ผมกับแฟนคบกันมาจะ 3 ปีแล้วครับ ช่วงแรก ๆ เราอยู่ด้วยกันตลอดมีความสุขมาก ๆ พอประมาณสักปีกว่า ๆเขาเรียนจบแล้วต้องกลับบ้านและทำงานแถว ๆนั้น แรก ๆเหงามากครับ เหมือนสิ่งที่สำคัญในชีวิตหายไป แต่ก็นึกขึ้นได้ว่า เธอไม่ได้หายไปไหนแค่อยู่ไกลกันเฉย ๆ หลังจากที่แฟนกลับบ้านไป เรามีโอกาสได้เจอกันน้อยมากครับ ปีละประมาณ 2-3 ครั้ง ครั้งล่ะ 3-5วัน แล้วแต่ช่วงวันหยุด แน่นอนครับระยะทางและเวลาได้เจอกันน้อยขนาดนี้ย่อยมีทำให้ผมสับสนบ้างในบ้างครั้ง บ้างครั้งผมก็คิดอยู่คนเดียวว่ามีแฟนเหมือนไม่มีเลย แฟนทำงานยุ่งมาก กลับมาจากงานก็เหนื่อย เวลาคุยกันแถบไม่มี ซึ่งผมก้เข้าใจดี แต่ก็ทำให้ผมสับสนไม่น้อย ในบางครั้งผมก็มีความคิดชั่วๆโพล่ขึ้นมาในหัวว่า “เราน่าจะไม่ได้รักเขาแล้วมั้ง หาแฟนที่อยู่ใกล้ ๆดีกว่าไหม”อะไรทำนองนี้ จนความคิดเหล่านั้นหายไปจนหมดเลยครับหลังจากที่ผมได้เจอแฟนหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบครึ่งปี ผมมีความสุขมาก ๆ ครับที่มีเขาอยู่
แต่ที่มาตั้งกระทู้ถามนี้ไม่ใช่ปัญหาจากทางฝั่งผมครับ เมื่อไม่นานนี้แฟนผมเขาบอกกับผมว่า เขารู้สึกไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว รายละเอียดค่อนข้างเยอะครับ สรุปคร่าว ๆคือ เธอขอเลิก ตอนนี้เธอบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกรักเราแล้ว ไม่รู้ว่าห่างกัน ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน หรือเปล่า เขาไม่รู้เขาสับสน แต่ตอนนี้เขายืนยันว่าเขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว(เธอบอกว่าเธอไม่ได้มีคนใหม่นะ แค่รู้สึกไม่เหมือนเดิม) ผมทรมาณมากครับ ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมอ้อนวอนให้เธอทบทวนอีกซักครั้งได้ไหม จนสุดท้ายเธอบอก เธอขอใช้ชีวิตของเธอดูก่อนแล้วเธอจะทักกลับมาบอกว่า มันเป็นยังไงกันแน่เธอขอเวลากับผม
ซึ่งในหัวผมตอนนี้มี 2 ทางเลือกครับ
1. คือปล่อยให้เธอใช้ชีวิตไปแล้วผมรอคำตอบจากเธอ ซึ่งผมทำได้แค่ภาวนาให้เธอแค่สับสนไปเองเหมือนที่ผมเคยเป็น
2. คือผมเดินทางไปหาเธอเพื่อเจอกันอีกครั้ง ซึ่งคำตอบที่คาดได้มี 2 คำตอบครับคือ
2.1 ความรู้สึกเธอชัดเจนอีกครั้ง ( เหมือนแบบที่ผมเคยรู้สึก ) Happy end
2.2 ความรู้สึกเธอชัดเจอเหมือนกันแบบว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วจริง ๆ very very bad end
คือถ้าจบแบบแรกก็ดีไป แต่ถ้าจบแบบที่ 2 ละครับ ผมนึกภาพตัวเองที่ขับรถหรือนั่งรถโดยสารกลับเกือบ 10 ชม.ไม่ออกเลย ( ขับรถเองก็ดีอย่างคือร้องไห้ได้เต็มที่ แต่อันตรายแน่ ๆ ) (แต่ถ้านั่งรถโดยสารผมต้องกั่นน้ำตาตลอดทางครับ แต่ปลอดภัย)
"ผมไม่รู้จริงๆครับที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้เธอแค่สับสนแบบผมไหม หรือเธอหมดรักแล้วจริง ๆ
ผมกลัวคำตอบจริง ๆครับ ผมไม่รู้จริงว่าผมควรจะทำยังไงต่อไปดี "
(ขอโทษนะครับที่ตั้งกระทู้แบบนี้ น้ำเยอะมาก)
มืดหม่นมากครับ ทรมาณมากครับ ผมรักเธอจริง ๆ ผมไม่อยากเสียเธอไป
ปัจจัยคืออะไร ระยะทางและเวลาทำให้สับสนหรือหมดรักแล้วจริง ๆ
แต่ที่มาตั้งกระทู้ถามนี้ไม่ใช่ปัญหาจากทางฝั่งผมครับ เมื่อไม่นานนี้แฟนผมเขาบอกกับผมว่า เขารู้สึกไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว รายละเอียดค่อนข้างเยอะครับ สรุปคร่าว ๆคือ เธอขอเลิก ตอนนี้เธอบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกรักเราแล้ว ไม่รู้ว่าห่างกัน ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน หรือเปล่า เขาไม่รู้เขาสับสน แต่ตอนนี้เขายืนยันว่าเขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว(เธอบอกว่าเธอไม่ได้มีคนใหม่นะ แค่รู้สึกไม่เหมือนเดิม) ผมทรมาณมากครับ ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมอ้อนวอนให้เธอทบทวนอีกซักครั้งได้ไหม จนสุดท้ายเธอบอก เธอขอใช้ชีวิตของเธอดูก่อนแล้วเธอจะทักกลับมาบอกว่า มันเป็นยังไงกันแน่เธอขอเวลากับผม
ซึ่งในหัวผมตอนนี้มี 2 ทางเลือกครับ
1. คือปล่อยให้เธอใช้ชีวิตไปแล้วผมรอคำตอบจากเธอ ซึ่งผมทำได้แค่ภาวนาให้เธอแค่สับสนไปเองเหมือนที่ผมเคยเป็น
2. คือผมเดินทางไปหาเธอเพื่อเจอกันอีกครั้ง ซึ่งคำตอบที่คาดได้มี 2 คำตอบครับคือ
2.1 ความรู้สึกเธอชัดเจนอีกครั้ง ( เหมือนแบบที่ผมเคยรู้สึก ) Happy end
2.2 ความรู้สึกเธอชัดเจอเหมือนกันแบบว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วจริง ๆ very very bad end
คือถ้าจบแบบแรกก็ดีไป แต่ถ้าจบแบบที่ 2 ละครับ ผมนึกภาพตัวเองที่ขับรถหรือนั่งรถโดยสารกลับเกือบ 10 ชม.ไม่ออกเลย ( ขับรถเองก็ดีอย่างคือร้องไห้ได้เต็มที่ แต่อันตรายแน่ ๆ ) (แต่ถ้านั่งรถโดยสารผมต้องกั่นน้ำตาตลอดทางครับ แต่ปลอดภัย)
"ผมไม่รู้จริงๆครับที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้เธอแค่สับสนแบบผมไหม หรือเธอหมดรักแล้วจริง ๆ
ผมกลัวคำตอบจริง ๆครับ ผมไม่รู้จริงว่าผมควรจะทำยังไงต่อไปดี "
(ขอโทษนะครับที่ตั้งกระทู้แบบนี้ น้ำเยอะมาก)
มืดหม่นมากครับ ทรมาณมากครับ ผมรักเธอจริง ๆ ผมไม่อยากเสียเธอไป