บอกก่อนว่าบางคนในบ้านผมนี่เป็นประเภทซื้อของมาใช้งานไม่ได้มองที่รูปลักษณ์มัน ชอบมองคนอื่นแล้วเอามาพูดประมาณว่าคนไหนผ่านมาแล้วสะดุดตาก็จะเนี่ย ไม่เห็นต้องขนาดนี้นะ,เสื้อก็ใช้ปิดตัวไม่ต้องแพงก็ได้มั้ง,กางเกงเอาไว้ปิดท่อนล่างใช้ปิดอย่างเดียวพอมั้งไม่ต้องสวย. จนเรารำคาญ
วันนั้นคือน้องชายเราใส่กางเกงคล้ายกางเกงนอนออกจากบ้านจะไปห้าง เราเลยให้น้องไปเปลี่ยน พอขึ้นรถมีคนพูดว่าเนี่ย มันเป็นไรหรอใส่เกงเกงขาสั้นออกนอกบ้านไม่ได้ อยากเด่นหรอ เราก็เถียงๆว่าเนี่ยกางเกงนอนนะ มันใช่หรอกางเกงบางๆสั้นๆ คือเราเป็นประเภทไม่ชอบให้คนมองเยอะ ไม่เป็นตัวของตัวเอง เลยนึกถึงถ้าน้องเราใส่แบบนั้นออกไปน่าจะมีคนมองนะ เราเลยให้ไปเปลี่ยน เลยโดนพูดมาว่าเนี่ย ไม่ได้เล่นกีฬาไม่ได้ทำกิจกรรมไม่มีหน้าตาในสังคมโรงเรียนเลยต้องเอาการแต่งตัวมาเสริมให้ตัวเองเด่น เราคือโกรธมากตอนนั้นเลยพูดไปว่าไม่ใช่ทุกคนนะที่อยากเด่น คนเราก็ต้องแต่งตัวปิดจุดด้อยของตัวเองมั้ย คนขาตะเกียบแบบเราก็ต้องใส่ขายาวให้ดูปกติมั้ย แขนเล็กก็ได้ใส่เสื้อแขนยาวปิดแขนมั้ย ก็ไม่ตอบ เงียบ คือเรารู้สึกใจในว่าแค่ไม่ชอบก็ไม่ต้องมาวิจารณ์คนอื่นว่างั้นงี้ พอมาวันนี้ก็อีก นั่งกินข้าวพูดมาว่าเห็นรองเท้าคนโน้นคนนี้ใส่นึกถึงคู่แรกที่ซื้อ แค่รองเท้า power ก็พอแล้วนะใส่ให้สบาย ไม่ต้อง nike ไม่ต้องรุ่นสวยแบบจอร์แดน โน่นนี่นั่น คนเราเดินผ่านไม่ได้มองเท้า เราเลยว่าแล้วถ้ามองไกลๆสุดท้ายก็เห็นทั้งตัว แล้วเค้าจะใส่แบบไหนก็เรื่องของเค้า ก็พูดเรื่องเดิมขึ้นมาว่าเพราะไม่มีจุดเด่นไงเลยต้องหาความเด่นให้ตัวเอง เราก็ตอบแบบเดิม ฟีลเหมือนคือคนเราจะใส่อะไรก็เรื่องของเรามั้ย ถ้าตรรกะในใจคือซื้อของมาใช้งานไม่ได้มองรูปมันก็อยู่กับตัวเอง ไม่ต้องมาพูดมาหักหน้าคนอื่นว่าเนี่ยแพงไปมั้ย ไม่เห็นต้องเอายี่ห้อ,รุ่นสวยๆดีๆเลย แล้วก็บอกว่าเราคิดไปเองที่ว่าคนอื่นไม่อยากเด่นอยากดูดีในสถานที่นั้น เราเลยจบแบบรำคาญๆไปว่าตรรกะประหลาด
ในความคิดของเราคือเราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เลยแต่งตัวให้ปิดจุดด้อยของตัวเองให้ดูปกติคนจะได้ไม่มองว่าเนี่ยแขนลีบขาลีบ แต่กลับโดนว่าอยากเด่น
เลยจะมาถามว่าสรุปว่าเราที่คิดไปเองหรือว่าใครกันแน่ที่ผิดและวิธีแก้ปัญหา เพราะน่าจะเป็นปัญหาระยะยาวในบ้านเนื่องจากเราเบื่อมานานมาก ไม่ค่อยจะทนแล้ว อยากหาวิธีแก้ปัญหาบ้าๆนี่ซักที
*ถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ
*ด่าว่ามาได้เลยนะครับถ้าหากเราผิด แต่เรามองไม่เห็นฟีลว่าเราและคนอื่นอยากเด่นจริงๆ
*ขอโทษถ้าแท็กผิดนะครับ
แค่อยากดูปกติในสังคมนี่แปลว่าอยากเด่นหรอครับ
วันนั้นคือน้องชายเราใส่กางเกงคล้ายกางเกงนอนออกจากบ้านจะไปห้าง เราเลยให้น้องไปเปลี่ยน พอขึ้นรถมีคนพูดว่าเนี่ย มันเป็นไรหรอใส่เกงเกงขาสั้นออกนอกบ้านไม่ได้ อยากเด่นหรอ เราก็เถียงๆว่าเนี่ยกางเกงนอนนะ มันใช่หรอกางเกงบางๆสั้นๆ คือเราเป็นประเภทไม่ชอบให้คนมองเยอะ ไม่เป็นตัวของตัวเอง เลยนึกถึงถ้าน้องเราใส่แบบนั้นออกไปน่าจะมีคนมองนะ เราเลยให้ไปเปลี่ยน เลยโดนพูดมาว่าเนี่ย ไม่ได้เล่นกีฬาไม่ได้ทำกิจกรรมไม่มีหน้าตาในสังคมโรงเรียนเลยต้องเอาการแต่งตัวมาเสริมให้ตัวเองเด่น เราคือโกรธมากตอนนั้นเลยพูดไปว่าไม่ใช่ทุกคนนะที่อยากเด่น คนเราก็ต้องแต่งตัวปิดจุดด้อยของตัวเองมั้ย คนขาตะเกียบแบบเราก็ต้องใส่ขายาวให้ดูปกติมั้ย แขนเล็กก็ได้ใส่เสื้อแขนยาวปิดแขนมั้ย ก็ไม่ตอบ เงียบ คือเรารู้สึกใจในว่าแค่ไม่ชอบก็ไม่ต้องมาวิจารณ์คนอื่นว่างั้นงี้ พอมาวันนี้ก็อีก นั่งกินข้าวพูดมาว่าเห็นรองเท้าคนโน้นคนนี้ใส่นึกถึงคู่แรกที่ซื้อ แค่รองเท้า power ก็พอแล้วนะใส่ให้สบาย ไม่ต้อง nike ไม่ต้องรุ่นสวยแบบจอร์แดน โน่นนี่นั่น คนเราเดินผ่านไม่ได้มองเท้า เราเลยว่าแล้วถ้ามองไกลๆสุดท้ายก็เห็นทั้งตัว แล้วเค้าจะใส่แบบไหนก็เรื่องของเค้า ก็พูดเรื่องเดิมขึ้นมาว่าเพราะไม่มีจุดเด่นไงเลยต้องหาความเด่นให้ตัวเอง เราก็ตอบแบบเดิม ฟีลเหมือนคือคนเราจะใส่อะไรก็เรื่องของเรามั้ย ถ้าตรรกะในใจคือซื้อของมาใช้งานไม่ได้มองรูปมันก็อยู่กับตัวเอง ไม่ต้องมาพูดมาหักหน้าคนอื่นว่าเนี่ยแพงไปมั้ย ไม่เห็นต้องเอายี่ห้อ,รุ่นสวยๆดีๆเลย แล้วก็บอกว่าเราคิดไปเองที่ว่าคนอื่นไม่อยากเด่นอยากดูดีในสถานที่นั้น เราเลยจบแบบรำคาญๆไปว่าตรรกะประหลาด
ในความคิดของเราคือเราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เลยแต่งตัวให้ปิดจุดด้อยของตัวเองให้ดูปกติคนจะได้ไม่มองว่าเนี่ยแขนลีบขาลีบ แต่กลับโดนว่าอยากเด่น
เลยจะมาถามว่าสรุปว่าเราที่คิดไปเองหรือว่าใครกันแน่ที่ผิดและวิธีแก้ปัญหา เพราะน่าจะเป็นปัญหาระยะยาวในบ้านเนื่องจากเราเบื่อมานานมาก ไม่ค่อยจะทนแล้ว อยากหาวิธีแก้ปัญหาบ้าๆนี่ซักที
*ถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ
*ด่าว่ามาได้เลยนะครับถ้าหากเราผิด แต่เรามองไม่เห็นฟีลว่าเราและคนอื่นอยากเด่นจริงๆ
*ขอโทษถ้าแท็กผิดนะครับ