สวัสดีคะ เรามีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ อ่านแล้วคิดเห็นกันยังไง บอกกันได้นะคะ
คือ เมื่อ 2-3 ปีก่อน เรารู้จักคนๆ นึงผ่าน app ตอนแรกก้อไม่ได้คิดอะไร เพราะอายุ รูปถ่ายตัวจริง ก็ใกล้ๆ กัน 37-38 คุยกันผ่าน app ได้ระยะนึง ก็แลกไลน์คุยกันไปตามประสาคนวัยทำงาน จะคุยกันผ่านตัวอักษร ไม่เคยคุยแบบเห็นหน้ากันนะ ตอนเช้าก้อส่งรูปแบบทักทาย สวัสดีวัน .... มาทุกวัน ถามกันว่าทานอะไรหรือยัง เที่ยงหรือตกเย็นก้อจะถาม ทานอะไรวันนี้ งานเป็นไง บลาๆๆๆ ตามประสา แล้วเราก้อหายไประยะนึง เพราะการงานและมือถือต้องเปลี่ยน data ได้กลับมาโดยไม่มีแอปนี้ ก้อลืมไปเลย พอเวลาเดินมาถึงกุมภาปีนี้ กลับไปเล่นแอปนี้อีกที ก้อเจอกัน เลยทักไปไหมว่า
เรา : สบายดีนะ ไม่เจอกันนานเลย
ช : สบายดี คุณหายไปไหนมา
เรา : อ๋อ เราเอามือถือไปซ่อม ข้อมูลเก่าเลยหายไป
จากนั้นมา เราก้อแลกไลน์ คุยกันใหม่ การคุยเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ถามเรื่องไปเที่ยวด้วยกัน มักจะพูดเสมอว่า โตๆ กันแล้ว เรารู้จักกันมานานแล้วนะ อยากไปไหน ทานอะไร ชอบเที่ยวแบบไหน เราก้อบอกเลยว่า ถ้าไปด้วยกัน ห้องเดียวกันได้แต่แยกเตียงนะ ก้อตกลง วันเวลาผ่านมาจนถึงวันที่ไปด้วยกัน นัดเจอกันที่ BTS แถวบางนา รอรถมารับ พอเจอหน้ากันก้อได้คุยกันมากขึ้น แต่ด้วยกลางคืน เลยขับไปเที่ยวได้แค่เมืองชล นอนโรงแรมตามเงื่อนไขที่บอก
หลังจากวันนั้น เราก้อถามว่า เราเป็นยังไง นิสัยรับได้ไหม คำตอบที่ได้คือ ดี ไม่เหงา ไม่ขี้บ่น ตอนเช้านั่งรถเที่ยวในเมืองหน่อยก้อขับมาส่งที่บ้าน แต่ก้คุยกันตลอดทางนะคะ หลังจากนั้น เราก้อคุยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ทำไมกลายเป็นว่า เราถามอยู่ฝ่ายเดียว ไม่มีถามกลับบ้าง ไม่เคยโทรหาด้วย แต่เรื่องอื่นๆ เรายังคุยกัน อาจจะเพราะเป็นคนไม่ชอบพูดแบบพิมพ์อักษรด้วยมั้ง แต่ตอนนอนยังมีบอกว่า ฝันดีนะครับตามมารยาท พอนานวัน การพูดจาไม่เปลี่ยนเลย เหมือนเราชวนคุยเก่ง แต่คำตอบที่ได้ กลับได้แค่คำว่า ครับ ใช่ครับ เว้นแต่มีข่าวคราวอะไรก้อจะไลน์แจ้งมา ... เราเลยเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า จะไปต่อหรือถอยหลังหรือพอแค่นี้ดี เราก็เข้าใจแหละว่า คงไม่ได้หยุดที่เราคนเดียว เค้าก้อต้องหาคนที่ตรงกับสเปกเค้ามากที่สุด สรุปแบบชัดเจน ... เราควรไปทางไหนดี พวกเราอายุก้อไม่น้อย ต้องมองหาคนที่เราสามารถฝากชีวิตไว้ได้ ฐานะเราสองคนก้อพอๆ กัน ความรักแบบผู้ใหญ่ก้อคนละแบบกับความรักใสๆ ของเด็ก ความไม่ชัดเจน ทำให้เราตอบไม่ได้จริงๆ ... ยอมรับว่าเห็นคนอื่น คู่อื่น ยังอิจฉาที่ถามหา ไต่ถามกัน หรือ เวลาจะบอกเราเองว่าใช่เลย กับ พอเถอะ ... ขอบคุณมากคะที่รับฟัง
คิดไม่ออก ปรับตัวไม่ได้ จะเดินต่อไปทางไหนดี ?
คือ เมื่อ 2-3 ปีก่อน เรารู้จักคนๆ นึงผ่าน app ตอนแรกก้อไม่ได้คิดอะไร เพราะอายุ รูปถ่ายตัวจริง ก็ใกล้ๆ กัน 37-38 คุยกันผ่าน app ได้ระยะนึง ก็แลกไลน์คุยกันไปตามประสาคนวัยทำงาน จะคุยกันผ่านตัวอักษร ไม่เคยคุยแบบเห็นหน้ากันนะ ตอนเช้าก้อส่งรูปแบบทักทาย สวัสดีวัน .... มาทุกวัน ถามกันว่าทานอะไรหรือยัง เที่ยงหรือตกเย็นก้อจะถาม ทานอะไรวันนี้ งานเป็นไง บลาๆๆๆ ตามประสา แล้วเราก้อหายไประยะนึง เพราะการงานและมือถือต้องเปลี่ยน data ได้กลับมาโดยไม่มีแอปนี้ ก้อลืมไปเลย พอเวลาเดินมาถึงกุมภาปีนี้ กลับไปเล่นแอปนี้อีกที ก้อเจอกัน เลยทักไปไหมว่า
เรา : สบายดีนะ ไม่เจอกันนานเลย
ช : สบายดี คุณหายไปไหนมา
เรา : อ๋อ เราเอามือถือไปซ่อม ข้อมูลเก่าเลยหายไป
จากนั้นมา เราก้อแลกไลน์ คุยกันใหม่ การคุยเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ถามเรื่องไปเที่ยวด้วยกัน มักจะพูดเสมอว่า โตๆ กันแล้ว เรารู้จักกันมานานแล้วนะ อยากไปไหน ทานอะไร ชอบเที่ยวแบบไหน เราก้อบอกเลยว่า ถ้าไปด้วยกัน ห้องเดียวกันได้แต่แยกเตียงนะ ก้อตกลง วันเวลาผ่านมาจนถึงวันที่ไปด้วยกัน นัดเจอกันที่ BTS แถวบางนา รอรถมารับ พอเจอหน้ากันก้อได้คุยกันมากขึ้น แต่ด้วยกลางคืน เลยขับไปเที่ยวได้แค่เมืองชล นอนโรงแรมตามเงื่อนไขที่บอก
หลังจากวันนั้น เราก้อถามว่า เราเป็นยังไง นิสัยรับได้ไหม คำตอบที่ได้คือ ดี ไม่เหงา ไม่ขี้บ่น ตอนเช้านั่งรถเที่ยวในเมืองหน่อยก้อขับมาส่งที่บ้าน แต่ก้คุยกันตลอดทางนะคะ หลังจากนั้น เราก้อคุยกันเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ทำไมกลายเป็นว่า เราถามอยู่ฝ่ายเดียว ไม่มีถามกลับบ้าง ไม่เคยโทรหาด้วย แต่เรื่องอื่นๆ เรายังคุยกัน อาจจะเพราะเป็นคนไม่ชอบพูดแบบพิมพ์อักษรด้วยมั้ง แต่ตอนนอนยังมีบอกว่า ฝันดีนะครับตามมารยาท พอนานวัน การพูดจาไม่เปลี่ยนเลย เหมือนเราชวนคุยเก่ง แต่คำตอบที่ได้ กลับได้แค่คำว่า ครับ ใช่ครับ เว้นแต่มีข่าวคราวอะไรก้อจะไลน์แจ้งมา ... เราเลยเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า จะไปต่อหรือถอยหลังหรือพอแค่นี้ดี เราก็เข้าใจแหละว่า คงไม่ได้หยุดที่เราคนเดียว เค้าก้อต้องหาคนที่ตรงกับสเปกเค้ามากที่สุด สรุปแบบชัดเจน ... เราควรไปทางไหนดี พวกเราอายุก้อไม่น้อย ต้องมองหาคนที่เราสามารถฝากชีวิตไว้ได้ ฐานะเราสองคนก้อพอๆ กัน ความรักแบบผู้ใหญ่ก้อคนละแบบกับความรักใสๆ ของเด็ก ความไม่ชัดเจน ทำให้เราตอบไม่ได้จริงๆ ... ยอมรับว่าเห็นคนอื่น คู่อื่น ยังอิจฉาที่ถามหา ไต่ถามกัน หรือ เวลาจะบอกเราเองว่าใช่เลย กับ พอเถอะ ... ขอบคุณมากคะที่รับฟัง