ากูอะหึง ตอนนั้นตกใจมาก แล้วเขาก็มาจูบเรา ซึ่งเป็นจูบแรกด้วย ใจเต้นแรงมาก ร้อนวูบๆวาบๆเกรงไปหมด หลังจากตอนนั้นเราก็เริ่มคุยกัน ทำไรใจฟูไปหมด นึกถึงเขาก็อดยิ้มไนึกถึงนึกถึงเขาตลอดอยากเลิกเรียนไวๆ แต่ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเริ่มคุยกันแล้ว ก็ยังมีเพื่อนๆพี่ๆแซวๆตลอด แต่เราก็ไม่ตอบอะไรยิ้มให้เฉยๆ ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มจากความใกล้ชิด จนวันนึงเพื่อนเราเริ่มรู้ และเพื่อนก็บอกให้ขอคบไปเลย