ฮ่องเต้อยากใช้ชีวิตกับฮองเฮาหรูอี้ในฐานะสามัญชน ทำไมไม่สละราชสมบัติแล้วไปเป็นสามัญชนล่ะ รอชาติหน้าทำไม
หรือมันเป็นแค่คำพูดสวยหรูที่เอาไว้ปั้นแต่ง แต่ความจริงมิอาจละทิ้งได้ นั่นเพราะรักแท้แพ้อำนาจอันยิ่งใหญ่ที่ได้กำไว้ในอุ้งมือ!!

---

กาลเวลาที่ยาวนานจนไม่รู้จะหวนคืนไปช่วงเวลาใด ข้าเสียใจที่ไม่เคยรู้ความต้องการลึกๆข้างในใจ
แสงจันทร์ก็เหมือนสายน้ำที่ชะล้างเรื่องราวเก่าๆให้หลงลืมไปจนหมดสิ้น หวังเพียงเก็บรอยสัมผัสในยามที่อยู่ด้วยกันเอาไว้

ในค่ำคืนอันยาวนาน มิอาจหวังให้ผมขาวคืนกลับมาเป็นสีดำ ข้าไม่กล้าพอที่จะเห็นเจ้าจากไปด้วยความเจ็บปวด
หากชาติหน้ามีจริง ขออธิษฐานให้เราครองคู่กันในฐานะสามัญชน และมาสัญญากันอีกว่าจะไม่พรากจาก!!