ถ้าเราไม่ไหวแล้วจริงๆนี่ควรทำไงดีคะ

ขอความคิดเห็นที่จริงจังหน่อยนะคะเพราะเราไม่ตลกด้วยจริงๆ เราไม่รู้ว่าเราเข้าข่ายซึมเศร้ามั้ย แต่ถึงเข้าข่ายก็คงไม่ได้อยากหายแล้ว

เราไม่ได้อยากได้กำลังใจหรืออะไรเลยค่ะ ไม่รู้ว่าทุกคนเข้าใจความรู้สึกว่าอยากตายจริงๆมั้ย ถึงมีอะไรที่อยากทำมันก็ไม่มีแรงพอที่จะอยู่จนได้ทำแล้วค่ะ เราเลยอยากรู้วิธีตาย เราก็ไม่แน่ใจว่าจะกล้าทำมั้ย เพราะถ้าเรารอดหรือไม่ได้ทำตามที่แนะนำก็คงโดนพูดว่าเราเรียกร้องความสนใจ ทุกวันนี้สิ่งที่ฮีลใจมันก็มีค่ะ แต่บางทีมันไม่มากพอที่จะมาแทนที่ปัญหาที่เราเจอ

ไม่ต้องเอาเรื่องบุญบาปมาแนะนำนะคะเพราะเราไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ต้องตั้งคำถามนะคะว่าเราไม่รักตัวเองหรอ เรารักค่ะ เรารักตัวเองเลยไม่อยากให้ตัวเองทนอยู่กับปัญหาแบบนี้แล้ว คำว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปใช้ไม่ได้แล้วค่ะ เราไม่ไหวจริงๆ ที่บ้านเราแทบไม่สนใจอะไรเลย ไม่เข้าใจความรู้สึกของเราเลย เราบอกข้อสอบยากเราอยากพัก เขาก็พูดว่าถ้ามันยากก็ไม่มีต้องมันเลยไปลาออกไป เราก็อยากตอบนะคะว่าไม่อยากเรียนแล้วเหมือนกันถ้าเรียนแล้วเป็นแบบนี้ เราไม่ได้มีปัญหาเรื่องเกรดขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่อาจจะเพราะเรียนหนักแล้วที่บ้านไม่เคยเข้าใจอะไรเลย

ขอบคุณมากถ้าจะเข้ามาตอบอย่างจริงจังค่ะ