สวัสดีค่ะ ถ้าเขียนผิดอะไรยังไง ขอโทษด้วยนะคะ เพิ่งเคยเขียนครั้งแรก
ที่ตั้งกระทู้ถามเพราะ อยากได้ความคิดเห็น คำแนะนำ ของเพื่อนๆพี่ๆนะคะ
ขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือ พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ตอนหนูอยู่ ม.2 แล้วหนูได้อยู่กับพ่อค่ะ พ่อเสียใจมากจนไม่อยากให้หนูได้ติดต่อกับแม่ ไม่อยากให้ไปเจอ จนแม่หายไปปีกว่าแล้วกลับมาติดต่อกับแม่ โดนการที่ต้องแอบติดต่อกันเพื่อไม่ให้พ่อรู้ ที่ไม่อยากให้พ่อรู้เพราะ 1. กลัวพ่อโกรธเพราะเขาไม่อยากให้ติดต่อแม่ 2.ไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจด้วยค่ะ ตลอดระยะเวลาที่แม่ยังไม่ได้ติดต่อมาพ่อเป็นคนส่งเรียนค่ะ (หลังจากที่แม่ติดต่อแม่ก็ช่วยส่งตลอด) จนพ่อเกิดมีปัญหาเข้าเรือนจำ หนูเลยได้ไปอยู่กับแม่บ้าง แม่ก็เป็นคนส่งหนูมาตลอดจนถึงปัจจุบัน เมื่อตอนก่อนเข้ามหาลัยพ่อพ้นโทษแล้ว หนูก็ต้องกลับไปอยู่บ้านพ่อ (ตอนที่พ่ออยู่ในเรือนจำเวลาญาติไปเยี่ยมพ่อก็น่าจะรู้บ้างว่าหนูไปหาหาแม่) หนูคิดว่าพ่อน่าจะทำใจได้แล้ว มีเหตุการณ์หนึ่งในส่วนของพ่อที่ทำให้เก็บมาคิดเรื่องนี้ตลอด คือ เป็นงานศพหลานของลุง แม่หนูเคยเลี้ยงหลานคนนี้เลยขอลุงมาช่วยงาน ลุงก็ได้บอกกับพ่อไว้ว่าแม่หนูจะมาช่วยอย่าไปทำอะไรแม่หนูนะพ่อก็ตกลง ในงานพ่อเจอแม่หนู ก็ยังมาคุยเล่นกับหนูอยู่เลยค่ะ พ่อพูดว่าคนนั้นใครวะไม่เคยเจอเลยแลเวก็ขำๆ หนูก็ยิ้มให้พ่อไป(ในใจคิดว่าพ่อคงทำใจได้แล้วหละเพราะพ่อก็มีแฟนใหม่ของเขา) จนอีกวันแม่มาช่วยงานในครัว ลุงกับญาติๆผู้ชายไปซื้อของ เหลือแต่ผู้หญิงในครัว หนูนั่งเล่นอยู่ พ่อก็รีบมาตะโกนใส่หนูว่า ไปบอกให้แม่รีบกลับเดี๋ยวนี้ก่อนกูจะฆ่ามัน หนูตกใจวิ่งร้องไห้ไปบอกให้แม่ รีบกลับ จนพ่อจะวิ่งเข้าไปหาแม่ แม่เลยรีบออกไป เพราะทุกคนห้ามแรงพ่อไว้ไม่ได้แน่ๆ จากนั้นหนูก็มานั่งร้องไห้และไม่คุยกับพ่ออีกเลย พ่อพยายามมาหยอกเล่นกับหนู แต่หนูไม่อยากคุยด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะหนูเจ็บมากในใจคิดว่าทำไมพ่อต้องทำแบบนั้นไม่คิดถึงความรู้สึกลูกบ้างหรอ จนถึงเวลา สวดศพวันนั้นเสร็จ หนูก็ยังไม่คุยกับพ่อ แฟนเขาเลยมาบอกให้หนูหายโกรธ เพราะพ่อบอกว่าขอโทษที่มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ไม่ได้อยากจะทำแบบนั้น พ่อมานั่งคิดแล้ว สงสารหนูกับน้องเลยตั้งสติได้ แล้วแฟนเขาก็ให้หนูคุยกับพ่อหน่อยเพราะเขาเริ่มจะเครียดแล้ว ด้วยความที่หนูสงสารพ่อด้วยอาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ เลยกลับไปคุยกับพ่อ แต่ลึกๆหนูก็ยังเจ็บอยู่ดี และมีเหตุการ์นี้ในส่วนของแม่ แม่บอกว่าถ้าหนูมีบ้านแม่อยากจะไปอยู่ด้วย หนูก็บอกว่าได้ เลยถามแม่ถ้าพ่อมาเที่ยวบ้านนี้ด้วยล่ะจะทำยังไงดี แม่ก็ตอบกึ่งเล่นว่าก็ให้มันอยู่หน้าบ้านไปส่งก็ไม่ส่งเรียนแม่เป็นคนส่ง หนูเลยขำกับแม่ไป หนูก็เลยพูดขึ้นว่าแล้ววันรับปริญญาล่ะ แม่จะมาไหม ถ้าพ่อเขามา แม่ก็เลยพูดว่าอยากให้ใครไปล่ะ แล้วก็เศร้าๆไปมันทำให้หนูรู้สึกไม่ดีขึ้นมาอีก สองเหตุการณ์นี้เลยทำให้หนูคิดว่า ในวันสำคัญของชีวิตจะให้ใครมาร่วมด้วย หนูเป็นลูกหนูรักพ่อกับแม่อยู่แล้วค่ะ ไม่อยากให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องรู้สึกว่าหนูไม่รักเค้าถ้าหนูไม่เชิญคนใดไปร่วมงาน แล้วอีกปีก็จะใกล้จบ ปริญญาแล้วด้วยค่ะ
เหตุผลที่หนูขอคำแนะนะ เพราะ ไม่อยากให้เค้าเจอกันแล้วมาทะเลาะกัน อยากให้ทุกฝ่ายมีความสุขค่ะ หนูหนักใจมากเลยค่ะ บางทีแอบท้อทำไมชีวิตมันต้องมาเป็นแบบนี้ ฝากพี่ๆช่วยแนะนำด้วยนะคะ
คำถามขอความคิดเห็นนะคะ
- วันรับปริญญาจะให้เค้ามากันยังไงดีคะ
- ถ้ามีวันแต่งงานควรให้แฟนไปขอกับฝ่ายไหนดีคะ ถ้าทั้งสองจะทำยังไงดีคะ
- ถ้ามีบ้านแล้วจะให้เค้าอยู่ร่วมกันยังไงคะ
ขอบคุณนะคะที่มาแสดงความคิดเห็นและเสียเวลามาอ่านขอบคุณจริงๆค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าอ่านแล้วงงถามกลับได้ค่ะ
พ่อกับแม่เลิกกัน ในวันสำคัญต่างๆในชีวิตจะให้ใครมาร่วมด้วย
ที่ตั้งกระทู้ถามเพราะ อยากได้ความคิดเห็น คำแนะนำ ของเพื่อนๆพี่ๆนะคะ
ขอเล่าคร่าวๆนะคะ คือ พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ตอนหนูอยู่ ม.2 แล้วหนูได้อยู่กับพ่อค่ะ พ่อเสียใจมากจนไม่อยากให้หนูได้ติดต่อกับแม่ ไม่อยากให้ไปเจอ จนแม่หายไปปีกว่าแล้วกลับมาติดต่อกับแม่ โดนการที่ต้องแอบติดต่อกันเพื่อไม่ให้พ่อรู้ ที่ไม่อยากให้พ่อรู้เพราะ 1. กลัวพ่อโกรธเพราะเขาไม่อยากให้ติดต่อแม่ 2.ไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจด้วยค่ะ ตลอดระยะเวลาที่แม่ยังไม่ได้ติดต่อมาพ่อเป็นคนส่งเรียนค่ะ (หลังจากที่แม่ติดต่อแม่ก็ช่วยส่งตลอด) จนพ่อเกิดมีปัญหาเข้าเรือนจำ หนูเลยได้ไปอยู่กับแม่บ้าง แม่ก็เป็นคนส่งหนูมาตลอดจนถึงปัจจุบัน เมื่อตอนก่อนเข้ามหาลัยพ่อพ้นโทษแล้ว หนูก็ต้องกลับไปอยู่บ้านพ่อ (ตอนที่พ่ออยู่ในเรือนจำเวลาญาติไปเยี่ยมพ่อก็น่าจะรู้บ้างว่าหนูไปหาหาแม่) หนูคิดว่าพ่อน่าจะทำใจได้แล้ว มีเหตุการณ์หนึ่งในส่วนของพ่อที่ทำให้เก็บมาคิดเรื่องนี้ตลอด คือ เป็นงานศพหลานของลุง แม่หนูเคยเลี้ยงหลานคนนี้เลยขอลุงมาช่วยงาน ลุงก็ได้บอกกับพ่อไว้ว่าแม่หนูจะมาช่วยอย่าไปทำอะไรแม่หนูนะพ่อก็ตกลง ในงานพ่อเจอแม่หนู ก็ยังมาคุยเล่นกับหนูอยู่เลยค่ะ พ่อพูดว่าคนนั้นใครวะไม่เคยเจอเลยแลเวก็ขำๆ หนูก็ยิ้มให้พ่อไป(ในใจคิดว่าพ่อคงทำใจได้แล้วหละเพราะพ่อก็มีแฟนใหม่ของเขา) จนอีกวันแม่มาช่วยงานในครัว ลุงกับญาติๆผู้ชายไปซื้อของ เหลือแต่ผู้หญิงในครัว หนูนั่งเล่นอยู่ พ่อก็รีบมาตะโกนใส่หนูว่า ไปบอกให้แม่รีบกลับเดี๋ยวนี้ก่อนกูจะฆ่ามัน หนูตกใจวิ่งร้องไห้ไปบอกให้แม่ รีบกลับ จนพ่อจะวิ่งเข้าไปหาแม่ แม่เลยรีบออกไป เพราะทุกคนห้ามแรงพ่อไว้ไม่ได้แน่ๆ จากนั้นหนูก็มานั่งร้องไห้และไม่คุยกับพ่ออีกเลย พ่อพยายามมาหยอกเล่นกับหนู แต่หนูไม่อยากคุยด้วยเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะหนูเจ็บมากในใจคิดว่าทำไมพ่อต้องทำแบบนั้นไม่คิดถึงความรู้สึกลูกบ้างหรอ จนถึงเวลา สวดศพวันนั้นเสร็จ หนูก็ยังไม่คุยกับพ่อ แฟนเขาเลยมาบอกให้หนูหายโกรธ เพราะพ่อบอกว่าขอโทษที่มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ไม่ได้อยากจะทำแบบนั้น พ่อมานั่งคิดแล้ว สงสารหนูกับน้องเลยตั้งสติได้ แล้วแฟนเขาก็ให้หนูคุยกับพ่อหน่อยเพราะเขาเริ่มจะเครียดแล้ว ด้วยความที่หนูสงสารพ่อด้วยอาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ เลยกลับไปคุยกับพ่อ แต่ลึกๆหนูก็ยังเจ็บอยู่ดี และมีเหตุการ์นี้ในส่วนของแม่ แม่บอกว่าถ้าหนูมีบ้านแม่อยากจะไปอยู่ด้วย หนูก็บอกว่าได้ เลยถามแม่ถ้าพ่อมาเที่ยวบ้านนี้ด้วยล่ะจะทำยังไงดี แม่ก็ตอบกึ่งเล่นว่าก็ให้มันอยู่หน้าบ้านไปส่งก็ไม่ส่งเรียนแม่เป็นคนส่ง หนูเลยขำกับแม่ไป หนูก็เลยพูดขึ้นว่าแล้ววันรับปริญญาล่ะ แม่จะมาไหม ถ้าพ่อเขามา แม่ก็เลยพูดว่าอยากให้ใครไปล่ะ แล้วก็เศร้าๆไปมันทำให้หนูรู้สึกไม่ดีขึ้นมาอีก สองเหตุการณ์นี้เลยทำให้หนูคิดว่า ในวันสำคัญของชีวิตจะให้ใครมาร่วมด้วย หนูเป็นลูกหนูรักพ่อกับแม่อยู่แล้วค่ะ ไม่อยากให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องรู้สึกว่าหนูไม่รักเค้าถ้าหนูไม่เชิญคนใดไปร่วมงาน แล้วอีกปีก็จะใกล้จบ ปริญญาแล้วด้วยค่ะ
เหตุผลที่หนูขอคำแนะนะ เพราะ ไม่อยากให้เค้าเจอกันแล้วมาทะเลาะกัน อยากให้ทุกฝ่ายมีความสุขค่ะ หนูหนักใจมากเลยค่ะ บางทีแอบท้อทำไมชีวิตมันต้องมาเป็นแบบนี้ ฝากพี่ๆช่วยแนะนำด้วยนะคะ
คำถามขอความคิดเห็นนะคะ
- วันรับปริญญาจะให้เค้ามากันยังไงดีคะ
- ถ้ามีวันแต่งงานควรให้แฟนไปขอกับฝ่ายไหนดีคะ ถ้าทั้งสองจะทำยังไงดีคะ
- ถ้ามีบ้านแล้วจะให้เค้าอยู่ร่วมกันยังไงคะ
ขอบคุณนะคะที่มาแสดงความคิดเห็นและเสียเวลามาอ่านขอบคุณจริงๆค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าอ่านแล้วงงถามกลับได้ค่ะ