ผมขอตั้งกระทู้นี้เพื่อพูดคุยและแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะครับ ส่วนตัวผม ต้องบอกว่าผมเป็นคนรักเพื่อนมากๆ จริงใจและหวังดีกับเพื่อนเสมอ ไม่เคยคิดร้ายกับเพื่อน เพื่อนมีปัญหาจะมีผมอยู่ข้างๆ เพื่อนทุกข์ใจจะมีผมคอยปลอบ เพื่อนเคลียดผมจะคอยให้ปรึกษา เพื่อนไม่มีทางออกผมจะช่วยหาทางออกให้ คือพูดง่ายๆคือ ผมทุ่มเทกับเพื่อนมากๆ เป็นแบบนี้มาตลอดระยะเวลา เกือบ 20 ปี จนตอนนี้ผมมีครอบครัว มีภรรยา มีลูกน้อย แต่ผมก็ยังเป็นคนรักเพื่อนอยู่เหมือนเดิม เพื่อนคือสิ่งที่สำคัญสำหรับผมมาก ผมขาดเพื่อนไม่ได้ ตั้งแต่เรียน มัถยม ปวช ปวส และ มหาวิทยาลัย เมื่อก่อนผมมีเพื่อนเยอะมากๆ จนปัจจุบันผมเหลือเพื่อนอยู่ 4 คน รวมถึง ภรรยาของเพื่อนอีก 2 คน ก็คือเพื่อนผมที่เหลืออยู่เหมือนกัน กาลเวลามักพัดพาคำว่าเพื่อนค่อยๆหายไป กาลเวลามักคัดเพื่อนที่จริงใจให้คงอยู่ เพื่อนๆมีภรรยากันทุกคน แต่เราอยู่กลุ่มเดียวกัน ไปไหนไปด้วยกัน ตกปลา เที่ยว แคมป์ปิ้ง สังสรรค์ เราจะไปด้วยกันความรักและความจริฃใจของผมที่มีต่อเพื่อนยังคงเต็ม100มาตลอด มีอะไรก็ยื่นมือช่วยตลอดช่วยหางาน ช่วยแนะนำ เป็นที่พึ่ง ทีาปรึกษาให้ตลอด แต่การที่ผมใหใจเพื่อนไปเต็มที่แสดงให้เพื่อนเห็นเว่าผมเต็มที่ขนาดไหน แต่ทุกคนรู้ไหมครับว่า ความรู้สึกลึกๆของผมสะท้อนบอกผมว่า เพื่อนที่รักนักรักหนา เต็มที่พร้อมช่วยเหลือเขานักหนา เขาไม่ได้เต็มที่กับเลยวะ มันเป็นความรู้สึกลึกๆที่ผมรับรู้มานานแต่พยายามโกหกตัวเองมาตลอดว่าไม่จริง แต่มันก็โกหกไม่ไหวเพราะผมมักไม่ใช่คนที่สำคัญของเพื่อนเหมือนที่เพื่อนสำคัญกับผม ผมมันไม่ใช่คนที่เพื่อนจะมองผมคนแรก ผมรู้สึกน้อยใจลึกๆพร้อมรู่สึกผิดหวังกับการที่ผมเต็มที่กับเพื่อน ถามว่าทำไมผมถึงรุ้เพราะว่า ผมสังเกตุการกระทำและกริยาเพื่อนผมออก ไม่ต้องด่าหรือว่าผมนะ อย่างที่ผมบอกข้างต้นไว้ ชีวิตผมขาดเพื่อนไม่ได้ เพราะอะไร… เพราะชีวิตผมต้องมีเพื่อน แต่หลังจากนี้เพื่อนที่ดีที่สุดของผมคงจะเป็นตัวผมเอง ฝากบอกคนที่เป็นเหมือนผมนะครับ รักตัวเองดีกว่ารักคนอื่น

ผมน้อยใจเพื่อน เลยออกมาตั้งกระทู้ บวกกับผมป่วยซึมเศร้าผมไม่รุ้จะระบายยังไง เล่าใหภรรยาฟังก็ต้องโดนด่า ผมจึงขอพื้นที่นี้ไว้ให้ผมระบายสีกนิดนึงนะครับ

ผมรักเพื่อนถึงขั้นผมสั่งเสียกับภรรยาว่า หากผมตายก่อน งานสำคัญของเพื่อน หรืองานใดๆที่สำคัญๆ ภรรยาผมต้องไปแทนผมในวันที่ผมไม่อยู่ต่อให้ภรรยาผมจะมีสามีใหม่ เพราะผมเป็นคนจริงจังและเห็นใจกับเพื่อนๆมากๆ งานสำคัญของเพื่อนผมต้องร่วมยินดี ผมก็มานั่งคิดนอนคิดนะ เราสั่งเสียภรรยาไว้ขนาดนนี้ เรายังไม่รุ้เลย ถ้าเราตายจริงๆเพื่อนที่เรานึกถึงเนี่ย จะมางานศพเราไหม 55555555 จบละครับ นอนละครับ ฝันดี