เคยเป็นคนที่ยอมคนแล้วเป็นที่ระบายของเพื่อนร่วมงานมั้ยครับ

อารมประมานว่าผิดไม่ผิดด่าเราก่อนเลย อะไรนิดหน่อยด่า คือ เราก็ไม้ได้ผิดอะไรนะครับแต่ แค่คนที่ทํางานอยากด่า เพื่อละบายอารม แลกๆก็มีคนเดียวหลังๆ เราไม่พูดอะไร กลายเป็น เกือบทุกคน เฮ้ออออออ ถ้าความรู้สึกผมมันด้านเหมือนหน้าได้ก็คงดี บางที มันก็แทบร้องไห้นะครับ ที่ไม่สามารถอธิบายได้ เพราะจะกลายเป็นเถียง ทันที ทั้งที่เรากทํางาน หนักแทบไม่ได้พัก แต่ก็ยังโดนหาเรื่องด่าอยู่ดี พอมีคน1พูดอีกหลายๆคนก็จะแบบตามๆมาทั้งที่เราไม่ได้ผิดอะไรเลยมันเลยกลายเป็นความรู้สึกที่แบบกินไม่เข้าคายไม่ออก ได้แต่แกร้งทําเป็นยิ้มรับ แล้วก็ไปปาดนํ้าตาลูกผู้ชายอยู่คนเดียว
(ปล)แลกๆที่มาทํางาน ผมถือความเชื่อที่ว่าขยันอดทน ช้วยเหลือคนอื่น จะได้มีเพื่อนจะได้มิตรภาพ จะได้ก้าวหน้า แต่ทําไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้