สวัสดีค่ะทุกคน ก่อนอื่นขอเล่าภูมิหลังของเราก่อนนะคะ
เรากับแฟนคบกันเกือบสิบปีแล้วค่ะ คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนจนกระทั่งตอนนี้เรา 29 แล้วทั้งคู่
สถานะคือเรากินอยู่ด้วยกัน เราอยู่บ้านพ่อแม่แฟนค่ะ ทั้งคู่รักและเอ็นดูเรามาก ไม่มีปัญหาแม่ผัวพ่อผัวลูกสะใภ้เลยค่ะ ทั้งสองบ้านรับรู้ทั้งพ่อแม่เรา ญาติ ๆ และเพื่อน ๆ
เราวางแผนอนาคตกันไว้ค่ะ ว่าเราจะผ่อนรถให้หมดอีก 2 ปีข้างหน้า แต่งงาน และสร้างบ้านด้วยกัน
ด้วยหน้าที่การงานของเขาต้องรับแรงกดดันมากจากรอบข้าง (สถาปนิก) ค่ะ พักหลัง ๆ ประมาณเดือนกว่า ๆ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
เขาเริ่มหงุดหงิด เครียด อารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก ซึ่งเราก็เข้าใจ เพราะเมื่อถามทีไรก็บอกว่าเครียดเรื่องงาน เราก็โอเค ๆ พยายามเข้าใจ อีกไม่นานโปรเจคต์เสร็จก็น่าจะดีขึ้น
จนมาวันนึงเราเห็นเขาแปลก ๆ ไป เลยตัดสินใจถามออกไปค่ะ ว่ามีอะไรรึเปล่า เขาก็บอกเลยค่ะ ว่าเครียดเรื่องงานกับเรื่องของเรา
เราก็ช็อคไปเลยค่ะ เราไม่นึกว่าเขาจะเครียดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรา เพราะเรารักเค้ามาก ตลอดระยะ 10 ปี เราไม่เคยนอกใจหรือทำผิดต่อเขาเลย อาจจะมีบ้างที่โกรธที่งอนกัน ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คนอยู่ด้วยกันจะมี
เรากัดฟันถามว่าเค้ามีคนอื่นมั้ย เค้าบอกว่า มีคนที่ทำให้เค้ารู้สึกดี รู้สึกประทับใจ คุยกันไม่กี่ประโยคก็ทำให้หายเครียดจากงานที่ทำอยู่ แต่เขาแค่รู้สึกดีด้วยและความสัมพันธ์ของเค้ากับคนนั้นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะทั้งคู่ต่างก็มีแฟนอยู่แล้ว
แต่เค้ารู้สึกสับสนค่ะ เค้ายอมรับว่าเค้ามีความรู้สึกดี ๆ กับคนนั้น โดยที่เค้าคิดฝ่ายเดียว อีกคนไม่รู้ (เราก็ไม่รู้ว่าเขาโกหกมั้ยนะคะ) เค้าบอกเราว่าเค้าสับสนค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เค้ากลัวใจของเค้าจะเผลอรู้สึกไปมากกว่านี้
เขาขอเวลาค่ะ บอกขออยู่กับตัวเอง เราก็เป็นอิบ้าเลยค่ะ ร้องไห้ฟูมฟาย พร่ำเพ้อถึงเรื่องราวของเรา พูดให้เค้าคิดถึงเรื่องของเรา กว่าเราจะสร้างทุกอย่างมาถึงวันนี้ ทั้ง ๆ ที่ในใจเราก็รู้เต็มอกค่ะ มันไม่มีประโยชน์อะไร เหมือนคนบ้า+โง่มาก ๆ
เค้าเห็นเราร้องไห้ก็กอดค่ะ บอกขอโทษเรา เป็นเขาที่ผิดเอง เค้าไม่หนักแน่นพอ เค้าจะไม่มีความรู้สึกอะไรแบบนี้อีกแล้ว จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เหมือนเค้าจะคิดได้ ตอนที่เราพร่ำเพ้อน่ะแหละค่ะ ซึ่งเราก็เชื่อนะคะ เพราะตลอดเวลาที่อยู่กันมา เค้าจะชอบโลเล ลังเล และไม่หนักแน่นพอ
เราทั้งคู่จึงตัดสินใจที่จะเริ่มใหม่ค่ะ เริ่มกันใหม่ทั้งหมด ประคับประคองกันไปให้ถึงจุดหมายที่เราตั้งไว้อีกครั้ง
แต่... สิ่งที่เค้าทำ มันกลับมากวนใจเราตลอดเลยค่ะ เราหยุดคิดไม่ได้ ปล่อยวางไม่ได้ ระแวงไปหมดว่าเค้าจะเผลอรู้สึกดีกับคนนั้นเพิ่มมั้ย เพราะเค้าทำงานที่เดียวกัน เราเจ็บทุกครั้งที่เราคิด ทำงานแทบไม่ได้เลยค่ะ เหมือนมันคอยหลอกหลอนเราตลอดเวลา อีกใจก็คิดว่ายังดีที่อีกคนมีแฟนแล้ว แฟนเราคงได้แค่คิด แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าเผื่อเค้าคุยกันหล่ะ รักแท้แพ้ใกล้ชิดมีถมไป ความคิดมันวน ๆ ตีกันไปมาอยู่ในหัวแบบนี้เลย
เราจะจัดการยังไงดีคะ
ให้เลิกกันก็คงยากสำหรับเรามาก จะอยู่อย่างนี้ก็ทรมานมากเช่นกันค่ะ 😭😭😭
แฟนสับสนกับอนาคตของเราทั้งคู่เพราะไปรู้สึกดีกับเพื่อนร่วมงาน
เรากับแฟนคบกันเกือบสิบปีแล้วค่ะ คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนจนกระทั่งตอนนี้เรา 29 แล้วทั้งคู่
สถานะคือเรากินอยู่ด้วยกัน เราอยู่บ้านพ่อแม่แฟนค่ะ ทั้งคู่รักและเอ็นดูเรามาก ไม่มีปัญหาแม่ผัวพ่อผัวลูกสะใภ้เลยค่ะ ทั้งสองบ้านรับรู้ทั้งพ่อแม่เรา ญาติ ๆ และเพื่อน ๆ
เราวางแผนอนาคตกันไว้ค่ะ ว่าเราจะผ่อนรถให้หมดอีก 2 ปีข้างหน้า แต่งงาน และสร้างบ้านด้วยกัน
ด้วยหน้าที่การงานของเขาต้องรับแรงกดดันมากจากรอบข้าง (สถาปนิก) ค่ะ พักหลัง ๆ ประมาณเดือนกว่า ๆ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป
เขาเริ่มหงุดหงิด เครียด อารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก ซึ่งเราก็เข้าใจ เพราะเมื่อถามทีไรก็บอกว่าเครียดเรื่องงาน เราก็โอเค ๆ พยายามเข้าใจ อีกไม่นานโปรเจคต์เสร็จก็น่าจะดีขึ้น
จนมาวันนึงเราเห็นเขาแปลก ๆ ไป เลยตัดสินใจถามออกไปค่ะ ว่ามีอะไรรึเปล่า เขาก็บอกเลยค่ะ ว่าเครียดเรื่องงานกับเรื่องของเรา
เราก็ช็อคไปเลยค่ะ เราไม่นึกว่าเขาจะเครียดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรา เพราะเรารักเค้ามาก ตลอดระยะ 10 ปี เราไม่เคยนอกใจหรือทำผิดต่อเขาเลย อาจจะมีบ้างที่โกรธที่งอนกัน ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คนอยู่ด้วยกันจะมี
เรากัดฟันถามว่าเค้ามีคนอื่นมั้ย เค้าบอกว่า มีคนที่ทำให้เค้ารู้สึกดี รู้สึกประทับใจ คุยกันไม่กี่ประโยคก็ทำให้หายเครียดจากงานที่ทำอยู่ แต่เขาแค่รู้สึกดีด้วยและความสัมพันธ์ของเค้ากับคนนั้นก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะทั้งคู่ต่างก็มีแฟนอยู่แล้ว
แต่เค้ารู้สึกสับสนค่ะ เค้ายอมรับว่าเค้ามีความรู้สึกดี ๆ กับคนนั้น โดยที่เค้าคิดฝ่ายเดียว อีกคนไม่รู้ (เราก็ไม่รู้ว่าเขาโกหกมั้ยนะคะ) เค้าบอกเราว่าเค้าสับสนค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เค้ากลัวใจของเค้าจะเผลอรู้สึกไปมากกว่านี้
เขาขอเวลาค่ะ บอกขออยู่กับตัวเอง เราก็เป็นอิบ้าเลยค่ะ ร้องไห้ฟูมฟาย พร่ำเพ้อถึงเรื่องราวของเรา พูดให้เค้าคิดถึงเรื่องของเรา กว่าเราจะสร้างทุกอย่างมาถึงวันนี้ ทั้ง ๆ ที่ในใจเราก็รู้เต็มอกค่ะ มันไม่มีประโยชน์อะไร เหมือนคนบ้า+โง่มาก ๆ
เค้าเห็นเราร้องไห้ก็กอดค่ะ บอกขอโทษเรา เป็นเขาที่ผิดเอง เค้าไม่หนักแน่นพอ เค้าจะไม่มีความรู้สึกอะไรแบบนี้อีกแล้ว จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เหมือนเค้าจะคิดได้ ตอนที่เราพร่ำเพ้อน่ะแหละค่ะ ซึ่งเราก็เชื่อนะคะ เพราะตลอดเวลาที่อยู่กันมา เค้าจะชอบโลเล ลังเล และไม่หนักแน่นพอ
เราทั้งคู่จึงตัดสินใจที่จะเริ่มใหม่ค่ะ เริ่มกันใหม่ทั้งหมด ประคับประคองกันไปให้ถึงจุดหมายที่เราตั้งไว้อีกครั้ง
แต่... สิ่งที่เค้าทำ มันกลับมากวนใจเราตลอดเลยค่ะ เราหยุดคิดไม่ได้ ปล่อยวางไม่ได้ ระแวงไปหมดว่าเค้าจะเผลอรู้สึกดีกับคนนั้นเพิ่มมั้ย เพราะเค้าทำงานที่เดียวกัน เราเจ็บทุกครั้งที่เราคิด ทำงานแทบไม่ได้เลยค่ะ เหมือนมันคอยหลอกหลอนเราตลอดเวลา อีกใจก็คิดว่ายังดีที่อีกคนมีแฟนแล้ว แฟนเราคงได้แค่คิด แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าเผื่อเค้าคุยกันหล่ะ รักแท้แพ้ใกล้ชิดมีถมไป ความคิดมันวน ๆ ตีกันไปมาอยู่ในหัวแบบนี้เลย
เราจะจัดการยังไงดีคะ
ให้เลิกกันก็คงยากสำหรับเรามาก จะอยู่อย่างนี้ก็ทรมานมากเช่นกันค่ะ 😭😭😭