เป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด ไม่มีญาติพี่น้อง ต่างจังหวัด แต่อยากไปใช้ชีวิต อยู่ ตจว

ผมเป็นคน กทม โดยกำเนิด เกิด โต เรียน ทำงานใน กทม. แต่อยากไปใช้ชีวิต ต่างจังหวัด อยาก หาที่ดิน ตจว ปลูกบ้านหลังเล็กๆ ปลูกผัก เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ เพื่อดำรงชีพ 

บอก่อนเลยคับ ที่พูดมาผมทำไม่เป็นซักอย่างนะคับ แต่ไม่กลัวที่จะเรียนรู้นะ เห็นเพื่อนหลายคน ที่มีภูมิลำเนาอยู่ ตจว เราก็ถามนู่นนี่นั่นเค้า เค้าก็คิดๆกันว่า เกษียณแล้วก็จะกลับไปอยู่ ตจว ไปทำเกษตร แต่สิ่งที่ผมคิดและกังวลและหาข้อมูลเรื่อง "คนกรุงเทพ อยากไปเกษียณ ตจว ทำเกษตร พอเพียง" มันดูออกแนวเพ้อฝันไปหน่อย เพราะว่า จากที่ผมถามเพื่อนๆ พี่ๆ ที่มีพื้นเพ จาก ตจว เค้าก็แนะนำ เหมือนกันว่า สิ่งที่ยากสำหรับผม คือ ต่อให้ผมมีเงินไปซื้อที่ ปลูกบ้าน ทำสวนเป็น แต่ปัญหาคือ การที่ไปปรับตัวอยู่ในสังคม ชุมชน ที่เราเข้าไปอยู่ เค้าบอกว่า มันไม่ง่าย ที่อยู่ๆ เป็นคนแปลกหน้า แล้วจะเข้าไปอยู่ในชุมชน ที่คุณคิดว่าดี สงบเงียบ  

ผมเลยอยากรู้ว่า เพื่อนๆ มีคำแนะนำ ข้อคิด หรือ ประสบการณ์ กันยังไงบ้างครับ อยากทราบว่า จัดการกับปัญหาการปรับตัวเข้ากับท้องถิ่นใหม่ที่ไปอยู่ ยังไงคับ 

ปล. เรื่องลูก ครอบครัว หรือ งาน ตัดออกจากบริบทของกระทู้นี้คับ เพราะ ที่คิดคือ อนาคต ให้ลูกเรียนและใช้ชีวิต อยู่ กทม แต่ พ่อกับแม่ จะไปอยู่ ตจว คับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 28
ผมทำมาแล้ว ไปซื้อที่ดินที่บางคล้าปลูกบ้านแนวๆ Loft อยู่กลางทุ่ง แต่ก็มีบ้านชาวบ้านแถวนั้น ห่างๆ คือห่างเกือบ500 เมตรหลังนึง  วิวสวย วิวดี สงบ ไปปลูกบ้านวางอุปกรณ์ก่อสร้างไว้เป็นปีไม่มีขโมยโคตรดีใจ.... คือมาทำงานกทม.ไม่ต้องห่วงบ้านเลย มีลุงเจ้าของสวนมะม่วง จะขี่มอไซค์ผ่านบ้านเราตลอด เขาก็ช่วยดูบ้านให้บ้าง สบายใจมากๆ ..............

พอช่วงตกงานก็กลับไปพักที่นั่นสองเดือน บ้านยังไม่เสร็จ แต่พอนอนพัก อยู่ได้.....มีวันนึงไปกินข้าวร้านข้าวในหมู่บ้านห่างจากบ้านเราประมาณสองสามกิโล พอไปกินบ่อยๆเข้า เขาก็ถามว่าเป็นใครมาจากไหนก็เล่าให้ฟังมาจากกทม.มาปลูกบ้านตรงนั้นตรงนี้ ชาวบ้านก็มาคุยด้วยบ่อยขึ้น เพราะคงตื่นเต้นเห็นคนหน้าใหม่......เราก็ดีใจได้รู้จักคน จนวันสุดท้ายจะกลับมาทำงานกทม. ก็ดันไปบอกเขาว่าจะไม่ค่อยได้มากินแล้วนะ เพราะได้งานแล้ว จะกลับมาอีกทีก็วันหยุด (ชาวบ้านก็คงเล่าต่อๆๆๆๆกันไป)  

สรุป ทำงานใหม่อย่างมีความสุข จ-ศ  เสาร์ก็กลับมาดูบ้านอีกรอบด้วยความดีใจ  อนิจา ของในบ้านหายเกลี้ยง อุปกรณ์ก่อสร้าง วงกบประตูหน้าต่าง กะบะผสมปูนมูลค่ารวมๆหลายหมื่น........แม่มมมม  ทุกวันนี้ผมไม่ทำบ้านต่อเลย...ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ ถ้าไม่แน่ใจว่าจะไปอยู่จริงจัง....ทุกวันนี้ขึ้นป้ายเขียนด่าขโมยเลย ใครผ่านก็ต้องอ่าน  ซึ่งโมโหไม่รู้จะทำไง.....

ช่วงแรกผมอยู่เงียบๆ ไม่ไปสุงสิง สร้างมิตรภาพกับใคร ของที่ไว้ที่บ้านไม่เคยหายเลย  ไปสร้างมิตรภาพปุ๊ป เผลอแป๊ปเดียว ทุกอย่างหายวับไปกับตา Facepalm
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่