หนังสือที่คิดถึง ดินแดนซาเลา

งานเขียนเล่มเล็กๆ ของ วิภู ชัยฤทธิ์ เป็นหนังสือ เล่มหนึ่งที่ฉันนึกถึงในตอนนี้แต่ไม่ได้อยู่บนชั้นหนังสือเสียแล้วคงจะลงกล่องบริจาคไปในตอนที่ฉันเคลียร์ชั้นหนังสือ
     ลองค้นหาดูข้อมูลมีบันทึกอยู่น้อยมาก จึงจำเป็นต้องยืมรูปมาจากร้านนายอินทร์ ซึ่งอยู่ในหมวดที่ไม่มีสินค้าเสียแล้ว
     
     ในความทรงจำของฉันเป็นหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเล่มบาง ๆ สีดำอ่านไม่นานก็จบ น่าจะมีไม่เกิน 100 หน้า เป็นเรื่องราวของครูฝึกสอนหนุ่มและสาวซึ่งไม่ได้รู้จักกันมาก่อนและไม่ได้ร่วมเดินทางมาด้วยกัน แต่มาพบกันที่ดินแดนซาเลาแห่งนี้ เรื่องราวไม่ได้เน้นถึงความรักของทั้งสอง แต่เน้นไปถึงเรื่องชีวิตของผู้คนในดินแดนที่แสนห่างไกลเสียมากกว่า
    เรื่องของลูกศิษย์ตัวน้อยกับการสืบทอดการเป็นผู้นำของชุมชนด้วยวิถีความเชื่อ
     ซึ่งในตอนที่อ่านฉันไม่แน่ใจว่าดินแดนนี้มีจริงหรือไม่ คิดว่าผู้แต่งคงจะบอกไว้ในหนังสือ แต่ฉันลืมเสียแล้ว
     เรื่องราวดูน่าอัศจรรย์ใจราวกับนิยายแฟนตาซีของสมัยปัจจุบัน ในเรื่องของความเชื่อ เทพเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวบ้านนับถือ เรื่องราวเหนือธรรมชาติในป่าอันเป็นที่อยู่อาศัยของพวกเขา

   ในปัจจุบันฉันกลับมาค้นข้อมูลดูก็ยังไม่อาจรู้ได้ว่าดินแดนซาเลานั้น มีจริงหรือไม่ยังเป็นข้อกังขาอยู่ในใจ