เรามีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นคนที่สนิทกับเรามากๆแต่ว่าเขาชอบพูดแต่เรื่องตัวเอง เราก็พยายามคิดว่าเขาอยากระบายหรือไม่มีใครให้คุยด้วยงี้อะค่ะ แต่คือส่วนใหญ่เขาก็ชอบคุนในสิ่งในตัวละครที่เขาชอบแล้วเราก็ไม่รู้จัก ไม่ได้อินไปด้วย แล้วเขาเล่าตลอดเวลาเลยพอเราจะขัดจังหวะแทรกคุยเรื่องอื่นบ้าง เขาก็วนกลับมาเรื่องเดิมหรือแกล้งๆพูดว่าแกไม่อยากฟังเราหรออย่างนี้อะค่ะ;-; เขาชอบบอกว่าเราเป็นคนฟังเก่งเขาเลยชอบมาปรึกษามาเล่าเรื่องให้ฟังแต่ความจริงคือเราชอบพูดมากกว่าค่ะแต่เขาไม่รู้เลย เพราะเขาไม่เคยปล่อยให้เราพูดเรื่องอะไรของตัวเองเลย หรือพอเรามีโอกาสได้พูดบ้างเขาจะเมินๆมองอย่างอื่นแล้วพูดตัดบทเรา แบบเราหน้าแหกเลยบางทีก็กำลังพูดเรื่องเครียดๆอะค่ะ;-; หรือมีบางทีเราร้องไห้โทรไปหาเขาเพราะไม่รู้จะโทรไปหาใครแล้ว เขาก็ปลอบเราได้ไม่ถึงสองนาทีแล้วก็เปลี่ยนไปพุดเรื่องเขาอีกอะค่ะ เราเสียใจแล้วน้อยใจมากเลย แต่ก็พยายามจะทนไป แต่คือช่วงหลังมานี้สอบเยอะมากค่ะ เราครียดและมีปัญหาชีวิตเยอะมาก อ่านหนังสือจนนอนไม่พอจนเข้าโรงพยาบาลเลย เราเลยเหนื่อยและสิ้นหวังกับชีวิตมากค่ะ ปกติเขาจะชอบมาเล่าๆนู่นเล่านี่ให้เราฟังตอนเที่ยงตอนกินข้าว หรือตอนพักต่างๆค่ะ แต่ว่าช่วงนี้เราค่อนข้างเมินเขาแบไม่รู้ตัว หัวเรามันตื้อไปหมดเวลาเขามาพูดว่าควรทำยังไง ไม่ตอบแล้วเมินก็ดูใจร้ายเกินไปแต่ถ้าตอบเราก็ต้องฝืนยิ้มและใช้พลังงานในการคุยกับเขาอีกมันทำให้เรายิ่งเหนื่อย ช่วงนี้เราท้อแท้มากค่ะส่วนใหญ่เลยจะเมินเขาเพราะไม่อยากฟังนู่นนี่ที่เราไม่ได้อินอะค่ะแค่เรื่องในหัวเราตอนนี้มันเยอะมากพอแล้ว แล้วเวลาเราฟังเขา เราจะฟังอย่างตั้งใจทุกครั้ง เพราะงั้นเลยไม่อยากฟังแบบลอยๆ เพราะงั้นช่วงนี้เราเลยเมินๆเขาไปหน่อยค่ะ แต่ไม่ได้เมินถึงขั้นไร้ตัวตนนะหมายถึงแค่ตอนเวลาเขาจะชวนคุยเข้าเรื่องเขาน่ะค่ะเราจะพยายามตัดบทแบบสุดๆ แต่เราร็สึกผิดค่ะที่ปกติเราฟังเขามาตลอดแล้วพอไม่ฟังเขาก็คิดว่าเรางอนเราไม่อยากให้เชาเครียดด้วย แต่เราไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะเราก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เราควรทำยังไงดีคะy___y
เพื่อนชอบพูดเรื่องของตัวเองแล้วไม่สนใจในสิ่งที่เราพูดเลยค่ะ;-;