ทำไมสังคมจึงเลือกที่จะลืม ทิ้งความทรงจำร้ายๆ มากกว่าที่จะเตือนสติให้รำลึกถึง ผมคิดว่ามีสถานที่หรืออนุสรณ์สถานไม่กี่แห่ง เช่น อนุสรณ์สถานเหตุการณ์สึนามิที่พังงา นอกนั้นแทบจะไม่เห็นเลย (ไม่นับอนุสาวรีย์นะครับ)
บางประเทศ เหตุการณ์สำคัญๆ แม้จะเป็นเรื่องเลวร้าย เช่น เหตุการณ์การสังหารหมู่ การฆาตกรรมที่มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก หลังเหตุการณ์ผ่านพ้นไป ภาครัฐและเอกชนมักร่วมกันสร้างอนุสรณ์รำลึกขึ้นเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจ เป็นการรำลึกถึงผู้ที่เสียชีวิต เช่น เหตุกราดยิงที่เกาะอูโทย่า ประเทศนอร์เวย์
เหตุกราดยิงที่แมคโดนัลด์ ซานดิเอโก แคลิฟอร์เนีย จุดเกิดเหตุแม้จะไม่มีร้านแมคโดนัลด์อีกแล้วแต่เขาสร้างอนุสรณ์จารึกชื่อของเหยื่อผู้เสียชีวิตเอาไว้
ร้าน Burger Chef ที่ย่านสปีดเวย์ อินเดียน่า สหรัฐ แม้จะมีคนตายแค่ 4 คนแต่ร้านยังตั้งอยู่ที่เดิมแทบจะในสภาพเดิมๆ ทั้งที่ผ่านมา 42 ปีแล้ว
ส่วนบ้านเรา ผมนึกถึงห้างที่โคราช ทีมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก แต่เราไม่เคยคิดที่จะมีอนุสรณ์เตือนใจอะไรเลย ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ห้างก็เปิดกิจการปรกติ คนก็ช็อปปิ้งกันปรกติ แผ่นจารึกคำไว้อาลัยสักแผ่นยังไม่มีเลย
เหมือนไม่อยากให้คนคิดถึงเรื่องร้ายๆ (แต่ผมกลับคิดว่ามันเป็นการเตือนให้เราสังวรณ์ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้)
ขนาดคดีฆาตกรรม Burger Chef ปี 1978 ผ่านมา 42 ปีแล้ว ร้านนั้นก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม ไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไหร่ ไม่ถูกรื้อทิ้งด้วย แปลกดี
ทำไมสังคมเราเลือกที่จะลืม ในขณะที่สังคมตะวันตกเลือกที่จะจดจำ We will never forget เพราะอะไร
บางประเทศ เหตุการณ์สำคัญๆ แม้จะเป็นเรื่องเลวร้าย เช่น เหตุการณ์การสังหารหมู่ การฆาตกรรมที่มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก หลังเหตุการณ์ผ่านพ้นไป ภาครัฐและเอกชนมักร่วมกันสร้างอนุสรณ์รำลึกขึ้นเพื่อเป็นเครื่องเตือนใจ เป็นการรำลึกถึงผู้ที่เสียชีวิต เช่น เหตุกราดยิงที่เกาะอูโทย่า ประเทศนอร์เวย์
เหตุกราดยิงที่แมคโดนัลด์ ซานดิเอโก แคลิฟอร์เนีย จุดเกิดเหตุแม้จะไม่มีร้านแมคโดนัลด์อีกแล้วแต่เขาสร้างอนุสรณ์จารึกชื่อของเหยื่อผู้เสียชีวิตเอาไว้
ร้าน Burger Chef ที่ย่านสปีดเวย์ อินเดียน่า สหรัฐ แม้จะมีคนตายแค่ 4 คนแต่ร้านยังตั้งอยู่ที่เดิมแทบจะในสภาพเดิมๆ ทั้งที่ผ่านมา 42 ปีแล้ว
ส่วนบ้านเรา ผมนึกถึงห้างที่โคราช ทีมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก แต่เราไม่เคยคิดที่จะมีอนุสรณ์เตือนใจอะไรเลย ทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ห้างก็เปิดกิจการปรกติ คนก็ช็อปปิ้งกันปรกติ แผ่นจารึกคำไว้อาลัยสักแผ่นยังไม่มีเลย
เหมือนไม่อยากให้คนคิดถึงเรื่องร้ายๆ (แต่ผมกลับคิดว่ามันเป็นการเตือนให้เราสังวรณ์ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้)
ขนาดคดีฆาตกรรม Burger Chef ปี 1978 ผ่านมา 42 ปีแล้ว ร้านนั้นก็ยังตั้งอยู่ที่เดิม ไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไหร่ ไม่ถูกรื้อทิ้งด้วย แปลกดี