บางทีก็รู้สึกว่าจังหวะชีวิตมันก็มีช่วงที่ยากเหมือนกัน : ดาวดำผู้คิดว่า...เราเหนื่อยไปไหม

เข้าปีใหม่มาเหมือนดวงงานจะพุ่งแรง งานทำบ้านเข้ามาติดๆ กันหกหลัง อดหลับอดนอนเขียนแบบทะลุเช้าติดต่อเป็นอาทิตย์ กัดฟันเอาจนเสร็จ ได้แบบยื่นขออนุญาตก่อสร้างกับ อบต. จนผ่าน จากนั้นก็ไปเดินเรื่องกู้ธนาคาร

แล้วก็นั่งยิ้ม "เดี๋ยวเขาก็อนุมัติ" ท่องในใจอย่างอารมณ์ดี ท่องแล้วท่องอีก จนรู้สึกว่าตอนนี้อารมณ์เริ่มไม่ค่อยจะดีแล้ว เพราะตั้งแต่ปลายเดือนที่ผ่านมายังไม่อนุมัติมาให้ทำสักหลัง เกิดอนุมัติพร้อมกันหกหลัง จะเอาเงินที่ไหนทำ เพราะตอนแรกวางแผนไว้ว่า เขาจะทยอยอนุมัติ และเราก็จะหมุนเงินทยอยทำ

เริ่มรู้สึกว่า สถานการณ์ไม่ค่อยดีละ ปวดกะโหลกบรรลัยเลย ที่บ่นก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องไปหาหยิบยืมใครมาแก้สถานการณ์หรอก แค่คิดว่าถ้ามาพร้อมกันหกหลังจริง และแนวโน้มก็เหมือนจะเป็นแบบนั้นด้วย คงทำไม่ได้ทั้งหมด ต้องปล่อยงานให้คนอื่นไป ให้พอกับที่ตัวเองจะมีกำลังทำได้ แต่นั่นก็คือต้องแลกกับโอกาสที่เราจะได้กำไรด้วย ทำเยอะก็ได้เยอะ ทำน้อยมันก็น้อยนั่นละ

ตอนนี้ก็มีทำแบบเพิ่มอีกสองหลังรวมเป็นแปด ถ้าเดินเรื่องแล้วได้อนุมัติติดกันเกินไป ก็ต้องปล่อยงานอีก

ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย รู้สึกท้อ มันเหมือนไม่คุ้มกับที่เราสู้อุตส่าห์ทุ่มสุดตัวยังไงไม่รู้

อย่างนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า "วาสนาอีกา"

มันจะเป็นอะไรก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นละนะ เราเต็มที่ในส่วนของเราแล้ว ที่เหลือมันไม่เป็นใจ...ก็คงต้องตามสภาพ

รู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากตามการเมืองเลยทีเดียว