สวัสดีค่ะ คือวันนี้เรามีเรื่องจะมาปรึกษาค่ะ คือเราอ่านนิยายเรื่องนึงมาค่ะ แล้วมันเศร้ามาก ตอนจบนายเอกตายค่ะทุกคนฮือ ตายแบบไม่ฝื้นทุกคนอย่าว่าเราปญอ.นะคะ เนื้อเรื่องมันดีมากแต่ก่อนเป็นคนว่าให้แต่เพื่อนว่าอ่านนิยายแล้วร้องไห้เธอปญอ.จัง นี่โดนกับตัว เลยจะมาปรึกษาค่ะ เหมือนเราอินเกินอะ มันกระทบกับชีวิตประจำวันมากเลย ตอนนี้ทั้งหน่วงทั้งเศร้าทั้งคิดถึงจนกินอะไรไม่ลงคือเราคิดว่าเค้ามีตัวตนจริงๆอะค่ะ แล้วยิ่งเศร้าไปใหญ่ เวลามีเรื่องหรืออะไรที่เจอในชีวิตประจำแล้วเรานึกถึงแต่คนคนนั้นที่เค้าเสียชีวิตในนิยายอะค่ะ เราเศร้าตามหนาวง มันแบบหวิวๆใจ พอเปิดเพลงก็ยิ่งน้ำตาไหลจากเพลงรักก็กลายเป็นเพลงเศร้า เวลามองจันทร์หรือเห็นพระจันทร์แล้วก็นึกถึงแต่เขาคนนั้นในนิยายอะค่ะ(เขาชื่อแสนเดือนค่ะ ) จะทำยังไงดี เราเศร้า เราหน่วง เราสงสารเรากินไม่ได้นอนไม่ค่อยหลับเลย แถมยังร้องไห้อีกต่างหาก เราใช้เวลาอ่าน3วัน ค่ะ วันนี้จบพอดี เราก็รู้อยู่แก่ใจนะว่ามันเป็นแค่นิยายที่ถูกแต่งขึ้นมา แต่ทำไมเราถึงคิดว่าเค้ามีตัวตนอยู่จริงๆ เนี่ยมันย้อนแย้งอะ แล้วคือคิดถึงเขาอีกต่างหาก นึกถึงทีไรแล้วมันหวิวๆใจ จะทำยังไงดีคะ ขอคำปรึกษาและแนะนำให้หน่อยนะคะ     //ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ//
ปล.อ้อแล้วก็ถ้าใครอยากเข้าใจว่าเราจะสื่ออะไรก็ลองไปอ่านดูนะคะ "อธิษฐาน" (คุณหมอ&แสนเดือน) ในจอยลดาน้าา