มีหลายคนเคยพูดไว้ว่า "แม้ความรักจะจบแต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป. " มันเป็นคำพูดทีฟังดูดีนะครับแต่มันทำได้ยากจริงๆ
ครั้งหนึ่งสำหรับผม ความรักมันเป็นแรกผลักดันให้เราหาสิ่งที่ดีที่สุดเพื่ออนาคต
ความรักเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ได้มาทำงานต่างประเทศ เพื่อที่จะทำให้ครอบครัวในอนาคตของเราไม่ต้องลำบาก
ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้ผมมาถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งเป้าหมายในชีวิต เป้าหมายในการทำงาน ความหมายในการใช้ชีวิตในแต่ละวัน
แต่ทุกงานเลี้ยงต้องมีการเลิกรา แต่การเลิกลานั้นก็หมายถึงการสูญเสียเป้าหมายในการใช้ชีวิตไปด้วย.
แม้ว่าตอนนี้ร่างกายจะสบาย มีเงินใช้อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป แต่มันก็ไม่มีความสุขเลย เป็นเพียงแค่ความสุขแค่เปลือกนอกล้วนๆ
สถานะตอนนี้คือ
แม้ว่าผมจะทำใจกับความรักครั้งเก่าได้ แต่ไม่มีแรงจูงใจในการใช้ชีวิต จะอยู่ก็ได้หรือตายก็ดี แต่ก็ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายสักครั้ง
มีหลายครั้งที่คิดไว้ว่า "ถ้าพรุ่งนี้โดนรถชนตายไปก็คงจะดีนะ " หรือไม่ก็ "ถ้านอนแล้วไม่ตื่นขึ้นมาก็คงจะดีนะ"
ตอนนี้คือไม่คิดที่จะพัฒนาตัวเอง ทุกอย่างอยู่กับที่ ดำเนินชีวิตไปอย่างไร้จุดหมาย
แม้จะไปเที่ยวเล่นก็ตาม หรือไม่ก็ไปเดทกับสาวๆ มันก็แค่สนุกแค่ช่วงนั้น พอกลับมาที่ห้องก็เป็นเหมือนเดิม.
เคยคิดไว้ว่า ถ้าคบกับใครสักคนก็คงจะทำให้เราตั้งเป้าหมายใหม่ได้ แต่มันก็ไม่ใช่เลย...
ไม่ว่าจะคบสักกี่คน มันก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของผมนั้นดีได้เลย
ผมมาไกลเกินว่าที่จะหันหลังกลับได้ แต่ก็ไม่สามารถเดินต่อไปได้เช่นกัน
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้ชีวิตตัวเองมีความสุข
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้สามารถตั้งเป้าหมายชีวิตใหม่ได้
"แม้ความรักจะจบแต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป" แต่หมดกำลังใจในการใช้ชีวิต หมดกำลังใจจะพัฒนาตัวเอง ผมควรทำยังไงดี?
ครั้งหนึ่งสำหรับผม ความรักมันเป็นแรกผลักดันให้เราหาสิ่งที่ดีที่สุดเพื่ออนาคต
ความรักเป็นแรงผลักดันที่ทำให้ได้มาทำงานต่างประเทศ เพื่อที่จะทำให้ครอบครัวในอนาคตของเราไม่ต้องลำบาก
ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้ผมมาถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งเป้าหมายในชีวิต เป้าหมายในการทำงาน ความหมายในการใช้ชีวิตในแต่ละวัน
แต่ทุกงานเลี้ยงต้องมีการเลิกรา แต่การเลิกลานั้นก็หมายถึงการสูญเสียเป้าหมายในการใช้ชีวิตไปด้วย.
แม้ว่าตอนนี้ร่างกายจะสบาย มีเงินใช้อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป แต่มันก็ไม่มีความสุขเลย เป็นเพียงแค่ความสุขแค่เปลือกนอกล้วนๆ
สถานะตอนนี้คือ
แม้ว่าผมจะทำใจกับความรักครั้งเก่าได้ แต่ไม่มีแรงจูงใจในการใช้ชีวิต จะอยู่ก็ได้หรือตายก็ดี แต่ก็ไม่เคยคิดฆ่าตัวตายสักครั้ง
มีหลายครั้งที่คิดไว้ว่า "ถ้าพรุ่งนี้โดนรถชนตายไปก็คงจะดีนะ " หรือไม่ก็ "ถ้านอนแล้วไม่ตื่นขึ้นมาก็คงจะดีนะ"
ตอนนี้คือไม่คิดที่จะพัฒนาตัวเอง ทุกอย่างอยู่กับที่ ดำเนินชีวิตไปอย่างไร้จุดหมาย
แม้จะไปเที่ยวเล่นก็ตาม หรือไม่ก็ไปเดทกับสาวๆ มันก็แค่สนุกแค่ช่วงนั้น พอกลับมาที่ห้องก็เป็นเหมือนเดิม.
เคยคิดไว้ว่า ถ้าคบกับใครสักคนก็คงจะทำให้เราตั้งเป้าหมายใหม่ได้ แต่มันก็ไม่ใช่เลย...
ไม่ว่าจะคบสักกี่คน มันก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของผมนั้นดีได้เลย
ผมมาไกลเกินว่าที่จะหันหลังกลับได้ แต่ก็ไม่สามารถเดินต่อไปได้เช่นกัน
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้ชีวิตตัวเองมีความสุข
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้สามารถตั้งเป้าหมายชีวิตใหม่ได้