อย่าเลี้ยงลูกด้วยความรุนเเรงเถอะนะครับ มันจะทำให้คุณเจ็บปวดจากการกระทำนั้นเองก็ได้

ผมเป็นตัวอย่างเด็กที่เกิดจาพ่อแม่วัยเรียน แม่วุฒิภาวะทางอารมณ์ตำ่ความรู้น้อย บวกกับเลิกกันกับพ่อและเลี้ยงลูกคนเดียวมันก็จะยากซักหน่อย   เลี้ยงมาด้วยความรุนแรง  แค่ความคิดไม่ตรง  ก็ทุบตี  ไม่ทำตามก็ทุบตี  เถียงก็ตี   ถึงขั้นขู่ฆ่า  และปามีดใส่อยู่บ่อยครั้ง เพราะไม่ช่วยทำงานหาเงินไม่กตัญญู  มุมมองบาปบุญคุณโทษแบบผิดๆ เพราะเขาไม่มีความรู้เชิงลึกอะไรเลย ไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ เวลาโกรธก็ตะโกรธออกมาจนสุด ประมวลผลอารมณ์โกรธออกมาเป็นความรุนแรงทางคำพูดคำด่าเเละการมเฆี่ยนทุบตี   ถึงจะรู้ว่าทำไปเพื่อสอน  รู้ว่าทำเพราะรัก ทำเท่าที่ทำได้  สอนเท่าที่สอนได้ เพราะสำหรับแม่คงมีค่านิยม  รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี มุมมองคุณคงคิดว่ามันไม่ผิด เพราะคุณอาจถูกสอนมาเเบบนั้น คุณ แต่ผมก็เป็นคนเหมือนกัน ผมฟังภาษาคนออก ผมเป็นคนมีเหตุผล  ผมไม่ใช่คนโง่ที่จะพูดไม่รู้เรื่องบอกผมดีๆก็ได้   ผมยกโทษคุณเพราะถือวว่าคุณทำไปเพราะหวังดี    ผมไม่ว่าคุณหรอก  ผมก็ยังจะรักคุณเหมือนเดิม   แต่ความไว้ใจไม่มีแล้วนะ เพราะถึงเจตนาจะดี  แต่วิธีการมันผิด เพราะมันมีคำว่ากายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กรรมที่เกิดจากการกระทำ คำพูด ความคิด ผลกรรมที่สืบเนื่องจากอดีต มาถึงปัจจุบันและกำลังจะต่อยอดไปในอนาคต นั่นแหละคือกรรม  ทุกมุมของผมในวัยผู้ใหญ่ที่มีต่อคุณ มันอาจทำให้คุณทรมานหน่อย เพราะเย็นชาไปแล้ว ถามคำตอบคำคุยไม่มองหน้า  รู้สึกอยากห่างจากคุณทุกครั้ง ไม่รับการช่วยเหลืออะไรตอนลำบากทั้งนั้น  เพราะมันฝังใจไปแล้วไปแล้ว ผมมองว่าความเสียใจที่คุณประสบอยู่ก็เป็นกรรมของคุณ จากการคิดแบบนั้น การกระทำแบบนั้น พูดแบบนั้น ทำร้ายความรู้สึกกันทุกด้าน  คิดไม่ออกว่าผิดยังไงก็คิดง่ายๆ ประเทศไทย ใช้2อย่างหลักศาสนากับกฏหมาย ทำร้ายคนผิดศีลผิดกฏหมาย  ผมจะเเน่ใจได้ยังไง ว่าถ้าคุณสติแตกขึ้นมาอีก คุณก็จะด่าผมด้วยถ้อยคำแรงๆและทุบตีเหมือนเดิมและถ้าคุณควบคุมตัวเองไม่ได้เเล้วพลั้งมือฆ่าผมหล่ะ คุณจะยังใช้ข้ออ้างว่าทำไปเพราัรักได้อยู่มั้ย ทั้งๆที่ลูกคนนี้ใฝ่ดี ใฝ่หาอนาคตและความสามารถ  การที่ผมมุ่งมั่นแต่หน้าที่ใฝ่หาอนาคต  จนลืมไปแบ่งเบาความภาระเหนื่อยของคุณ มันทำให้ผมกลายเป็นคนเนรคุณในสายตาคุณเลยหรอ   คุณบุพการี ผมรู้ว่าเหนื่อยแต่มันคือหน้าที่ ผมก็ต้องทำหน้าที่ของผม   คุณก็ต้องทำหน้าที่ของคุณ คงไม่มีใครเหนื่อยไปกว่ากันหรอก อยากแท็กมาอ่านแต่ดันไม่เล่นเฟสซะงั้น ให้อภัย แหละ  แต่จากนี้ก็เปลี่ยนmy setด้วย   คนรักกันเขาไม่ทำร้ายกันนะบุพการี  รักก็รักแหละ  แต่จะรักแบบนี้ ผมดันเป็นคนชอบแฟร์จากนี้ก็ทรมานหน่อยนะเเม่ คงอยากจะให้ทุกอย่างทดแทนวัยเด็กของผมที่ไม่ได้ในสิ่งที่เด็กทั่วไปสมควรได้   แต่ผมขอไม่รับอพไรทั้งนั้นแม้แต่ความรู้สึกดีๆ วันที่ผมต้องการการดูแลจากคุณ ต้องการคุณภาพชีวิต ต้องการทัศนคติดีๆ แนวคิดดีๆ ต้องการวิชาชีพเพื่อต่อยอดสร้างอนาคตและใช้ชีวิต  คุณไม่สามารถให้ได้  มันทำให้ผมไขว่คว้าและออกมาพยายามเอง บริการตัวเองเเบบบุปเฟ่  ดีนะที่เป็นคนใฝ่ดีไม่ประชดชีวิตไม่ทำตัวมีปัญหา   อยากได้ความรู้ด้านไหนวิชาชีพอะไรทัศนคติแบบไหน ผมออกไปหาเก็บเกี่ยวเรียนสั่งสมเอาเองเเล้ว  วันทีผมอยากคุยกับคุณ คุณไม่คุยกับผม วันที่ผมเป็นเเค่เด็กผมไม่ได้เเข็งเเรงอะไรมาก  ผมต้องการการเอาใจใส่เเละดูแลจากคุณคุณกลับบอกว่าไม่ว่างแล้วให้ผมดูแลตัวเองเรียนชีวิตและสังคมเองโดยคุณก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไป  วันนี้ถึงคุณอยากพูดจะคุยอยากถามไถ่ไอ้ลูกคนนี้ที่มันออกมา สร้างชีวิตและอนาคตเพียงลำพัง  คงอยากจะช่วยเหลืออยากจะดูแล อยากจะทำหน้าที่แม่ในวันที่ผมโต โตพอและแข็งเเรง ผมไม่ไม่ต้องการอะไรจากคุณแล้ว ไม่จำเป็นต้องปรึกษาคุณไม่จำเป็นต้องคุยเล่นให้เกิดความรู้สึกดีๆไม่จำเป็นต้องกินข้าวด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องขอคำปรึกษา ไม่แม้จะขอความช่วยเหลือ และความผูกพันธ์อะไรทั้งนั้น  ผมตัวคนเดียวได้เเล้ว  ทุกปัญหาที่เข้ามา  ผมมีสติปัญญาในการหาทางแก้ไขแล้ว ถึงป่วยให้ตายก็จะไม่โอดครวญไม่เรียกร้องงอแง ก็จะทนกินยาแล้วหายเองแบบที่คุณชอบให้ทำตอนเด็กๆเพราะคุณดันไม่มีเวลาและเงินทองที่พาผมไปโรงพยาบาลทั้งๆที่ผมก็ไม่แน่ใจว่าผมป่วยเป็นอะไรไม่มีการวินิจฉัยและรักษาตามอาการ   ผมต้องทนให้ร่างกายหายเองเเละสร้างภูมิคุ้มกันขึ้นมาเองทั้งทางร่างกายจิตใจอารมณ์ไปแล้ว  อยากดูแลยากตามใจให้ตายตอนนี้คงทำไม่ได้เเล้วหล่ะผมโตแล้วมันไม่มีอะไรที่ผมต้องการแล้วแม้แต่ความรู้สึกดีๆ  ทรมานหน่อยเด้อแม่   ลูกเย็นชาและใจดำไปแล้ว  ลูกรักแหละแต่รักแบบนี้   อย่างน้อยผมก็มีความเป็นคน ผมไม่ถือโทษโกรธเคืองคุณหรอก  แต่คุณจะเป็นแค่มนุษย์คนนึงที่ใช้ชีวิตร่วมโลกกับผมแค่นั้นเอง  อยากจะคุยอยากจะกอดจะดูแล  จะให้เงินให้คุณภาพชีวิตผมตอนที่มันสายไปแล้ว  ผมสร้างเองได้   คุณน่าจะสร้างก่อนที่ผมจะเกิดสิถึงจะถูก  ถึงจะได้ไม่มีความรู้สึกแบบนี้ทั้ง2ฝ่าย     ถึงแม้แม่จะมีความรู้ไม่มากแต่แม่เชื่อในบาปบุญคุณโทษไม่ใช่หรอมันเป็นกรรม  คุณเชื่อในกรรมไม่ใช่หรอนี่ไงกรรม  กรรมที่แปลว่าผลจากการกระทำ    ไม่มีนรกสวรรค์ ไม่มีสะสมแต้มบุญ  ไม่มีชาติหน้า  มีแค่เหตุผล


ทนเอานะเเม่  โตแล้ว  ทรมานหน่อยแหละ  แต่ไม่ตายหรอก  แค่เสียใจมันหายได้  แค่ร้องไห้  ก็รีบร้องรีบเสร็จปรับอารมณ์ตัวเองเเล้วก็ทำหน้าที่ต่อนะ   ผมก็ทำแบบนั้นเหมือนกันตอนนั้นผมเด็กกว่านี้และโดนหนักกว่านี้อีก  ผมไม่ได้ทำร้ายอะไรแบบที่คุณทำผมเลย ผมแค่เย็นชาเองผมแค่ไม่มีความรู้สึกแล้วแค่นั้นเอง  เพราะผมไม่เคยได้รับ  ผมไม่มีความรู้สึกด้านนั้น ผมไม่สามารถจำได้ว่าความรู้สึกที่ได้รับการเอาใจใส่นั้นมันหอมหวาน หรือเจ็บปวด    ผมไม่สามารถสร้างข้อเปรียบเทียบได้  
รักลูกเลี้ยงลูกผิดๆ  คิดจนตาย  คนเสียใจคือคุณ รับกรรมไปเถอะนะ   รักนะเเม่   คุณให้ความเจ็บปวดผมโดยให้เหตุผลว่ารัก  ผมก็แค่ทำแบบเดียวกันเอง   ทำไมคุณแลดูทนไม่ได้เลยหล่ะ  ผมแค่ปฏิเสธความรักการเอาใจใส่การดูแลจากคุณแล้วแค่นั้นเอง ผม  โต   แล้ว    ทรมานหน่อยนะครับแม่