น้องชายเราตื่นยากมากค่ะ เอาจริงๆก็คือตื่นแล้วแต่ไม่ยอมลุก ทำเหมือนหลับ แบบเรียก20-30นาทีก็ไม่ลุกแล้วเป็นคนอาบน้ำนานเป็นชั่วโมง
พอดีวันนี้พี่สาวมีงานต้องไปทำ แล้วน้องก็ไปเรียน ละพ่อจะไปส่งทั้งคู่แต่ต้องออกพร้อมกัน แม่เลยรีบปลุกน้องก่อนเพราะน้องอาบน้ำนานแต่น้องไม่ยอมลุกมาอาบน้ำ แม่เลยดึงจากเตียงเลยแต่น้องก็ลงไปนอนใหม่อีกเกือบ20นาที แม่ดึงหลายครั้งมาก เราทนไม่ไหวเลยเดินไปบอกน้องว่าให้น้องอาบน้ำ เพราะพี่สาวต้องไปทำงาน เดี๋ยวพี่จะสายเอาแล้วหัวหน้าดุ แล้วเราก็เดินออกมาแต่น้องก็ไม่ลุก เราก็เดินกลับไปพูดอีกว่า เกินไปแล้วนะ ตัวเองไม่ได้ใช้ชีวิตคนเดียว ทำไมไม่นึกถึงคนอื่นบ้าง ถ้าพี่สายแล้วตัวเองจะไปโดนดุแทนมั้ย น้องเราก็ลุกขึ้นมาละพูดว่า รำคาญ แค่แม่คนเดียวก็น่ารำคาญมากแล้ว วันนี้มาพูดสองคนน่ารำคาญมาก

เราโมโหมากเลยค่ะ แต่ก็พยายามยั้งตัวเอง ก็พูดเหมือนเดิมว่าหัดคิดถึงคนอื่นบ้าง ที่เค้าต้องมารอเธอแค่คนเดียว อาบน้ำให้เร็วเลย ทุกคนสายแล้ว แล้วเราก็เดินออกมาทั้งที่ในใจเดือดมาก เราไม่อยากตีเค้า อยากคุยกับเค้าด้วยเหตุผลนะคะ แต่น้องไม่สนใจเลย ควรสอนน้องยังไงดี
เรากับน้องห่างกัน 7 ปีเลยค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยไรกันมาก ตอนนี้น้องกำลังเข้าช่วงวัยรุ่นแล้ว ไม่ฟังใครเลย ตะโกนไล่แม่ออกจากห้องทุกวันบอกรำคาญ ออกไปไกลๆ แม่เราค่อนข้างจู้จี้ค่ะแต่ก็คือโอ๋น้องชายมาก ยกข้าวไปให้ ช่วยทำการบ้าน มีอะไรก็ให้น้องกินก่อน จนกลายเป็นว่าน้องเราเรื่องเยอะมาก ช้อนต้องใช้เฉพาะ กินข้าวถ้าคนอื่นตักแล้วจะไม่กินเลย อาหารถ้าไม่ได้อย่างที่บอกก็ไม่กิน การบ้านก็ไม่ทำ ให้แม่ทำ
จริงๆก็ไม่ใช่แค่สอนน้องหรอกค่ะ เราควรพูดกับแม่ยังไงให้เลิกโอ๋ได้แล้ว เราบอกมาตลอดว่าที่น้องเป็นขนาดนี้ส่วนนึงเพราะแม่ยอมตลอดด้วย แต่แม่ก็ไม่ฟังเลยค่ะ บอกว่าเค้ายังเด็กๆตลอด ทั้งที่ก็วัยรุ่นแล้ว ย้อนไปอายุเท่าน้องเราก็ทำเองเกือบหมดแล้ว
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ พูดยากมากค่ะทั้งน้องทั้งแม่เลย
ควรคุยกับน้องยังไงคะ น้องไม่สนใจใครเลย (แม่ด้วย)
พอดีวันนี้พี่สาวมีงานต้องไปทำ แล้วน้องก็ไปเรียน ละพ่อจะไปส่งทั้งคู่แต่ต้องออกพร้อมกัน แม่เลยรีบปลุกน้องก่อนเพราะน้องอาบน้ำนานแต่น้องไม่ยอมลุกมาอาบน้ำ แม่เลยดึงจากเตียงเลยแต่น้องก็ลงไปนอนใหม่อีกเกือบ20นาที แม่ดึงหลายครั้งมาก เราทนไม่ไหวเลยเดินไปบอกน้องว่าให้น้องอาบน้ำ เพราะพี่สาวต้องไปทำงาน เดี๋ยวพี่จะสายเอาแล้วหัวหน้าดุ แล้วเราก็เดินออกมาแต่น้องก็ไม่ลุก เราก็เดินกลับไปพูดอีกว่า เกินไปแล้วนะ ตัวเองไม่ได้ใช้ชีวิตคนเดียว ทำไมไม่นึกถึงคนอื่นบ้าง ถ้าพี่สายแล้วตัวเองจะไปโดนดุแทนมั้ย น้องเราก็ลุกขึ้นมาละพูดว่า รำคาญ แค่แม่คนเดียวก็น่ารำคาญมากแล้ว วันนี้มาพูดสองคนน่ารำคาญมาก
เรากับน้องห่างกัน 7 ปีเลยค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยไรกันมาก ตอนนี้น้องกำลังเข้าช่วงวัยรุ่นแล้ว ไม่ฟังใครเลย ตะโกนไล่แม่ออกจากห้องทุกวันบอกรำคาญ ออกไปไกลๆ แม่เราค่อนข้างจู้จี้ค่ะแต่ก็คือโอ๋น้องชายมาก ยกข้าวไปให้ ช่วยทำการบ้าน มีอะไรก็ให้น้องกินก่อน จนกลายเป็นว่าน้องเราเรื่องเยอะมาก ช้อนต้องใช้เฉพาะ กินข้าวถ้าคนอื่นตักแล้วจะไม่กินเลย อาหารถ้าไม่ได้อย่างที่บอกก็ไม่กิน การบ้านก็ไม่ทำ ให้แม่ทำ
จริงๆก็ไม่ใช่แค่สอนน้องหรอกค่ะ เราควรพูดกับแม่ยังไงให้เลิกโอ๋ได้แล้ว เราบอกมาตลอดว่าที่น้องเป็นขนาดนี้ส่วนนึงเพราะแม่ยอมตลอดด้วย แต่แม่ก็ไม่ฟังเลยค่ะ บอกว่าเค้ายังเด็กๆตลอด ทั้งที่ก็วัยรุ่นแล้ว ย้อนไปอายุเท่าน้องเราก็ทำเองเกือบหมดแล้ว
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ พูดยากมากค่ะทั้งน้องทั้งแม่เลย