ทุกข้อความที่เราพิมพ์เป็นความจริง ไม่มีการเติมเเต่งและบิดเบือน
เรื่องเริ่มเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีรุ่นน้องทักมา เราก็คุยด้วย เพราะเห็นว่าเป็นเด็กเราไม่จริงจังด้วยอยู่แล้ว มีวันนึงเราก็บอกแฟนว่าคุยกับเด็ก เด็กนะ แล้วก็ขำ แต่แฟนจริงจังมาก (เราไม่นึกว่าแฟนจะโกรธขนาดนี้ เพราะเราไม่เคยคิดจะเอาเด็กคนนั้นมาเป็นแฟนเราอยู่แล้ว) ตอนนั้นเราขอโทษเขา เขาให้อภัยเรา แต่คิดว่าตอนนั้นเรายังไม่รู้สึกผิดจริงๆ ยังมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ยังเข้าข้างตัวเองว่า เราไม่เคยคิดจะหวั่นไหวด้วยเลย แค่คุยไปเล่นๆเอง ไม่มีไรทำ
แต่ครั้งที่ 2 เป็นเรื่องเพื่อนผู้ชายที่เราสนิท แรกๆก็คือคุยกันปกติ แบบเพื่อนเลย เห็นเป็นเพื่อนคนนึง กุ*ึงกุ*ึง ภาษาเพื่อน หลังๆเขาเริ่มแปลกๆ ประมาณว่าทำมาเป็นห่วงเรายิ่งกว่าแฟน เราก็จะใช้ชื่อแฟนบังหน้าตลอด บอกให้เขารู้ตลอดว่าเรามีแฟน
แต่มีวันนึง เป็นกิจกรรมที่เพื่อนชายและเราต้องไปพักที่โรงแรม ไม่ได้พักห้องเดียวกันนะคะ แค่โรงเเรมเดียวกัน และไม่ได้มีแค่เราและเขา มีเพื่อนคนอื่นอีกเกือบๆ 20 กว่า เรานอนกับเพื่อนผู้หญิง แล้วทีนี้เพื่อนชายเราทักให้ไปหา เราก็ลงมานั่งคุยกันหน้าตึก ตอนนั้นเรารู้สึกหวั่นไหวค่ะ ยอมรับเลย เพิ่งมาหวั่นไหววันนี้ค่ะ แต่ก็นั่งคุยกันหน้าตึกเฉยๆ แล้วแยกไปนอน
(หลังจากคืนนั้นเราก็เริ่มหวั่นไหวไปกับความที่เขาทำเป็นเป็นห่วงเรา สนใจเรา แชทเขาก็เริ่มพิมประมาณว่าคิดถึงนะ แต่เราพยายามตอบแบบเพื่อนให้มากที่สุด ประมารว่า เ*ี้ยไร แต่ใจก็แอบหวั่นไหว (ไม่ดีเลย) )
เช้ามาแฟนรู้เพราะเจอแชทในโทรศัพท์เรา แฟนเสียใจมาก เราก็เสียใจมาก แต่เขาก็ยังให้อภัยเรา เราสำนึกผิดจริงๆ และยอมทุกอย่าง
หลังจากนั้นแฟนเราก็ไม่เหมือนเดิม ประมาณว่าไม่ได้รักเราเท่าแต่ก่อนแล้ว อะไรที่เคยทำให้ได้ก็ไม่ทำแล้ว เราไม่ว่าเขาผิด เพราะเราทำตัวเอง ถ้าย้อนเวลาได้เราจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นตั้งแต่แรก แต่เราทำไม่ได้ เราเลยใช้เวลา 1 ปีกว่าๆ เพื่อที่จะพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเรามีแค่เขาคนเดียวนะ เขาให้อภัยเรา เราทำดีกับเขาและบอกให้ทุกคนรู้ว่าเขาคือแฟนเรา มันดีมาตลอดค่ะ
แต่อยู่ดีๆ เขาก็เริ่มทำตัวแปลกๆมา 2 วัน เราอยากให้เขามาหา เขาไม่อยากมา อยากอยู่กับเพื่อน ทำเหมือนว่าทุกอย่างสำคัญแต่ไม่ใช่เรา เรานั่งคิดทั้งวันว่าเราทำอะไรผิด เราเลยนัดเขามาคุย คุยยังไม่ทันจบเขาก็เดินหนีแล้วบอกรำคาญ จนเราร้องไห้ เขาก็ไม่ได้สนใจ เดินไปหาเพื่อน เราไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ เพราะเมื่อคืนยังคุยกันดีแท้ๆ
จนเกือบจะเลิกเรานั่งคุยกันว่าเพราะอะไร เราทำอะไรให้ เขาบอกพอเขาเจอคนเก่าๆที่เราเคยคุยมันลืมไม่ได้ มันยังคิดตลอด (เราเข้าใจนะ)
แต่เราสัญญากันแล้วแท้ๆว่าจะเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน เราขอให้เขาไม่เอาเรื่องเก่าๆมาบั่นทอนปัจจุบันที่มันดี เรานึกว่าจะจบเรื่องนี้ไปแล้ว
เขาสารภาพว่าเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่รักเราเหมือนเดิม เวลาเราร้องไห้ เขารำคาญ (จริงๆปีที่ผ่านมาเรายื้อเขามาตลอด เขาก็บอกเขาไม่เหมือนเดิมแบบนี้แหละ แต่เราอยากพยายามทำให้เต็มที่ที่สุด เลยยื้อมาปีกว่าๆ ) จนวันนี้เรารู้สึกว่าเราพยายามเต็มที่แล้ว เราอยากจะเลิกพยายาม เราเข้าใจทุกอย่างที่เขาสารภาพ เพราะมันชัดเจนที่สุดแล้วว่าเขาไม่ได้รัก เราเสียใจมากเรารักเขามากๆ แต่เป็นเราที่ทำตัวเอง แต่ตลอดเวลาที่เราพยายามทำดีกับเขา เรารู้สึกเหมือนเรากลายเป็นของตาย เขาทำเหมือนจะมีก็ได้ไม่มีก็ไม่เป็นไรมาตลอด เราเลยอยากจบ
แต่เขาก็บอกว่า เขาขอโทษ ขอลองอีกครั้งได้มั้ย เราโคตรสับสน อยากจะอยู่กับเขาไปตลอด แต่กลัวจะเจอปัญหาเดิมๆ เราควรทำยังไงดีคะ
สงสัยเพิ่มเติมถามได้นะคะ ช่วยด้วย
เคยนอกใจแฟน พยายามทำทุกอย่างให้เขากลับมาเหมือนเดิม แต่ทำไม่ได้
เรื่องเริ่มเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีรุ่นน้องทักมา เราก็คุยด้วย เพราะเห็นว่าเป็นเด็กเราไม่จริงจังด้วยอยู่แล้ว มีวันนึงเราก็บอกแฟนว่าคุยกับเด็ก เด็กนะ แล้วก็ขำ แต่แฟนจริงจังมาก (เราไม่นึกว่าแฟนจะโกรธขนาดนี้ เพราะเราไม่เคยคิดจะเอาเด็กคนนั้นมาเป็นแฟนเราอยู่แล้ว) ตอนนั้นเราขอโทษเขา เขาให้อภัยเรา แต่คิดว่าตอนนั้นเรายังไม่รู้สึกผิดจริงๆ ยังมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ยังเข้าข้างตัวเองว่า เราไม่เคยคิดจะหวั่นไหวด้วยเลย แค่คุยไปเล่นๆเอง ไม่มีไรทำ
แต่ครั้งที่ 2 เป็นเรื่องเพื่อนผู้ชายที่เราสนิท แรกๆก็คือคุยกันปกติ แบบเพื่อนเลย เห็นเป็นเพื่อนคนนึง กุ*ึงกุ*ึง ภาษาเพื่อน หลังๆเขาเริ่มแปลกๆ ประมาณว่าทำมาเป็นห่วงเรายิ่งกว่าแฟน เราก็จะใช้ชื่อแฟนบังหน้าตลอด บอกให้เขารู้ตลอดว่าเรามีแฟน
แต่มีวันนึง เป็นกิจกรรมที่เพื่อนชายและเราต้องไปพักที่โรงแรม ไม่ได้พักห้องเดียวกันนะคะ แค่โรงเเรมเดียวกัน และไม่ได้มีแค่เราและเขา มีเพื่อนคนอื่นอีกเกือบๆ 20 กว่า เรานอนกับเพื่อนผู้หญิง แล้วทีนี้เพื่อนชายเราทักให้ไปหา เราก็ลงมานั่งคุยกันหน้าตึก ตอนนั้นเรารู้สึกหวั่นไหวค่ะ ยอมรับเลย เพิ่งมาหวั่นไหววันนี้ค่ะ แต่ก็นั่งคุยกันหน้าตึกเฉยๆ แล้วแยกไปนอน
(หลังจากคืนนั้นเราก็เริ่มหวั่นไหวไปกับความที่เขาทำเป็นเป็นห่วงเรา สนใจเรา แชทเขาก็เริ่มพิมประมาณว่าคิดถึงนะ แต่เราพยายามตอบแบบเพื่อนให้มากที่สุด ประมารว่า เ*ี้ยไร แต่ใจก็แอบหวั่นไหว (ไม่ดีเลย) )
เช้ามาแฟนรู้เพราะเจอแชทในโทรศัพท์เรา แฟนเสียใจมาก เราก็เสียใจมาก แต่เขาก็ยังให้อภัยเรา เราสำนึกผิดจริงๆ และยอมทุกอย่าง
หลังจากนั้นแฟนเราก็ไม่เหมือนเดิม ประมาณว่าไม่ได้รักเราเท่าแต่ก่อนแล้ว อะไรที่เคยทำให้ได้ก็ไม่ทำแล้ว เราไม่ว่าเขาผิด เพราะเราทำตัวเอง ถ้าย้อนเวลาได้เราจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นตั้งแต่แรก แต่เราทำไม่ได้ เราเลยใช้เวลา 1 ปีกว่าๆ เพื่อที่จะพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเรามีแค่เขาคนเดียวนะ เขาให้อภัยเรา เราทำดีกับเขาและบอกให้ทุกคนรู้ว่าเขาคือแฟนเรา มันดีมาตลอดค่ะ
แต่อยู่ดีๆ เขาก็เริ่มทำตัวแปลกๆมา 2 วัน เราอยากให้เขามาหา เขาไม่อยากมา อยากอยู่กับเพื่อน ทำเหมือนว่าทุกอย่างสำคัญแต่ไม่ใช่เรา เรานั่งคิดทั้งวันว่าเราทำอะไรผิด เราเลยนัดเขามาคุย คุยยังไม่ทันจบเขาก็เดินหนีแล้วบอกรำคาญ จนเราร้องไห้ เขาก็ไม่ได้สนใจ เดินไปหาเพื่อน เราไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ เพราะเมื่อคืนยังคุยกันดีแท้ๆ
จนเกือบจะเลิกเรานั่งคุยกันว่าเพราะอะไร เราทำอะไรให้ เขาบอกพอเขาเจอคนเก่าๆที่เราเคยคุยมันลืมไม่ได้ มันยังคิดตลอด (เราเข้าใจนะ)
แต่เราสัญญากันแล้วแท้ๆว่าจะเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน เราขอให้เขาไม่เอาเรื่องเก่าๆมาบั่นทอนปัจจุบันที่มันดี เรานึกว่าจะจบเรื่องนี้ไปแล้ว
เขาสารภาพว่าเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่รักเราเหมือนเดิม เวลาเราร้องไห้ เขารำคาญ (จริงๆปีที่ผ่านมาเรายื้อเขามาตลอด เขาก็บอกเขาไม่เหมือนเดิมแบบนี้แหละ แต่เราอยากพยายามทำให้เต็มที่ที่สุด เลยยื้อมาปีกว่าๆ ) จนวันนี้เรารู้สึกว่าเราพยายามเต็มที่แล้ว เราอยากจะเลิกพยายาม เราเข้าใจทุกอย่างที่เขาสารภาพ เพราะมันชัดเจนที่สุดแล้วว่าเขาไม่ได้รัก เราเสียใจมากเรารักเขามากๆ แต่เป็นเราที่ทำตัวเอง แต่ตลอดเวลาที่เราพยายามทำดีกับเขา เรารู้สึกเหมือนเรากลายเป็นของตาย เขาทำเหมือนจะมีก็ได้ไม่มีก็ไม่เป็นไรมาตลอด เราเลยอยากจบ
แต่เขาก็บอกว่า เขาขอโทษ ขอลองอีกครั้งได้มั้ย เราโคตรสับสน อยากจะอยู่กับเขาไปตลอด แต่กลัวจะเจอปัญหาเดิมๆ เราควรทำยังไงดีคะ
สงสัยเพิ่มเติมถามได้นะคะ ช่วยด้วย