พ่อเราเป็นคนดีแต่บางทีก็ร้ายๆเวลาพ่อโมโหจะชอบหลุดปากพูดดูถูกเราเสมอหลายๆครั้งที่อยากจะทำอะไรแล้วปรึกษาพ่อซึ่งพ่อก็เห็นดีเห็นงามด้วยแต่พอพ่ออารมณ์เสียใส่เราก็จะชอบพูดว่า"ทำไม่ได้หรอกทำไปก็เสียเวลา"นับวันมันช่างหดหู่ใจว่าจริงๆแล้วพ่อต้องการให้เราทำอะไรหรอต้องการให้ทำในสิ่งที่คิดรึป่าวแล้วพอทำแล้วทำไมไม่พอใจ(เรามีพ่อและน้องชายอีก3คนแม่เราไปมีครอบครัวใหม่แล้วเราเลยต้องหยุดการเรียนเพื่อมาช่วยดูแลครอบครัวไม่ได้เรียนเหมือนคนอื่นเค้าคือทั้งไม่มีเงินและเวลาพอมีเวลาก็เหมือนไม่อยากเรียนเพราะไม่รู้ว่าพ่อจะว่าอะไรอีกขนาดช่วยยังขนาดนี้ถ้าไปเรียนไม่มีเวลาช่วยจะขนาดไหน)ทุกวันนี้อยู่ได้โดยไม่คิดถึงความฝันอะไรอีกเพราะรู้ดีว่ามันคงเป็นไปไม่ได้และมันจะไม่มีวันเป็นนั่นคือสิ่งที่เราพูดกับตัวเองเสมอเราไม่รู้นะว่าเพื่อนๆให้กำลังใจตัวเองยังไงรู้แค่ว่าเราปลอบตัวเองทุกวันแต่ก็เจอแบบนี้ทุกวันถ้าเพื่อนมีวิธีช่วยบอกเราหน่อยนะ
ควรทำอย่างไรในการให้กำลังใจตัวเอง