ฮาวทูมีความสุขเป็นคนไม่คิดมากทีค่ะ

ผมเคยผ่านช่วงแย่ๆ มาหลายครั้ง มีช่วงที่ผมเรียนอยู่ ป่วยเป็นอีสุกอีใสหนักมาก แม่ก็มาเป็นอัมพฤกษ์เส้นเลือดในสมองแตก ช่วงนั้นผมไปเยี่ยมแม่ไม่ได้ ต้องรอให้หายไข้ พอดีขึ้นก็ไปเยี่ยมแม่ที่รพ. เห็นแม่นอนบนเตียง ร่างกายซีกขวาใช้งานไม่ได้ ปากเบี้ยว ผมก็จับมือแม่บอกไม่เป็นไร ไม่ต้องร้อง แต่ผมร้องไห้หนักมาก แม่ก็ร้อง

อีกช่วงคือแม่เริ่มเป็นหลอดเลือดหัวใจตีบ ตอนนั้นพาแม่เข้าไปรักษาที่รพ.เอกชน เพราะพี่สาวช่วยเรื่องค่าใช้จ่าย แต่พอหมอวินิจฉัยว่าต้องทำสตริงขยายเส้นเลือด คชจ.เป็นแสน และบอกผมว่าต้องรีบทำ ผมได้ยินแบบนั้นเลยบอกหมอว่าจะขอไปรพ.รัฐบาล เพราะสู้เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ไหว หมอบอกว่าตามใจ ถ้าคุณไปก็ต้องรอคิวอีกนานนะกว่าจะได้ทำ และอาการนี้รอไม่ได้หรอก ผมมึนไปได้แต่ร้องไห้คนเดียว ไม่รู้จะหาเงินจากไหน แต่สุดท้าย ผมพาแม่ไป รพ.ศิริราช ได้คิวทำหลังจากนั้นแค่สัปดาห์เดียว และเสียคชจ. ไม่กี่ร้อยบาท เพราะมีสวัสดิการคนพิการ

ต่อมาก็มีเรื่องแม่อีกที่ล้มจนกระดูกหัก เข้ารพ.เพื่อรอผ่าตัด ผมต้องไปเยี่ยมแม่ทุกวันหลังจากเลิกงาน ซึ่งรพ. อยู่ไกลบ้าน จึงต้องไปเยี่ยมและนั่งรถกลับมาบ้าน จัดการงานที่บ้านแล้ววันต่อมาก็ต้องไปทำงานแต่เช้า เลิกงานก็ไปเยี่ยมอีก แบบนี้ทุกวันเป็นเดือน พอผ่าตัดกระดูกเรียบร้อยแค่วันเดียว ก็มาเจอว่ามีนิ่วในถุงน้ำดี หมอบอกว่าต้องผ่าอีก ซึ่งอายุแม่มากแล้วอาจจะเสี่ยง ตอนนั้นเครียดมากนะ ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรไปหาเพื่อนสนิทตอนนั้น ร้องไห้หนักมากเพื่อนได้แต่รับฟังเสียงร้องไห้ผมแล้วปลอบให้กำลังใจ

แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ ตอนนี้แม่ผมแข็งแรงดี ถึงแม้แม่จะเป็นอัมพฤกษ์แต่ผมก็พาแม่ไปเที่ยวได้ตลอดทุกอาทิตย์ ไปเที่ยวตจว. ไปขึ้นดอย ขึ้นภู แม่ผมสุขภาพดีครับ และทุกๆคนที่พบเจอ มักจะทักว่าแม่ดูไม่เหมือนคนเป็นอัมพฤกษ์

ผมเลยอยากเข้ามาเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ครับ ผมอาจจะไม่เข้าใจถึงความเหนื่อยและหนักแบบที่คุณพบในตอนนี้ แต่ขอให้มีสติ ค่อยๆ แก้ไปทีละเรื่อง มักจะมีทางออกของมัน ซึ่งบางทีเราอาจจะคิดไม่ออกว่าทำยังไงแต่สุดท้ายมันจะมีทางออกของมัน สู้ๆ นะครับ