อยากรู้ว่าเป็นโรคอกหัก หรือ โรคทางจิตไหมคะ

สวัสดีค่ะ คือหนูรู้สึกเหมือนจะเป็นโรคอกหักค่ะ รู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา ถ้านินได้ก็จะนอนตลอดนอนได้เรื่อยไปเลย เวลากินข้าวก็กินได้ไม่ค่ิยเยอะเหมือนเมื่อก่อน แต่ชอบหิวบ่อย แต่กินไปก็ไม่เคยน้ำหนักขึ้นเลยค่ะ ยิ่งช่วงที่เรียนออนไลน์ อยู่บ้าน น้ำหนักลดลงมา1กิโลกว่าๆ  หนูรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าทำให้คุณพ่อคุณแม่โกรธค่ะ คือ เวลาทำอะไรผิดหรือ เวลาคุยกัน เวลาอยากได้อะไร อยากกินอะไร อยากทำอะไร พ่อกับเเม่ไม่ได้ว่านะคะแค่บอกกับบ่นนิดหน่อยแต่หนูรู้สึกเหมือนทำให้ท่านผิดหวัง ทำให้ท่านเหนื่อยมากกว่าเดิม ทำให้ท่านสิ้นเปลื้อง โดยไม่ใช่เหตุ ยิ่งช่วงสอบเป็นช่วงที่หนูรู้สึกท้อมากค่ะ เพราะทั้งเรื่องเกรดที่ต้องทำให้ได้ดี เรื่องการเรียนพิเศษ คือหนูไม่อยากเพิ่มภาระด้านการเงินให้พวกท่านค่ะ พวกท่านใช้เงินไปมากกับหนู มันทำให้หนูคิดมาก พอท่านพูดเรื่องเรียนพิเศษหนูก็จะพยายามบอกตลอดว่าไม่เป็นไรไม่เรียนเดียวเรียนเองค่ะ เเต่ว่าพอเข้าช่วงเทอม2ของม.4 หนูเริ่มเรียนไม่ไหวคะ คุณพ่อก็บอกให้ไปหาที่เรียน คือตอนนี้กลายเป็นว่สหนูเครียดเรื่องที่หาที่เรียนพิเศษ คะแนนสอบ  เลือกคณะที่จะเรียน (คุณพ่ออยากให้เข้าสถาปัตย์ค่ะ แต่ส่วนตัวจะออกแนนภาพยนตร์ การ์ตูนค่ะ ) หนูไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ตอนเวลาที่โดนท่านตำหนิ หนูรู้สึกเจ็บมากค่ะรู้สึกเหมือนเราเป็นคนผิด คนที่ทำให้พวกท่านเครียด ทั้งๆที่พวกท่านก็เหนื่อยเพราะเราตลอด มันเจ็บมากค่ะ เวลาที่จะร้องไห้ก็จะพยายามกลั้นเอาไว้ จนกว่าจะได้อยู่คนเดียว ช่วงหลังๆชอบร้ิงไห้อยู่คนเดียวคะ บางครั้งก็ชอบเอาเล็บจิกตามมือกับนิ้วตัวเองค่ะ เวลาอยู่ที่โรงเรียนหนูก็จะเป็นคนเฮฮาค่ะ ชอบหัวเราะตลอดเวลาอยู่กับเพื่อนแต่ว่าเวลาอยู่คนเดียวก็จะเงียบๆ ช่วงหลังคือเวลาอยู่บ้านก็จะไม่ยิ้มเลยคะยกเว้นเวลาคุยกับพ่อแม่ค่ะจะยิ้มตลอด ไม่อยากให้เขาเป็นห่วง เคยคิดอยากฆ่าตัวตายค่ะ เคยขโมยยาของแม่มา แต่ไม่ได้กินเพราะกลัวจะไม่ตายกลัวเเค่ป่วยแทน แล้วเขาจะกังวลยิ่งกว่าเดิม อยากหายไปเลย อยากนอนเเล้วไม่ต้องตื่นมา อย่างน้อยภาระพวกท่านก็จะได้ลดลง เพราะ จขกท. มีพี่สาวที่เรียนจบไปแล้วค่ะ ห่างกัน7ปีตอนนี้ทำงานแล้ว...คิดว่าแบบนี้หนูควรทำยังไงดีคะ ไม่อยากบอกกลัวเจาจะกังวลค่ะ