รักครั้งนี้ ต้องทำยังไงคะ (ยาวนิดนึงคะ ) ตอนนี้เรามีลูกหนึ่งคนคะ อยู่กันมาสิบปี
ปีที่ผ่านมาสามีขับแกรบคะ ตอนนี้ได้งานใหม่ออกต่างจังหวัดทุกเดือน สองเดือนที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าสามีมองเราด้วยสายตาแปลกๆเหมือนสงสารเรา เหมือนจะบอกอะไร และชอบซ่อนมือถือคะ แต่ก่อนเค้าชอบดูยูทูปก่อนนอน แต่ตอนนี้ไม่เคยดูเลยนอนอย่างเดียว เราเลยว่ามันแปลกๆ
เริ่มต้นปีใหม่ เราจับได้ว่าเค้าแอบมีคนอื่น (มีอะไรกันไหมไม่รู้คะเค้าไม่บอก) เซ้นผญ.แรงจริงคะ เราเอามือถือแฟนมาเปิดเน็ต(เค้าปิดเน็ตเวลาอยู่กับเรา) ไลน์ผญ ก็เด้งมา เราเลยคอลคุยกันกับผญ เค้าบอกว่าสามีเราโกหกเค้าว่าเลิกกับเราแล้ว เค้าเลยยอมคุยด้วย เราเปิดวิดิโอให้ดูว่า"คนนี่ใช่ไหมนอนอยู่บนเตียงคนนี่หรือเปล่าที่คุยกับเธอ เค้าเสียงสั่นและบอกว่าใช่" หลังจากนั้นเราปลุกสามีเราตื่นขึ้นมาคุยกันสามคน เค้าร้องไห้และแย่งมือถือไปจากเรา บอกว่าอย่าไปยุ่งกับผญคนนี่เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย "เค้าโกรธเรามาก" เราเสียงดังจน พ่อแม่เราได้ยิน ลุกขึ้นมาด่าสามีเราอย่างหนักว่า ทำแบบนี้ได้ยังไง คำพูดรุนแรงพอควร ดึกมากแล้ว จึงแยกย้ายกันนอน (เราอาศัยอยู่บ้านพ่อแม่เราคะ แม่เราไม่ชอบเค้าเป็นทุนเดิม เพราะสามีเหมือนคนขี้เกียจ ไม่ช่วยงานบ้าน)
เค้าตื่นขึ้นตอนเช้า "บอกว่าเค้าไปทำงานก่อนค่อยคุยกัน" หลังจากวันนั้นฉันเหมือนคนบ้า โทรหาเค้าตลอดเวลา กลัวเค้าไม่กลับมา และเค้าก็ไม่กลับมาจริงๆคะ กลับไปอยู่บ้านเค้า คือเราเคว้งเลย เค้าไม่รับสาย ไม่คุยและหนีไป คิดอะไรไม่ออก ฉันโทรไปหา ผญคนนั้น " เค้าบอกว่ารู้จักกันเพราะสามีเราขับแกรบ พึ่งคุยกัน ยังไม่ได้มีอะไรกัน และเค้าคุยกับผช หลายคน สามีเราก็รับได้ อันนี้เค้าบอกเราคะ" สามีฉันรู้รีบโทรกลับมาหาฉันและบอกว่าอย่าไปยุ่งกับเค้าอีก (ผญคนนั้น) ฉันถามว่าจะเอายังไง เลือกมา เค้าบอกว่า "เค้ารักผญ คนนั้นไปแล้ว เค้าขอกลับมาอยู่บ้าน เค้าขอเวลา (แต่ไม่เลิกคุยกันกับผญคนนั้น) ยังไม่เลือกใคร เราทนไม่ไหวไปหาเค้าที่บ้านอีกรอบ บอกตัวเองว่า10 ปีเราจะไม่ยอมให้มันจบแบบนี่หรอก จะไม่ยอมเสียเค้าไป เลยไปนอนค้างบ้านเค้า แต่ยิ่งแย่คะ ทะเลาะกัน เค้าไม่มองหน้าและเริ่มหนีไปที่อื่น (เราไม่รู้ทำไมต้องโกรธเราขนาดนี้ ทำไมต้องหนี ไล่เรากลับบ้าน หรือมาขัดไม่ให้เค้าคุยกันกับผญ คนนั้น ก็ไม่รู้ เค้าเลยหงุดหงิด)อยู่ได้สองวันก็กลับคะ ทนความเฉยชาไม่ไหว บอกตัวเองให้พอ เลิกหลอกตัวเอง จะไม่ติดต่อเค้าอีก บล็อกเบอร์ เฟสไป สองสามวันก็ปลดบล็อค ใจอยากให้กลับมาแหละ แล้วอยู่ๆเค้าติดต่อมาบอกไปกินข้าวกัน เราจึงเริ่มคุยกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเรา เค้าบอกเค้าอยากกลับไปอยู่บ้านแล้ว ไม่อยากอยู่ที่บ้านพ่อแม่เราเพราะที่ผ่านมาเครียด เหนื่อย อึดอัด ไปไหนก็ไม่ได้ แต่บอกเราว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแน่นอน ขอเวลาหน่อยได้ไหม อยากอยู่เงียบๆคนเดียว คิดทบทวนอะไรไปเรื่อยๆ เสียใจมากและเริ่มทำใจได้บ้างไม่ได้บ้าง เอาลูกมาหาก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ทะเลาะกันมาเดือนนึง จนดึงสติได้บ้าง เริ่มมาคุยกันดีดี ตกลงกันว่าจะเอายังไง
1 เค้าขออยู่คนเดียวแบบนี้ไปก่อนในตอนนี้ เค้ารู้สึกสบายใจ รู้สึกดีที่ได้มาอยู่บ้าน
2 เค้าบอกว่าเค้าสาบานว่าเลิกคุยกับผญแล้วจริงๆ ให้เราบล็อค ลบ เบอร์ ไลน์ ผญไป (เราสบายใจมาบ้างแต่ไม่รู้จะได้ผลไหม)
3 เค้าขอแยกกันอยู่กับเราคะ ขอแค่ตอนนี้ (เพราะไม่อยากกลับมาบ้านเรา เค้าโดนด่า ขายหน้า และอึดอัด)
4 แยกกันอยู่แต่ไม่ได้เลิกกันนะคะ (สัญญากันว่าห้ามคุยกับคนอื่น และ ห้ามมีคนอื่น และจะกลับมาหากันเหมือนเดิม ) เค้าตกลง ต่อหน้าแม่เค้าด้วยคะ
5 ไม่กำหนดระยะเวลา ว่าจะกลับมาตอนไหน
6 พาลูกไปหาตอนเค้าอยู่ ส-อ (ถ้าเค้าไปทำงานตจว.จะไม่ได้ไปหา)
7 ขอไปอยู่บ้านเค้าก็ไม่ได้ เพราะเค้าอยากอยู่คนเดียวใช้ชีวิตแบบไม่ต้องกังวลลูกเมีย
เค้าผิด แต่เราก็ตกลงคะ ยอมรับ เพราะเค้าขอร้องต้องการเวลาจริงๆ ใจเราก็กลัวแต่ต้องพยายามคะ
(ที่ผ่านมาเราประชด ไล่เค้าตลอดเพราะหลายๆอย่าง พอไปจริงๆทำใจไม่ได้เลย)
เริ่มเดือนใหม่! เราไม่ติดต่อเค้าเพื่อให้เค้าได้อยู่คนเดียวจริงๆ แต่เค้าเป็นฝ่ายมาหาเรา และติดต่อมาตลอด เค้าบอกว่าแยกกันอยู่แต่ก็ต้องดูแลกันเหมือนเดิม
เราเริ่มสับสนว่ายังไงกันแน่ อยู่คนเดียวแบบไหน เค้ามารับไปกินข้าวก็ไปคะ เผื่อรักษาความสัมพันนี่ไหว เวลาเค้ามาส่งบ้าน เค้าก็หอมจุ๊บกันกอดกันปกติ ดีใจได้สักพัก ก็ดาวลงอีกแล้ว ตื่นเช้ามาฮึดได้แปบนึงก็ดาวลงอีก เจอกันทีไรพอเค้าไปก็คิดถึงตลอดทั้งวัน ไม่รู้จะเสียเค้าไปวันไหน? ทั้งๆที่เค้าผิดนะคะ เราไม่คิดเรื่องผญคนนั้นเลย ลบไปแล้ว มีแวบๆบ้าง ระแวงบ้าง เราไม่รู้จะทนกับความรู้สึกนี่ไปได้อีกนานเท่าไหร่ เค้าบอกเราว่า กำลังพยายามทำให้สถานการณ์ดีขึ้น ขอแค่อย่าขุดคุ้ยเรื่องเก่าพูดเรื่องเก่าอีกมันปวดหัว ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ร่าเริงพูดเก่ง เค้าบอกว่าไม่สนใจว่าจะผอมอ้วน ขอแค่เข้าใจเค้าพอ
เราเริ่มสับสนและเหนื่อย ว่าเราจะทำยังไงดี โฟกัสลูกพัฒนาตัวเองก็ยังมีร้องไห้เสียใจยุบ้าง เรากลัวไปหมด กลัวเค้าไปหาคนนั้นอีก ระแวง จิดตก บางทีเราก็ถอดใจออกมาแล้ว ว่าเลิกดีไหม เหนื่อยจัง ว่าจะไม่คุยไม่โทรไม่ทักแต่ก็ทำไม่ได้ เค้าทักมาก็คุยก็รับตลอด ฟังธรรม ไหว้พระ ทำงานหนักๆไม่ให้สมองว่าง เราควรให้เวลาเค้าจริงไหมคะ ต้องยอมรับให้ได้ใช่ไหม กติกานี่ ถ้าเราขอให้เค้าจดทะเบียนสมรสดีไหมคะ ? ตอนนี้คุยกันนิดเดียว เพื่อให้เวลาอยู่กับตัวเอง ตอนเจอกันก็แฮปปี้ดีอยู่คะ คุยกันปกติ
รักครั้งนี้ต้องทำยังไงคะ? ต้องยอมรับให้เวลากันใช่ไหมคะ
ปีที่ผ่านมาสามีขับแกรบคะ ตอนนี้ได้งานใหม่ออกต่างจังหวัดทุกเดือน สองเดือนที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าสามีมองเราด้วยสายตาแปลกๆเหมือนสงสารเรา เหมือนจะบอกอะไร และชอบซ่อนมือถือคะ แต่ก่อนเค้าชอบดูยูทูปก่อนนอน แต่ตอนนี้ไม่เคยดูเลยนอนอย่างเดียว เราเลยว่ามันแปลกๆ
เริ่มต้นปีใหม่ เราจับได้ว่าเค้าแอบมีคนอื่น (มีอะไรกันไหมไม่รู้คะเค้าไม่บอก) เซ้นผญ.แรงจริงคะ เราเอามือถือแฟนมาเปิดเน็ต(เค้าปิดเน็ตเวลาอยู่กับเรา) ไลน์ผญ ก็เด้งมา เราเลยคอลคุยกันกับผญ เค้าบอกว่าสามีเราโกหกเค้าว่าเลิกกับเราแล้ว เค้าเลยยอมคุยด้วย เราเปิดวิดิโอให้ดูว่า"คนนี่ใช่ไหมนอนอยู่บนเตียงคนนี่หรือเปล่าที่คุยกับเธอ เค้าเสียงสั่นและบอกว่าใช่" หลังจากนั้นเราปลุกสามีเราตื่นขึ้นมาคุยกันสามคน เค้าร้องไห้และแย่งมือถือไปจากเรา บอกว่าอย่าไปยุ่งกับผญคนนี่เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย "เค้าโกรธเรามาก" เราเสียงดังจน พ่อแม่เราได้ยิน ลุกขึ้นมาด่าสามีเราอย่างหนักว่า ทำแบบนี้ได้ยังไง คำพูดรุนแรงพอควร ดึกมากแล้ว จึงแยกย้ายกันนอน (เราอาศัยอยู่บ้านพ่อแม่เราคะ แม่เราไม่ชอบเค้าเป็นทุนเดิม เพราะสามีเหมือนคนขี้เกียจ ไม่ช่วยงานบ้าน)
เค้าตื่นขึ้นตอนเช้า "บอกว่าเค้าไปทำงานก่อนค่อยคุยกัน" หลังจากวันนั้นฉันเหมือนคนบ้า โทรหาเค้าตลอดเวลา กลัวเค้าไม่กลับมา และเค้าก็ไม่กลับมาจริงๆคะ กลับไปอยู่บ้านเค้า คือเราเคว้งเลย เค้าไม่รับสาย ไม่คุยและหนีไป คิดอะไรไม่ออก ฉันโทรไปหา ผญคนนั้น " เค้าบอกว่ารู้จักกันเพราะสามีเราขับแกรบ พึ่งคุยกัน ยังไม่ได้มีอะไรกัน และเค้าคุยกับผช หลายคน สามีเราก็รับได้ อันนี้เค้าบอกเราคะ" สามีฉันรู้รีบโทรกลับมาหาฉันและบอกว่าอย่าไปยุ่งกับเค้าอีก (ผญคนนั้น) ฉันถามว่าจะเอายังไง เลือกมา เค้าบอกว่า "เค้ารักผญ คนนั้นไปแล้ว เค้าขอกลับมาอยู่บ้าน เค้าขอเวลา (แต่ไม่เลิกคุยกันกับผญคนนั้น) ยังไม่เลือกใคร เราทนไม่ไหวไปหาเค้าที่บ้านอีกรอบ บอกตัวเองว่า10 ปีเราจะไม่ยอมให้มันจบแบบนี่หรอก จะไม่ยอมเสียเค้าไป เลยไปนอนค้างบ้านเค้า แต่ยิ่งแย่คะ ทะเลาะกัน เค้าไม่มองหน้าและเริ่มหนีไปที่อื่น (เราไม่รู้ทำไมต้องโกรธเราขนาดนี้ ทำไมต้องหนี ไล่เรากลับบ้าน หรือมาขัดไม่ให้เค้าคุยกันกับผญ คนนั้น ก็ไม่รู้ เค้าเลยหงุดหงิด)อยู่ได้สองวันก็กลับคะ ทนความเฉยชาไม่ไหว บอกตัวเองให้พอ เลิกหลอกตัวเอง จะไม่ติดต่อเค้าอีก บล็อกเบอร์ เฟสไป สองสามวันก็ปลดบล็อค ใจอยากให้กลับมาแหละ แล้วอยู่ๆเค้าติดต่อมาบอกไปกินข้าวกัน เราจึงเริ่มคุยกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเรา เค้าบอกเค้าอยากกลับไปอยู่บ้านแล้ว ไม่อยากอยู่ที่บ้านพ่อแม่เราเพราะที่ผ่านมาเครียด เหนื่อย อึดอัด ไปไหนก็ไม่ได้ แต่บอกเราว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแน่นอน ขอเวลาหน่อยได้ไหม อยากอยู่เงียบๆคนเดียว คิดทบทวนอะไรไปเรื่อยๆ เสียใจมากและเริ่มทำใจได้บ้างไม่ได้บ้าง เอาลูกมาหาก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ทะเลาะกันมาเดือนนึง จนดึงสติได้บ้าง เริ่มมาคุยกันดีดี ตกลงกันว่าจะเอายังไง
1 เค้าขออยู่คนเดียวแบบนี้ไปก่อนในตอนนี้ เค้ารู้สึกสบายใจ รู้สึกดีที่ได้มาอยู่บ้าน
2 เค้าบอกว่าเค้าสาบานว่าเลิกคุยกับผญแล้วจริงๆ ให้เราบล็อค ลบ เบอร์ ไลน์ ผญไป (เราสบายใจมาบ้างแต่ไม่รู้จะได้ผลไหม)
3 เค้าขอแยกกันอยู่กับเราคะ ขอแค่ตอนนี้ (เพราะไม่อยากกลับมาบ้านเรา เค้าโดนด่า ขายหน้า และอึดอัด)
4 แยกกันอยู่แต่ไม่ได้เลิกกันนะคะ (สัญญากันว่าห้ามคุยกับคนอื่น และ ห้ามมีคนอื่น และจะกลับมาหากันเหมือนเดิม ) เค้าตกลง ต่อหน้าแม่เค้าด้วยคะ
5 ไม่กำหนดระยะเวลา ว่าจะกลับมาตอนไหน
6 พาลูกไปหาตอนเค้าอยู่ ส-อ (ถ้าเค้าไปทำงานตจว.จะไม่ได้ไปหา)
7 ขอไปอยู่บ้านเค้าก็ไม่ได้ เพราะเค้าอยากอยู่คนเดียวใช้ชีวิตแบบไม่ต้องกังวลลูกเมีย
เค้าผิด แต่เราก็ตกลงคะ ยอมรับ เพราะเค้าขอร้องต้องการเวลาจริงๆ ใจเราก็กลัวแต่ต้องพยายามคะ
(ที่ผ่านมาเราประชด ไล่เค้าตลอดเพราะหลายๆอย่าง พอไปจริงๆทำใจไม่ได้เลย)
เริ่มเดือนใหม่! เราไม่ติดต่อเค้าเพื่อให้เค้าได้อยู่คนเดียวจริงๆ แต่เค้าเป็นฝ่ายมาหาเรา และติดต่อมาตลอด เค้าบอกว่าแยกกันอยู่แต่ก็ต้องดูแลกันเหมือนเดิม
เราเริ่มสับสนว่ายังไงกันแน่ อยู่คนเดียวแบบไหน เค้ามารับไปกินข้าวก็ไปคะ เผื่อรักษาความสัมพันนี่ไหว เวลาเค้ามาส่งบ้าน เค้าก็หอมจุ๊บกันกอดกันปกติ ดีใจได้สักพัก ก็ดาวลงอีกแล้ว ตื่นเช้ามาฮึดได้แปบนึงก็ดาวลงอีก เจอกันทีไรพอเค้าไปก็คิดถึงตลอดทั้งวัน ไม่รู้จะเสียเค้าไปวันไหน? ทั้งๆที่เค้าผิดนะคะ เราไม่คิดเรื่องผญคนนั้นเลย ลบไปแล้ว มีแวบๆบ้าง ระแวงบ้าง เราไม่รู้จะทนกับความรู้สึกนี่ไปได้อีกนานเท่าไหร่ เค้าบอกเราว่า กำลังพยายามทำให้สถานการณ์ดีขึ้น ขอแค่อย่าขุดคุ้ยเรื่องเก่าพูดเรื่องเก่าอีกมันปวดหัว ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ร่าเริงพูดเก่ง เค้าบอกว่าไม่สนใจว่าจะผอมอ้วน ขอแค่เข้าใจเค้าพอ
เราเริ่มสับสนและเหนื่อย ว่าเราจะทำยังไงดี โฟกัสลูกพัฒนาตัวเองก็ยังมีร้องไห้เสียใจยุบ้าง เรากลัวไปหมด กลัวเค้าไปหาคนนั้นอีก ระแวง จิดตก บางทีเราก็ถอดใจออกมาแล้ว ว่าเลิกดีไหม เหนื่อยจัง ว่าจะไม่คุยไม่โทรไม่ทักแต่ก็ทำไม่ได้ เค้าทักมาก็คุยก็รับตลอด ฟังธรรม ไหว้พระ ทำงานหนักๆไม่ให้สมองว่าง เราควรให้เวลาเค้าจริงไหมคะ ต้องยอมรับให้ได้ใช่ไหม กติกานี่ ถ้าเราขอให้เค้าจดทะเบียนสมรสดีไหมคะ ? ตอนนี้คุยกันนิดเดียว เพื่อให้เวลาอยู่กับตัวเอง ตอนเจอกันก็แฮปปี้ดีอยู่คะ คุยกันปกติ