สวัสดีค่ะเป็นกระทู้แรกที่เราอยากจะเขียนเพื่อเล่าเรื่องราว และอยากได้ความช่วยเหลือในการแนะนำการปฏิบัติตัวค่ะทุกคน อาจจะเป็นหัวข้อซ้ำ แต่เราไม่รู้จะปรึกษาใครดี มาเริ่มกันเลยนะคะ
เมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมาเรามีปัญหากับเพื่อนค่ะ เพื่อนที่คบมาตลอด 2 ปี ด้วยเหตุผลมากมายเริ่มจากที่เราเคยทะเลาะกันมาก่อนก่อนหน้านั้นแล้วเรื่องงาน แต่เราก็ขอโทษกันแล้วก็ดีกัน แต่ตั้งแต่นั้นมาเราคุยกันน้อยลง จากที่น้อยอยู่แล้ว555 เริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น ต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิดกัน เราเองก็คิดเล็กคิดน้อยเก่งมากกก ชอบประชด เขาก็เป็นคนไม่ยอมใคร เป็นคนที่ชอบพูดจาใช้คำแรงๆ ทำให้ความสัมพันธ์มันแย่ลงๆ เพื่อนอีก 2 คนในกลุ่มปกติดีนะคะ (กลุ่มเรามี 4 คน) ยังคุยกับเราปกติ แต่เรา กับเพื่อนอีกคนนี่แหละที่มีปัญหากัน แต่ด้วยความที่ว่างานกลุ่มมันอยู่ด้วยกัน เราก็ยังทำงานร่วมกับเขาได้ ถึงบางครั้งจะอึดอัดแต่ก็พยายามคุยปกติ เพราะเรายังรักยังเห็นเขาเป็นเพื่อน จนมาถึงเหตุการณ์ล่าสุดที่ทะเลาะกันจนไม่สามารถคุยกันได้อีก จนเราคิดว่า ถ้าเราอยู่กลุ่มนี้แล้วมันจะทำให้เพื่อนเราต้องอึดอัดเวลาเราคิดเล็กคิดน้อย เวลาเราน้อยใจ เพื่อนเบื่อที่เราเป็นแบบนี้ เราออกมาดีกว่า แต่เราก็อยากจะคุยกับพวกเขาเหมือนเดิม เรื่องงานก็ยังคุยกันได้ มีทักทายบ้าง แต่มันก็คงสายไปแล้ว เพราะเราทะเลาะกันหนักจนมันไม่น่าคุยกันได้อีก เราปลีกตัวออกมาคนเดียว ส่วนที่เหลือยังอยู่ด้วยกัน เพื่อนที่เหลือยังทักมาคุยบ้างทางแชท แต่พอเจอหน้าจริงๆ ก็ไม่มีใครคุยกับเรา ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจและเรายอมรับผลที่ตามมาได้ค่ะ เพราะเราตัดสินใจที่จะออกมาเอง
นิสัยเราคือขี้น้อยใจ+คิดเล็กคิดน้อย คิดมากค่ะ ต้องบอกก่อนว่านอยด์เพื่อนบ่อยมากๆ แต่เรื่องที่นอยด์คือเพื่อนไปไหนไม่ชวน ตั้งแชทกลุ่มแยก กลุ่มจริงๆที่มีเราคุยแต่เรื่องงาน แต่เรื่องนี้มันก็นานมามากแล้วจนเราก็รู้สึกชิน คุยแค่เรื่องงานก็โอเค แต่รอบล่าสุดคือเข้าใจผิดกันไปมา ทำให้ทะเลาะกันใหญ่โตนี่แหละค่ะ จนไม่น่าคุยกันได้อีก
ที่เขาทำแบบนั้นเราคิดว่าบางทีเป็นที่ตัวเราเองนี่แหละค่ะ ที่มันนิสัยแย่ ขี้น้อยใจเกินไป แต่ทุกคนคะตอนนี้คนที่รู้สึกเสียใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆคือเรา เราคิดถึงพวกเขามาก เราอยากกลับไปคุยกับพวกเขาเหมือนเดิม เราโทษตัวเองทุกวันว่าทำไมเราถึงนิสัยแบบนี้ ถ้าเรานิสัยดียังไงก็ไม่มีปัญหากับเพื่อนแน่นอน ทั้งที่ตอนแรกเราคิดดีแล้วว่าเราออกมาดีกว่ามันน่าจะดีกับเพื่อนเรา ดีกับตัวเราที่ไม่ต้องมาเสียใจ แต่ทำไมเราถึงเสียใจไม่หยุด555 รู้สึกผิดไปหมด ความรู้สึกดิ่งมาก แต่เพื่อนเราเขายังดูปกติ ไม่ได้เสียใจที่เราออกมาเลย เราจะจัดการตัวเองยังไงดีคะ อยากรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ซักนิดก็ยังดีค่ะ จะแก้นิสัยแย่ๆนี้ออกไปยังไงดี ขอคำแนะนำทีค่ะ ขอบคุณนะคะ
เมื่อจมอยู่กับความรู้สึกผิด จะจัดการอารมณ์ตัวเองยังไงดีคะ
เมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมาเรามีปัญหากับเพื่อนค่ะ เพื่อนที่คบมาตลอด 2 ปี ด้วยเหตุผลมากมายเริ่มจากที่เราเคยทะเลาะกันมาก่อนก่อนหน้านั้นแล้วเรื่องงาน แต่เราก็ขอโทษกันแล้วก็ดีกัน แต่ตั้งแต่นั้นมาเราคุยกันน้อยลง จากที่น้อยอยู่แล้ว555 เริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น ต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิดกัน เราเองก็คิดเล็กคิดน้อยเก่งมากกก ชอบประชด เขาก็เป็นคนไม่ยอมใคร เป็นคนที่ชอบพูดจาใช้คำแรงๆ ทำให้ความสัมพันธ์มันแย่ลงๆ เพื่อนอีก 2 คนในกลุ่มปกติดีนะคะ (กลุ่มเรามี 4 คน) ยังคุยกับเราปกติ แต่เรา กับเพื่อนอีกคนนี่แหละที่มีปัญหากัน แต่ด้วยความที่ว่างานกลุ่มมันอยู่ด้วยกัน เราก็ยังทำงานร่วมกับเขาได้ ถึงบางครั้งจะอึดอัดแต่ก็พยายามคุยปกติ เพราะเรายังรักยังเห็นเขาเป็นเพื่อน จนมาถึงเหตุการณ์ล่าสุดที่ทะเลาะกันจนไม่สามารถคุยกันได้อีก จนเราคิดว่า ถ้าเราอยู่กลุ่มนี้แล้วมันจะทำให้เพื่อนเราต้องอึดอัดเวลาเราคิดเล็กคิดน้อย เวลาเราน้อยใจ เพื่อนเบื่อที่เราเป็นแบบนี้ เราออกมาดีกว่า แต่เราก็อยากจะคุยกับพวกเขาเหมือนเดิม เรื่องงานก็ยังคุยกันได้ มีทักทายบ้าง แต่มันก็คงสายไปแล้ว เพราะเราทะเลาะกันหนักจนมันไม่น่าคุยกันได้อีก เราปลีกตัวออกมาคนเดียว ส่วนที่เหลือยังอยู่ด้วยกัน เพื่อนที่เหลือยังทักมาคุยบ้างทางแชท แต่พอเจอหน้าจริงๆ ก็ไม่มีใครคุยกับเรา ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจและเรายอมรับผลที่ตามมาได้ค่ะ เพราะเราตัดสินใจที่จะออกมาเอง
นิสัยเราคือขี้น้อยใจ+คิดเล็กคิดน้อย คิดมากค่ะ ต้องบอกก่อนว่านอยด์เพื่อนบ่อยมากๆ แต่เรื่องที่นอยด์คือเพื่อนไปไหนไม่ชวน ตั้งแชทกลุ่มแยก กลุ่มจริงๆที่มีเราคุยแต่เรื่องงาน แต่เรื่องนี้มันก็นานมามากแล้วจนเราก็รู้สึกชิน คุยแค่เรื่องงานก็โอเค แต่รอบล่าสุดคือเข้าใจผิดกันไปมา ทำให้ทะเลาะกันใหญ่โตนี่แหละค่ะ จนไม่น่าคุยกันได้อีก
ที่เขาทำแบบนั้นเราคิดว่าบางทีเป็นที่ตัวเราเองนี่แหละค่ะ ที่มันนิสัยแย่ ขี้น้อยใจเกินไป แต่ทุกคนคะตอนนี้คนที่รู้สึกเสียใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆคือเรา เราคิดถึงพวกเขามาก เราอยากกลับไปคุยกับพวกเขาเหมือนเดิม เราโทษตัวเองทุกวันว่าทำไมเราถึงนิสัยแบบนี้ ถ้าเรานิสัยดียังไงก็ไม่มีปัญหากับเพื่อนแน่นอน ทั้งที่ตอนแรกเราคิดดีแล้วว่าเราออกมาดีกว่ามันน่าจะดีกับเพื่อนเรา ดีกับตัวเราที่ไม่ต้องมาเสียใจ แต่ทำไมเราถึงเสียใจไม่หยุด555 รู้สึกผิดไปหมด ความรู้สึกดิ่งมาก แต่เพื่อนเราเขายังดูปกติ ไม่ได้เสียใจที่เราออกมาเลย เราจะจัดการตัวเองยังไงดีคะ อยากรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ซักนิดก็ยังดีค่ะ จะแก้นิสัยแย่ๆนี้ออกไปยังไงดี ขอคำแนะนำทีค่ะ ขอบคุณนะคะ