เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นลูกคนกลางมีพี่ชายกับน้องสาวเราน้อยใจตรงที่พ่อกับแม่เราไม่เคยซับพอร์ตเรากับเรื่องอะไรเลยโทรศัพท์เราต้องเก็บเงินซื้อเองทุกอย่างเราต้องหาด้วยตัวเองพ่อกับแม่ไม่เคยจะซื้ออะไรใหม่ๆให้เราเลยเเล้วเราอายุเเค่17เราก็อยากมีของเหมือนเพื่อนๆเเต่เราต้องหาเองตลอด ไม่ว่าจะเสื้อผ้าเราก็ต้องเป็นคนหาตังมาซื้อเองจนเราใส่เสื้อผ้าเดิมๆแบบเก่าๆไม่มีอะไรใหม่ๆพอเราขอตังเเค่100-200เค้าก็บ่นเราเเล้วบอกว่าไม่มีอย่างนู้นเเต่เอาตังไปกินเหล้าได้เอาตังไปเล่นพนันบอลแม่เราก็ย้ายไปอยู่อีกที่ไม่เเม้แต่จะมาเหลียวแลส่วนพี่ชายเราอยากออกรถพ่อก็ออกไห้อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ไปผิดกับเราที่ทำไรก็ผิดไปหมดบ้างทีเราน้อยใจในโชคชะตามากมันเป็นความรู้สึกที่ดิ่งเหมือนเราเก็บกดเรารู้สึกขาดความอบอุ่นเราจะแอบร้องไห้ทุกครั้งแบบไม่ให้ใครรู้
เคยน้อยใจคนในครอบครัวกันไหม