เราควรทำยังไงให้หายยึดติดกับเพื่อนดีคะ

อะตามหัวข้อเลย เหมือนโดยปกติเราเติบโตมาคนเดียวกับพ่อแม่ไรงี้ แต่พ่อมาช่วงมต้นมปลายก็ตามประสาของวัยรุ่นเลย คือเราก็มีเพื่อนสนิทมากๆประมาณ2-3คน พอปลายเพื่อนคนนึงก็ย้ายไปที่อื่น ม.5เรากับเพื่อนสนิทอีกคนก็ได้ร่วมแก็งกัน จนกระทั้งตอนจบม.6เราได้ทำผิดกับเพือน(แต่เราขอโทษและเพื่อนก็ได้ให้อภัยเราแล้วค่ะแต่อาจจะไม่ได้คุยกันบ่อย)ทำให้เราต้องออกจากแก็งไปแล้วเพื่อรสนิทของเราจากเพื่อนสนิทกลายเป็นเพื่อนธรรมดาและไปเป็นเพื่อนสนิทกับคนในแก็งแทนทำให้ตอนนั้นเรารู้สึกเราโดเดี่ยวมากๆเราพยายามหาอะไรทำสุดท้ายเราก็ไม่มีความสุข เราอยากกลับไปเป็นเพื่อนสนิทกับเราเหมือนเดิน(ความรู้สึกของเราตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราทำผิดก็จริงทำไมถึงทิ้งเราไปละ) เราเหงาเราเคว้งเพราะเพื่อนสนิทไปมีเพื่อนสนิทคนใหม่ไรงี้ แล้วพอขึ้นมหาลัยเราก็มีเพื่อนสนิทแต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นจนกระทั้งเทอมสองนั้นเพื่อนเราหายไปเลยค่ะ เหมาะกับจังหวะที่เราทำผิดกับเพื่อนในแทร็ก ทำให้เรายิ่งร้องไห้เกือบทั้งเทอมเครียดทั้งเทอมเพราะกลัวว่าเพื่อนจะไม่คุยหรือเล่นกับเราอีกเลย พอขึ้นมาปีสองเทอมสองเรากับเพื่อนที่เราทำผิดนั้นความสัมพันธ์ไม่เหมือนเดิมคือเขาแถบจะไม่คุยกับเราหรือทำงานหรือกินข้าวกับเราเลย ทำให้เรากลัวว่าเพื่อนไม่โอเคที่มีเราอยู่และกลัวว่าเพื่อนจะเอาเราไปพูดแย่ๆใส่แล้วทำให้คนอื่นเกลียดเรากว่าเดิม เรารู้อยู่แล้วว่าเราไม่สามารถที่ห้ามเพื่อนนินทาอะไรเราได้ แต่พอเราอยู่คนเดียว เรากัลเคว้งเกือบตลอดเวลา อึดอัดด้วย ไม่กล้าคุย มองเขาเหมือนอยากคุยกับเขาพยายามทำตัวให้ดี ไปไหนคนเดียวเราแทบไม่มีความสุขเลยค่ะ อยากรู้ว่าเรายึดตดกับเพื่อนเกินไปไหมคะ แล้วเราควรทำยังไงต่อ