เราอยากจะเล่าสาเหตุนะคะ แต่มันคงยาวเหยียด จนเพื่อนๆมั่ยน่าจะนั่งอ่านจบ เรามีมรสุมชีวิตมาตั้งแต่จำความได้  จนตอนนี้อายุ 23 เรารู้สึกว่า เราทนมาขนาดนี้แล้ว รู้สึกเหนื่อยจนไม่ไหวแล้วค่ะ พยายามไม่สนใจกับสิ่งที่ต้องเจอ ทุกๆวันและเวลาเรารู้สึกเหนื่อยแบบ อัตโนมัติไปเบยค่ะ คืออาการจะเป็นประมาณนี้นะคะ
  - เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มหม่นหมองมองไปทางไหนก็รู้สึกเศร้า สิ่งต่างๆที่เคยทำแล้วรู้สึกสนุกตอนนี้ไม่เหลือความสนุกเลยสักนิดค่ะ ไม่ว่าจะสิ่งที่เราชอบทำ เรากลับกลายมองมันไม่มีความสุข ไม่มีความสนุกเลยสักนิด

  - เรารู้สึกเศร้าโศกแล้วอยากร้องไห้ตลอดเวลานั่งเฉยๆ ก็ร้องไห้ ความรู้สึก หมดหวัง หว้าเหว่ เป็นทุกข์ในใจ

  - จากที่เราเป็นคนชอบกิน ตอนนี้เราไม่อยากอาหาร เราเบื่ออาหารไปเลยค่ะ

  - ร่ำร้องหาแต่ความตาย ว่าเมื่อไหร่เราจะตาย อาจจะถูกรถชนหรือรถเหยียบตาย สักทีเวลาที่ขี่มอไซอยู่บนถนน บางทีขี่รถก็พูดคนเดียว ว่าเมื่อไหร่ตัวเองจะตายสักที เหนื่อยไม่ไหวแล้ว

  -รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า หันไปทางไหนก็ทืดแปดด้าน
  
  อาการก็จะประมาณนี้ค่ะเพื่อนๆเราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ?  เรารู้สึกเป็นแบบนี้มาเป็นอาทิตแล้วค่ะ ปกติเราจะเป็นคนร่าเริงถึงแม้ในความรู้สึกจะแย่ หรือทุกข์ เราก็ยังยิ้มได้ แต่พอตอนนี้มันยิ้มไม่ออกแล้วค่ะ เรารู้สึก หมดกำลัง หมดหวัง ชีวิตเกิดมาเหมือนไม่ได้มีค่า อะไรเลย😢