สวัดดีค่ะ ทุกคน เราอายุ 19 เรามีความสับสนในหัวที่มันมีอยู่ในหัวเป็นปีแล้ว เรื่องราวย่อๆก็..เริ่มจากเรากับมันอยู่ร.ร.เดียวกันตอนประถมค่ะ
เราสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนป.2ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอขึ้นป.3เขาบอกว่าเขาชอบเราตั้งแต่ตอนป.1 ตอนนั้นก็รู้สึกชอบๆมันนะคะแต่เอาจริงๆก็ไม่รู้หรอกว่าชอบไหม แต่อยากอยู่ใกล้ๆอยากแกล้งแค่นั้น หลังจากนั้นมันก็พยายามบอกชอบเราหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้พูดออกไปว่าเรารู้สึกยังไง มันไม่รู้หรอกค่ะ ตอนเด็กอ่ะว่าชอบมันเป็นยังไง จนกระทั้งเราจ้องย้ายไปเรียนต่างประเทศตอนป.4ช่วงนั้นเฟสบุ๊คน่าจะเพิ่งเข้ามา แต่เรามัวแต่ยุ่งอยู่กับการปรับตัว ก็เลยไม่เล่น ช่วงเวลาก็ผ่านไปผ่านมา2ปีเราได้ติดต่อเขาอีกครั้งค่ะ ด้วยเฟส ทุกครั้งที่เราคุยกับเขามันเหมือนพยายามบอกว่าชอบหรือไม่ก็วาดรูป i love youบ้าง เอาจริงๆเราก็ชอบมันนะตอนนั้นอ่ะ แต่ปากแข็งเองไม่พูดอะไร ก็แค่บอก อืม... บางทีเราก็คุยกันจริงจังว่ามันยากนะที่จะคบกันข้ามประเทศแถมไม่รู้ด้วยว่าจะได้เจอกันเมื่อไร เราบอกว่าเราไม่อยากรั้งมันไว้ แล้วก็เหมือนเคย เราไม่เคยพูดออกไปเลยว่าเราชอบมัน พอเริ่มโตแล้วมันเริ้มสับสนระหว่างความผูกพันกับความรักคะ
เป็นอยู่อย่างนั้นจนกำลังจะเข้าม.ปลายค่ะ เรามีโอกาสกลับไทย เลยนัดเพื่อนประถมสี่ห้าคนรวมถึงเขาด้วยแต่แทนที่เขาจะคุยกับเรา เขากลับไปคุยกับคนอื่นในกลุ่ม พอกินข้าวกันเสดไปเดินเล่นยืนคุยกันมันก็มองหน้าเราแล้วก็ลูบหัวเราต่อหน้าคนอื่นด้วย เราได้คุยกันตอนทุกคนกลับไปแล้วเรื่องเรียนแหละค่ะ ก่อนจะแยกกันเราขอกอดมัน มันก็โอเค หลังจากนั้นเราสงสัยค่ะว่า มันยังชอบเราอยู่รึเปล่า สุดท้ายมันก็บอกว่ามันไม่ได้ชอบแล้ว ระยะเวลาที่ถามห่างจากตอนที่เจอกันในรอบ6ปีแค่สองอาทิตย์เองค่ะ ตอนมันบอกว่าไม่ได้ชอบแล้ว มันจุกๆ ไม่รู้เหมือนว่าเป็นอะไร เหมือนกับว่าเรากำลังจะสูญเสียอะไรไปสักอย่างเหมือนกับว่าเรากำลังชอบมันมากขึ้นแต่มันไม่ชอบเราแล้ว
ก่อนหน้านี้ที่ไม่ติดต่อกันบ้างเราเองก็คิดถึงมันมาตลอด ตอนเศร้าเหงาหรือมีเรื่องแย่ๆอยากได้กำลังใจก็นึกถึงมันบ้าง ไม่เคยลืมมันเลยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่เรารูจักกันมากกว่า10ปี
หลังจากนั้นต่างคนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกจนกระทั้งช่วงนี้เราเริ่มเล้นอินสตาบ่อยขึ้นเลยเลนเวลาที่มันโพสรูปก็ยิ้มตามไปด้วยลองไปฟังเพลงที่มันโพสพยายามหาว่ามันได้มหาลัยอะไร ส่องทุกวัน จนเราตัดสินใจทักมันไปเมื่อวานค่ะ วันนี้ก็เลยได้คุยกันนิดหน่อย มันรู้สึกดีค่ะ อารมณ์ดีทั้งวันเลย จนมาตอนเย็นเห็นรูป ที่มันไปดูหนังมีบัตรที่นั่งสองใบแล้วก็รูปที่มีผู้หญิงติดมาด้วยแล้ว ไอ้ที่อารมณ์ดีทั้งวันเหมือนโดนพังทะลายเลยค่ะ พอบอกเพื่อน เพื่อนก็บอกว่า "ชอบมันแน่ๆ ที่มันคุยกับ มันก็คุยกับในฐานะเพื่อนเพราะไม่เคยบอกมันว่าชอบมัน แค่สับสนระหว่างความผูกพันกับความรัก" แล้วเพื่อนเราก็ถามเราอีกว่าเวลา เหงา เศร้า ไม่มีไรทำ นึกถึงใคร ในหัวมันก็มีเขาผุดขึ้นมาเลยค่ะ
เวลาที่ผ่านมาเราก็มีคบกับคนอื่นบ้างนะคะแต่ก็ไม่เคยลืมมันเลยตัวเราเองคิดว่าเป็นเพราะเรามีเพื่อนผู้ชายน้อยด้วยแล้วก็ตอนนั้นสนิทกับมันที่สุดรึเปล่าเลยคิดถึงแล้วก็สงสัย อยากเจอ อยากเห็นหน้า
อีกอย่างเราก็เคยจินตนาการดูด้วยว่าถ้าเราคบกับมันจะเป็นยังไง.... สรุปคือไม่รู้ใจตัวเองคะว่ารักมันหรือแค่คิดถึงในฐานะเพื่อน เราคิดถึงมันมาตลอด4ปีให้หลังนี้ เพื่อนเราบอกให้พูดไปเลยว่าชอบมัน จะได้เอาความคิดที่มันอยู่ในหัวออกไป ทำยังไงดีค่ะ? สับสนกับตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชอบ รัก มันต้รู้สึกแบบไหนแล้วมันจริงหรือเปล่า ความรู้สึกนี้มันแค่ป็อปปี้เลิฟหรือ รักจริงจัง ตอนนี้เราก็ยังอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ
สรุปว่าเราชอบเขารึเปล่า
เราสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนป.2ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอขึ้นป.3เขาบอกว่าเขาชอบเราตั้งแต่ตอนป.1 ตอนนั้นก็รู้สึกชอบๆมันนะคะแต่เอาจริงๆก็ไม่รู้หรอกว่าชอบไหม แต่อยากอยู่ใกล้ๆอยากแกล้งแค่นั้น หลังจากนั้นมันก็พยายามบอกชอบเราหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้พูดออกไปว่าเรารู้สึกยังไง มันไม่รู้หรอกค่ะ ตอนเด็กอ่ะว่าชอบมันเป็นยังไง จนกระทั้งเราจ้องย้ายไปเรียนต่างประเทศตอนป.4ช่วงนั้นเฟสบุ๊คน่าจะเพิ่งเข้ามา แต่เรามัวแต่ยุ่งอยู่กับการปรับตัว ก็เลยไม่เล่น ช่วงเวลาก็ผ่านไปผ่านมา2ปีเราได้ติดต่อเขาอีกครั้งค่ะ ด้วยเฟส ทุกครั้งที่เราคุยกับเขามันเหมือนพยายามบอกว่าชอบหรือไม่ก็วาดรูป i love youบ้าง เอาจริงๆเราก็ชอบมันนะตอนนั้นอ่ะ แต่ปากแข็งเองไม่พูดอะไร ก็แค่บอก อืม... บางทีเราก็คุยกันจริงจังว่ามันยากนะที่จะคบกันข้ามประเทศแถมไม่รู้ด้วยว่าจะได้เจอกันเมื่อไร เราบอกว่าเราไม่อยากรั้งมันไว้ แล้วก็เหมือนเคย เราไม่เคยพูดออกไปเลยว่าเราชอบมัน พอเริ่มโตแล้วมันเริ้มสับสนระหว่างความผูกพันกับความรักคะ
เป็นอยู่อย่างนั้นจนกำลังจะเข้าม.ปลายค่ะ เรามีโอกาสกลับไทย เลยนัดเพื่อนประถมสี่ห้าคนรวมถึงเขาด้วยแต่แทนที่เขาจะคุยกับเรา เขากลับไปคุยกับคนอื่นในกลุ่ม พอกินข้าวกันเสดไปเดินเล่นยืนคุยกันมันก็มองหน้าเราแล้วก็ลูบหัวเราต่อหน้าคนอื่นด้วย เราได้คุยกันตอนทุกคนกลับไปแล้วเรื่องเรียนแหละค่ะ ก่อนจะแยกกันเราขอกอดมัน มันก็โอเค หลังจากนั้นเราสงสัยค่ะว่า มันยังชอบเราอยู่รึเปล่า สุดท้ายมันก็บอกว่ามันไม่ได้ชอบแล้ว ระยะเวลาที่ถามห่างจากตอนที่เจอกันในรอบ6ปีแค่สองอาทิตย์เองค่ะ ตอนมันบอกว่าไม่ได้ชอบแล้ว มันจุกๆ ไม่รู้เหมือนว่าเป็นอะไร เหมือนกับว่าเรากำลังจะสูญเสียอะไรไปสักอย่างเหมือนกับว่าเรากำลังชอบมันมากขึ้นแต่มันไม่ชอบเราแล้ว
ก่อนหน้านี้ที่ไม่ติดต่อกันบ้างเราเองก็คิดถึงมันมาตลอด ตอนเศร้าเหงาหรือมีเรื่องแย่ๆอยากได้กำลังใจก็นึกถึงมันบ้าง ไม่เคยลืมมันเลยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่เรารูจักกันมากกว่า10ปี
หลังจากนั้นต่างคนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกจนกระทั้งช่วงนี้เราเริ่มเล้นอินสตาบ่อยขึ้นเลยเลนเวลาที่มันโพสรูปก็ยิ้มตามไปด้วยลองไปฟังเพลงที่มันโพสพยายามหาว่ามันได้มหาลัยอะไร ส่องทุกวัน จนเราตัดสินใจทักมันไปเมื่อวานค่ะ วันนี้ก็เลยได้คุยกันนิดหน่อย มันรู้สึกดีค่ะ อารมณ์ดีทั้งวันเลย จนมาตอนเย็นเห็นรูป ที่มันไปดูหนังมีบัตรที่นั่งสองใบแล้วก็รูปที่มีผู้หญิงติดมาด้วยแล้ว ไอ้ที่อารมณ์ดีทั้งวันเหมือนโดนพังทะลายเลยค่ะ พอบอกเพื่อน เพื่อนก็บอกว่า "ชอบมันแน่ๆ ที่มันคุยกับ มันก็คุยกับในฐานะเพื่อนเพราะไม่เคยบอกมันว่าชอบมัน แค่สับสนระหว่างความผูกพันกับความรัก" แล้วเพื่อนเราก็ถามเราอีกว่าเวลา เหงา เศร้า ไม่มีไรทำ นึกถึงใคร ในหัวมันก็มีเขาผุดขึ้นมาเลยค่ะ
เวลาที่ผ่านมาเราก็มีคบกับคนอื่นบ้างนะคะแต่ก็ไม่เคยลืมมันเลยตัวเราเองคิดว่าเป็นเพราะเรามีเพื่อนผู้ชายน้อยด้วยแล้วก็ตอนนั้นสนิทกับมันที่สุดรึเปล่าเลยคิดถึงแล้วก็สงสัย อยากเจอ อยากเห็นหน้า
อีกอย่างเราก็เคยจินตนาการดูด้วยว่าถ้าเราคบกับมันจะเป็นยังไง.... สรุปคือไม่รู้ใจตัวเองคะว่ารักมันหรือแค่คิดถึงในฐานะเพื่อน เราคิดถึงมันมาตลอด4ปีให้หลังนี้ เพื่อนเราบอกให้พูดไปเลยว่าชอบมัน จะได้เอาความคิดที่มันอยู่ในหัวออกไป ทำยังไงดีค่ะ? สับสนกับตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชอบ รัก มันต้รู้สึกแบบไหนแล้วมันจริงหรือเปล่า ความรู้สึกนี้มันแค่ป็อปปี้เลิฟหรือ รักจริงจัง ตอนนี้เราก็ยังอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ