ครอบครัวเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุดจริงหรอ???

วันนี้(วันศุกร์)เรากลับมาจากรร. คือเหนื่อยมากๆเพราะเรียน+ทำกิจกรรม จนไม่มีคาบว่างมาทั้งสัปดาห์เเล้ว บวกกับช่วงนี้ใกล้สอบด้วย เราก็เลยนอนพัก อีกสักเเปปนึงพ่อก็มาปิดพัดลม ตวาดใส่เรา ให้เราลุกขึ้น ว่า"ไป ลุกขึ้น  ลุกเลย เห็นนอนตั้งเเต่กลับมาจากรร รู้มั้ยว่ากูเหนื่อยขนาดไหน เเค่เรียนอย่างเดียว มีสมองบ้างมั้ย คิดบ้างดิ" สำหรับใครบางคนก็อาจจะคิดว่าก็ใช่ เเค่เรียนอย่างเดียว จะไปเหนื่อยอะไร เเต่ทุกๆวันเรามักจะโดนคำพูดเเบบนี้มาตั้งเเต่อนุบาล จนทำให้เราเป็นเด็กเก็บตัว ชอบอยู่เเต่ในบ้าน มีเพื่อนน้อย เเล้วอีกเหตุการณ์นึงที่เราจำได้ขึ้นใจเลยก็คือ เราสอบห้องพิเศษไม่ติด ทั้งที่เราก็พยายามสุดความสามารถเเล้ว เราวิ่งไปร้องไห้ในห้องเพราะเสียใจที่ทำไม่ได้อย่างที่ทุกคนหวัง เเต่พ่อก็มาชี้หน้าด่าเราว่าครั้งต่อไปอย่าให้กูเห็นว่าร้องอีก// เวลาที่เราเสียใจ เครียด กดดัน ส่วนมากก็มาจากครอบครัวนี่เเหละ ส่วนเซฟโซนของเรา มันไม่ใช่ครอบครัวเลย //ต่อจากนี้เราควรทำยังไงดี เพราะเราคิดตลอดเวลาว่าถ้าเราไม่อยู่มันคงดีกว่านี้เพราะอยู่ไปก็เป็นภาระคนอื่น เเล้วก็ไม่มีความสำคัญกับใครเลย