สวัสดีค่ะทุกๆคน เข้าเรื่องเลยนะคะ คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคนคะ เรารู้จักกันมา5ปีแล้วคะ เราสนิทกับเพื่อนคนนี้มากเรียกให้เปรียบเสมือนคนในครอบครัวก็ว่าได้เลย เรารักเพื่อนคนนี้มากคะ ไปไหนมาไหนไปด้วยกันตลอดเลย ตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋555 เราเริ่มทนกับเพื่อนคนนี้ไม่ค่อยไหวก็ตอน ม.3 คะ เขาชอบว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วเขาดูเปลี่ยนไปแต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องไปสนิทกับคนอื่นนะคะ แต่เราก็ยังเล่นด้วยกันตามปกติถึงแม้จะมีการงอนกันบ้างในบางครั้ง เราก็ต่างฝ่ายต่างง้อกันตลอด จนตอนนี้เราอยู่ ม.ปลาย กันแล้วคะ อีกปีเดียวก็จะเรียนจบกันแล้ว เหตุอาจจะเกิดจากเราหรือเปล่าเราก็ไม่แน่ใจ คือมีอยู่วันหนึ่งในห้องจะมีเพื่อนหลายกลุ่มมากเลยคะ ซึ่งกูเราก็เป็นกลุ่มที่ไม่ได้ใหญ่มากประมาณ7คนได้คะ เราทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆขนต้องแยกกลุ่มกันเล่นแล้วตอนนี้กลุ่มเรามีกันแค่4คนเราก็รู้สึกว่ามันก็ดีนะมีเพื่อนแค่นี้แถมความคิด ความชอบยังเหมือนกัน แล้วบังเอิญตั้งแต่แยกกลุ่มกันมาได้พักใหญ่เลยคะ เพื่อนสนิทเรากับเพื่อนอีกคนที่สนิทกับเพื่อนเราในกลุ่ม คือพอจะแยกออกไหมคะ (กลุ่มมี4คน ซึ่งเรามีคู่เพื่อนสนิทกันทั้งคู่) นั้นแหละคะ เรารู้สึกว่า เพื่อนสนิทของเรากับเพื่อนอีกคนเขามีความลับต่อเรากับเพื่อนอีกคน เราจะชอบไปคุยกันข้างนอกคะไม่ชวนเราเลย ตอนนั้นเราเองก็ไม่ได้เอะใจอะไรจนมันเกิดขึ้นบ่อยครั้งมากคะ รู้สึกว่าเพื่อนอีกคนจะสนิทกับเพื่อนของเรามากขึ้น จนถึงขั้นแบบว่าเวลาเดินไปไหนจะรอกันตลอดคือจะรอไปพร้อมๆกันเสมอครบ4คนแต่หลังๆเรารอแค่เพื่อนสนิทเรา พอเพื่อนสนิทเราเดินมาถึงเขาเขาก็เดินไปก่อนเราเลยคะ เราจะชอบพูดแลกเปลี่ยนความคิดเห็นบางครั้งเราจะออกความคิดเห็น เพื่อนสนิทเราก็พูดสวนขึ้นตลอดเลยคะ เขาดูเปลี่ยนไปเราสังเกตตลอดคะ อยู่กับเราเขาจะใจดี ดู่อ่อนหวานถ่อมตนอีกด้วย แต่อยู่กับอีกคนคือเขาเป็นที่แรงมากคะ ดูเกินตัวเกินไป หลังๆมานี่เราไม่อยากจะพูดกับเขาเลยคะ เขาทนไม่ไหวจนบางครั้งก็คิดว่า ฉันควรย้ายห้องเรียนไหม หรือย้ายโรงเรียนดี ความคิดแบบนี้อยู่ในหัวเสมอ เราคิดแค่ว่าเขาคิดถึงความรู้สึกเราไหมเขาแคร์เราหรือเปล่า ทุกอย่างระหว่างเรามันไม่เหมือนเดิมคะ จากคนสนิทกลายเป็นคนที่รู้จัก หลังจากนั้นเวลาจะไปไหนมาไหนด้วยกันเขาจะไปกับเพื่อนอีกคนตลอด มันน่าน้อยใจนะคะ เรื่องอะไรที่เราทุกข์ใจเราจะพูดกับเขาตลอดเพราะไว้ใจเขาที่สุด จนเกิดเรื่องแบบนี้เราเลยปรึกษาแม่ของเราว่าเพื่อนเราเป็นแบบนี้ๆแล้วนะ เราไม่เคยร้องไห้เรื่องเพื่อนเลยคะจนเราต้องมาเสียน้ำตาร้องไห้หนักมากเพราะเพื่อนคนนี้ จนแม่เราบอกว่ารักเพื่อนคนนี้มากใจไหม อยากย้ายโรงเรียนหรือเปล่า จนตอนนั้นฉุดใจคิดขึ้นมาว่าถ้าเราคิดจะย้ายไปล่ะ เรายังจะรั้งเราไหมเขายังเห็นเราเป็นเพื่อนรักเขาหรือเปล่า แต่พลิกเกมส์เลยคะ เพื่อนสนิทเรากับเพื่อนคนนั้นไม่พูดอะไรเลยแค่อ่านแต่ไม่ตอบ เราก็คิดในใจว่าถ้าเราพูดแบบนี้เราจะทักมาหาเราส่วนตัวเองแต่ทุกอย่างกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทของเพื่อนคนที่ไปเล่นกับเพื่อนสนิทเราเขาทักมาหาเรา จนเราเปลี่ยนความคิดคิดทบทวนว่าเรากับเพื่อนสนิทเข้ากันได่หรือเปล่า
จนเราทักไปถามเขาเองเลยคะว่า ถ้าวันหนึ่งเราเข้ากันไม่ได้ถ้าเราเปลี่ยนไปแกจะโอเคไหม สิ่งที่เขาตอบคือแกคือเพื่อนสนิท มันไม่ได้ทำให้เราใจชื้นขึ้นมาเลยนะคะ เพราะถึงจะว่าเป็นเพื่อนสนิทแต่การกระทำมันคือคนรู้จักแค่นั้น ทุกวันนี้เราไม่กล้าอยู่กับเขาแค่สองต่อสองเพราะรู้สึกอึดอัด
เรรเองก็อยากจะถามเขาตรงๆเหมือนโชคจะเข้าข้างให้ได้คุยได้ปรับความเข้าใจกัน แต่ไม่เลยคะเพื่อนอีกคนจะจัดขว้างเสมอคือจะเข้ามาแทรกให้เราคุยกันไม่ได้ อีกไม่กี่เดือนก็จะได้ไปเที่ยวเลยเราก็คิดๆดูนะว่า ทุกปีเขาจะนั่งกับเราเสมอกี่นี้เขาจะนั่งกับเราเหมือนเดิมไหม ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน ทำให้เราถอยห่างเขาทีละนิดคะเพราะรู้สึกว่าคงเขเากันไม่ได้จริงๆ ในวันที่เราแย่เขาจะอยู่ข้างเราเสมอ จนวันนั้นคำตอบเขาเปลี่ยนทุกอย่าง เขาจะคุยกับเราเรื่องไร้สาระเช่นคนนี้มาอย่างนั้นอย่างนี้ในไอจี และเขาแอบชอบใครเราจะรู้ก่อนเสมอและคนๆนั้นไม่ใช่เราแล้ว ถามว่าหวงไหมหวงคะเพื่อนเรามีแต่เขาตลอด เวลาเราอารมณ์ไม่ดีเราจะพยายามใจเย็นไม่วู่วามใส่เขาเราจะพยายามถามอฃเอาอกเอาใจ ทำให้เขาอารมณ์ดีตลอด
เขาเคยนึกถึงความรู้สึกบ้างไหม เวลาเขาไม่มีรถขับมาทำงานบ้านอยู่ไกลกับเป็นหลายๆโล เราจะไปรับไปส่งตลอดเลยคะ เวลามาเรียนแล้วเขาป่วยต้องกลับบ้าน เราไม่ส่งเขาตลอดเพราะเราเป็นห่วงเขา เวลาเราป่วยเราไม่อยากให้เขามาส่งเลยคะ เรากลัวเพื่อนเกิดอุบัติเหตุ กลัวไม่มีเพื่อนเดิน เราแคร์เขามาก เวลากีฬาสีเขาได้แต่งตัวเขาจะบอกให้เรามาแต่เช้าเพื่อที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนเขาก็ก็ทำตามทั้งๆที่เขาก็ขอเพื่อนคนนั้นคะแต่เขาไม่เคยมาตามคำขอ เขาไม่มีเพื่อนรอรถเราก็อยู่รอด้วยเสมอ เราไม่เคยทิ้งเขา มันแย่มากคะ เราปกป้องเขาเสมอจนบางครั้งเราเจ็บตัวเราก็บอกว่าไม่เป็นอะไร เทศกาลต่างๆไม่ว่าจะปีใหม่ หรือลอยกระทง ที่เราไม่ได้ไปด้วยกัน เราอยู่ด้วยเขาไปกับครอบครัวเขาจะวิดีโอคอลหาเราเหมือนเขากำลังจะลอยเขาก็คอลให้เราอธิฐานมันดีจริงๆนะคะ ไม่คิดว่ามันจะมีวันแย่ๆแบบนี้ เราไม่กล้าอยู่กับเขาและเพื่อนอีกคนจริงๆคะ เรากูดูเมิน เราอึดอัดเราคิดได้แต่ว่าถ้าขึ้น มหาลัยเราจะเจอเพื่อนที่ดีกว่านี้ไหม ประเด็นคือเขาจะมาเรียนที่เดียวกับเราเลยแต่ไม่รู้ว่าเราและเขาจะติดไหมและอีกอย่างคือคณะสาขาเดียวกันเลย เราปรึกษาทุกๆคนเลยเพื่อที่จะพิจารณา เราควรทำยังไงดีคะ จะพูดตรงๆก็คงไม่ได้แล้ว
ควรถอยห่างจากเพื่อนคนนี้ไหม?
จนเราทักไปถามเขาเองเลยคะว่า ถ้าวันหนึ่งเราเข้ากันไม่ได้ถ้าเราเปลี่ยนไปแกจะโอเคไหม สิ่งที่เขาตอบคือแกคือเพื่อนสนิท มันไม่ได้ทำให้เราใจชื้นขึ้นมาเลยนะคะ เพราะถึงจะว่าเป็นเพื่อนสนิทแต่การกระทำมันคือคนรู้จักแค่นั้น ทุกวันนี้เราไม่กล้าอยู่กับเขาแค่สองต่อสองเพราะรู้สึกอึดอัด
เรรเองก็อยากจะถามเขาตรงๆเหมือนโชคจะเข้าข้างให้ได้คุยได้ปรับความเข้าใจกัน แต่ไม่เลยคะเพื่อนอีกคนจะจัดขว้างเสมอคือจะเข้ามาแทรกให้เราคุยกันไม่ได้ อีกไม่กี่เดือนก็จะได้ไปเที่ยวเลยเราก็คิดๆดูนะว่า ทุกปีเขาจะนั่งกับเราเสมอกี่นี้เขาจะนั่งกับเราเหมือนเดิมไหม ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน ทำให้เราถอยห่างเขาทีละนิดคะเพราะรู้สึกว่าคงเขเากันไม่ได้จริงๆ ในวันที่เราแย่เขาจะอยู่ข้างเราเสมอ จนวันนั้นคำตอบเขาเปลี่ยนทุกอย่าง เขาจะคุยกับเราเรื่องไร้สาระเช่นคนนี้มาอย่างนั้นอย่างนี้ในไอจี และเขาแอบชอบใครเราจะรู้ก่อนเสมอและคนๆนั้นไม่ใช่เราแล้ว ถามว่าหวงไหมหวงคะเพื่อนเรามีแต่เขาตลอด เวลาเราอารมณ์ไม่ดีเราจะพยายามใจเย็นไม่วู่วามใส่เขาเราจะพยายามถามอฃเอาอกเอาใจ ทำให้เขาอารมณ์ดีตลอด
เขาเคยนึกถึงความรู้สึกบ้างไหม เวลาเขาไม่มีรถขับมาทำงานบ้านอยู่ไกลกับเป็นหลายๆโล เราจะไปรับไปส่งตลอดเลยคะ เวลามาเรียนแล้วเขาป่วยต้องกลับบ้าน เราไม่ส่งเขาตลอดเพราะเราเป็นห่วงเขา เวลาเราป่วยเราไม่อยากให้เขามาส่งเลยคะ เรากลัวเพื่อนเกิดอุบัติเหตุ กลัวไม่มีเพื่อนเดิน เราแคร์เขามาก เวลากีฬาสีเขาได้แต่งตัวเขาจะบอกให้เรามาแต่เช้าเพื่อที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนเขาก็ก็ทำตามทั้งๆที่เขาก็ขอเพื่อนคนนั้นคะแต่เขาไม่เคยมาตามคำขอ เขาไม่มีเพื่อนรอรถเราก็อยู่รอด้วยเสมอ เราไม่เคยทิ้งเขา มันแย่มากคะ เราปกป้องเขาเสมอจนบางครั้งเราเจ็บตัวเราก็บอกว่าไม่เป็นอะไร เทศกาลต่างๆไม่ว่าจะปีใหม่ หรือลอยกระทง ที่เราไม่ได้ไปด้วยกัน เราอยู่ด้วยเขาไปกับครอบครัวเขาจะวิดีโอคอลหาเราเหมือนเขากำลังจะลอยเขาก็คอลให้เราอธิฐานมันดีจริงๆนะคะ ไม่คิดว่ามันจะมีวันแย่ๆแบบนี้ เราไม่กล้าอยู่กับเขาและเพื่อนอีกคนจริงๆคะ เรากูดูเมิน เราอึดอัดเราคิดได้แต่ว่าถ้าขึ้น มหาลัยเราจะเจอเพื่อนที่ดีกว่านี้ไหม ประเด็นคือเขาจะมาเรียนที่เดียวกับเราเลยแต่ไม่รู้ว่าเราและเขาจะติดไหมและอีกอย่างคือคณะสาขาเดียวกันเลย เราปรึกษาทุกๆคนเลยเพื่อที่จะพิจารณา เราควรทำยังไงดีคะ จะพูดตรงๆก็คงไม่ได้แล้ว