คุยกับครอบครัวยังไงไม่ให้รู้สึกผิดและไม่ให้ห่างเหินกันคะ?

ทุกวันนี้กดดันตัวเองมากเลยค่ะ จะทำอะไรก็ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเพราะที่บ้านจะให้เราเรียนแพทย์ ซึ่งเราไม่ชอบอะไรพวกนี้ เรายังเรียนมัธยมอยู่เลย ในใจคือไม่ชอบที่ต้องมาอ่านหนังสือทุกวันติวทุกวัน เรากลัวว่าจะทำให้ครอบครัวผิดหวัง กลัวว่าจะเสียเงินทิ้งกับเรา เราควรจะคุยกับครอบครัวยังไงดีคะ ถ้าเราไม่อยากอ่านหนังสือ เราอยากมีเวลาสนุกกับตัวเองบ้าง ไม่อยากถูกคาดหวังจริงๆ พี่ๆของเราไม่เห็นโดนบังคับให้เรียนแบบเราเลย พี่ของเราสามรถทำตามสิ่งที่ตัวเองชอบได้ เพื่อนๆในรุ่นเดียวกันกับเราก็ดูมีความสุขมากเพราะทางบ้านคอยซัพพอร์ตตลอด แต่เราต้องคอยรับแรงกดดันจากคำพูดที่ดูเหมือนให้กำลังใจแต่จริงๆคือพูดให้เราเป็นอย่างที่เค้าอยากให้เป็น เราขอวิธีที่คุยกับครอบครัวอ้อมๆได้ไหมคะ ถ้าเราพูดไปตรงๆก็กลัวว่าจะรู้สึกห่างเหินกันเพราะเราเคยเกริ่นๆไปหลายรอบแล้วแต่ไม่ได้ผลเลย สุดท้ายก็จำใจต้องคอยยัดความรู้เข้าสมองแต่สมองไม่รับเลยค่ะT_T


*พิมพ์ผิดยังไงก็ขอโทษนะคะเราพึ่งตั้งกระทู้แรก