เราอยากระบาย เราเหนื่อย

คืออยากมาระบายครับ แล้วก็อยากถามความเห็นด้วยว่าผมผิดจริง ๆ ไหม ตั้งแต่เล็กจนโต แม่พูดกับผมไม่เคยดีเลย คำพูดแรง ๆ ด่า ดูถูก ประชด เหน็บแนม พูดซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ตั้งแต่ตื่นยันก่อนนอน จนบางครั้งผมแทบไม่อ

เราเครียดมาก ตันไปหมดทุกทาง เรามีชีวิตอยู่คนเดียว มีพ่อแม่แต่แยกกันซึ่งเราก็อยู่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่เรียนม.ปลาย ตอนนี้เราอายุ26ปีแล้ว เราจบแค่ม.6 ไม่ได้ต่อเพราะต้องทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง จนเราได้ดีมี

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ก่อนอื่นเรามารู้จักกันก่อนดีกว่าเนาะ! สวัสดีค่ะ เราชื่อฟรานซ์นะคะ ที่ตั้งกระทู้นี้เพราะอยากให้คนที่เหนื่อย! เครียด! สับสน! อึดอัด! ท้อ! (และเหตุผลอื่นๆ)ได้มาระบายกันค่ะ ไม่มีใคร

เราเกลียดแม่ตัวเองมาก เราเคยคิดว่าอยากฆ่าแม่ให้ตาย หรือไม่ก็เราก็ฆ่าตัวตายไปเลย จะได้จบๆไป ​ถ้าถามว่าเราเกลียดแม่เพราะอะไร? ​ตั้งแต่ยังเด็กแม่เราไม่เคยให้ความสนใจ ให้ความอบอุ่น ชอบใช้อารมณ์ ใช้กำล

ตอนนี้ท้อแท้ และทุกข์ใจมากๆค่ะ เสียใจ ที่ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง เสียใจที่ล้มเหลว เรากลับมานั่งคิดทบทวน ก็พอรู้ว่าเราอาจยังไม่พยายามมากพอ เราต้องพยายามอีก แต่ตอนนี้ มันเหนื่อย แล้วก็ท้อมากเ

เนือยมากเนือยแบบเนือย อยากออกจากบ้านไปเช่าหอให้จบๆ อยู่บ้านก็ดีแต่สุขภาพจิตไม่อยู่แล้วค่ะ บ่นคนนั้นมาคนนี้ละก็ด่ามาถึงเรา คำพูดตั้งแต่ป.6ถึงปัจจุบันก็ยังแรงพูดไม่คิดเหมือนเดิม บางทีนอนๆอยู่ก็เปิดประตู

กู้ซื้อบ้านกับแบงค์เขียวจ่ายตรงตลอด มีแค่ช่วงโควิดที่เข้าร่วมโครงการพักชำระกับธนาคาร แต่ทุกวันนี้จิตตกทุกครั้งที่เห็นใบเสร็จค่าบ้านในแต่ละงวดคือตัดเงินต้น 0บาท 5555555 แถมยังมีดอกเบี้ยพักค้างชำระตอนเข

​จากกระทู้ก่อนหน้านี้ที่เราลงไป ณ ตอนนี้ ทุกอย่างมันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆคะ จากสงสัยเริ่มได้ยินข่าว มาแทบจะหนาหู มีคนเห็น และมาเล่าให้ฟัง จากที่ได้รับรู้ เราก็เริ่มทำใจได้มากๆแล้ว โปรไฟล์ผู้หญิง ก็ไม่ธรรม

มีน้องคนนึงมาขอคำปรึกษาจากเราแต่ก็ไม่เชิง เหมือนมาระบายให้ฟังมากว่าประมาณว่าไปเจอเรื่องแย่ๆอะไรมาบ้าง ตอนแรกเราโอเคนะและพร้อมรับฟังถึงเราไม่ค่อยให้คำปรึษาอะไรมากเพราะพูดไม่เก่งแต่พยายามเข้าใจและอยู่ข้

เราเป็นนักศึกษาจบใหม่ค่ะ เป็นหลานสาวคนโตของบ้าน เรียนสายครูพลศึกษา ยังไม่มีงานทำ และพยายามหางานทำอย่างมากตอนนี้ แต่ตาไม่เข้าใจค่ะ งานที่หาก็ถูกปฏิเสธเยอะในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ บวกกับตาเชื่อป้าข้างบ้านด้