การกตัญญูต่อพ่อแม่ สรุปแล้วมันคือการแสดงความกตัญญูจริงๆ เหรอ

หรือเป็นการกระทำที่ทำไปตามคำสอน ผมมีความคิดว่าวันหนึ่งผมอยากจะตัดแม่ออกจากชีวิตไม่รับสาย ไม่สนใจ ไม่ไปหา แบบนี้จะถือว่าบาปมากไหมในทางศาสนาพุทธ เพราะผมเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำให้กับแม่เหมือนไม่มีค่าในสายตาแกเลย เลยไม่รู้จะทำต่อไปทำไม ทุกวันนี้โทรมาหาผมก็แค่มีเรื่องเงินกับเรื่องปัญหาน้องชาย 

ถ้าผมจะพูดถึงเรื่องน้องชายกับแม่ เช่น น้องโกงเงินผมเป็นแสน หรือเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับน้องทั้งคดีต่างๆ เค้ารีบตัดและวางหูผมทันที ผมรู้สึกเบื่อหน่ายและท้อใจมากๆ เหมือนสิ่งที่น้องทำแม่จะเห็นดี เห็นงามไปหมด ขนาดน้องค้างค่าไฟเป็นหมื่นๆ กับการไฟฟ้า แม่ยังต้องโทรหาญาติ หาเพื่อน ถึงขนาดนั่งแท็กซี่ดึก ๆ ไปยืมเงินญาติมาให้น้องไปจ่ายค่าไฟ ต่างจากผมที่น้องยืมเงินผมไปเป็นแสน ไม่คืนผมสักบาท ไม่เคยโทรหา ไม่สนใจจะคืน แต่แม่ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไรเลย ชิลมาก 

ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ มีค่าแค่หาเงินให้แม่เท่านั้น แม่ไม่เคยถามผมว่าทำงานเป็นไง หลานสาวเป็นไง ถามเรื่องเดียวคือมีเงินไหม