ผมกับแม่อยู่กันคนละบ้าน เมื่อเช้าแม่โทรมาขอเงิน 10,000 บาท ไปจ่ายค่าไฟบ้านน้องชายไม่งั้นการไฟฟ้าจะตัดไฟ ที่ผมเบื่อเพราะทุกครั้งที่สายของแม่โทรมา แทบจะ 100% จะเป็นเรื่องน้องชายไม่เรื่องคดีความ ก็เรื่องเงิน แม่ไม่เคยถามผมสักคำว่า ผมเป็นยังไง สบายดีไหม ช่วงนี้เป็นยังไง มีแต่คำถามว่ามีเงินไหมโอนมาให้หน่อย กับส่วนหนึ่งที่ผมไม่อยากช่วยเพราะเหมือนน้องเองก็ไม่ปรับตัว แอร์ก็เปิดทั้งคืนบอกว่าลูกเค้าต้องนอนเปิดแอร์ไม่งั้นนอนไม่หลับ ใช้ไฟกันระห่ำมาก ค่าไฟตกประมาณเดือนละ 3 พันกว่า เป็นมาตั้งแต่ตอนทำธุรกิจใหม่ ๆ รุ่ง ๆ จนตอนนี้ปิดตัวไปแล้ว นี้ยังไม่รวมค่าประกันตัวที่รอขึ้นศาลอีกหลายคดี แม่มีการให้ผมไปยืมเงินภรรยาและให้ผมผ่อนคืนภรรยา พอผมบอกปัดให้ไปยืมกับพี่ชายภรรยาอีก ไหนจะเงินที่น้องยืมผมไปเป็นแสนก็ยังไม่คืน ไหนจะหนี้ที่จากบัตรกดเงินสดที่ผมไม่ได้ก่อ ต้องเอาไปประกันภรรยาน้องอีกเกือบ 4 หมื่น ในคดีอาญา
ผมเบื่อชีวิตมาก ๆ ตอนนี้ ทำไมต้องมารับรู้กับปัญหาหลาย ๆ อย่างที่เราไม่ได้ก่อ ถ้าวันหนึ่งผมจากไปโดยไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวหลาย ๆ อย่างมันก็คงจะดี บางครั้งยังเคยคิดว่าคนที่ีจากโลกนี้ไปก่อน เช่น พ่อ หรือญาติ ๆ ยังดีกว่าต้องมาทนรับกับปัญหามากมาย ใครมีวิธีไปจากโลกนี้แบบไม่เจ็บปวด ไม่ทรมานแนะนำได้นะครับ ผมเขียนสั่งเสียในสมุดเบาใจไว้แล้ว ผมรู้สึกเบื่อและพร้อมที่จะไปจากโลกนี้แล้ว
คำว่าพี่คนโตต้องช่วยเหลือที่บ้านขนาดไหน
ผมเบื่อชีวิตมาก ๆ ตอนนี้ ทำไมต้องมารับรู้กับปัญหาหลาย ๆ อย่างที่เราไม่ได้ก่อ ถ้าวันหนึ่งผมจากไปโดยไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวหลาย ๆ อย่างมันก็คงจะดี บางครั้งยังเคยคิดว่าคนที่ีจากโลกนี้ไปก่อน เช่น พ่อ หรือญาติ ๆ ยังดีกว่าต้องมาทนรับกับปัญหามากมาย ใครมีวิธีไปจากโลกนี้แบบไม่เจ็บปวด ไม่ทรมานแนะนำได้นะครับ ผมเขียนสั่งเสียในสมุดเบาใจไว้แล้ว ผมรู้สึกเบื่อและพร้อมที่จะไปจากโลกนี้แล้ว