เรื่องมีอยู่ว่า.... เมื่อนานมาแล้ว ตอนแม่มีฐานะ แม่ได้ซื้อสร้อยคอให้เรา1บาท แต่เห็นว่าเล็ก
เราเลยเพิ่มเงินของตัวเองไป เป็น2บาท เราเก็บไว้ในห้องอย่างดี เพราะไว้ใจคนในบ้าน(ในบ้านมี พ่อ แม่ เรา 3 คน)
พอวันนึงจะฟยิบใส่ กลับไม่เห็น เราใจหายมาก เพราะมันคือเส้นเดียวที่เรามี เราคิดจะเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน เราจึงถามแม่ ปรากฎว่า แกยอมรับว่าเอาไป เพราะเห็นเราทำหล่น ซึ่งไม่จริง เราเก็บไว้อย่างดี ถ้าไม่จงใจค้น คือไม่มีทางเจอแน่
บอกก่อน เรามีพี่ชายหนึ่งคน ไม่ทำงาน ไม่ทำมาหากิน ขอแต่เงินแม่ทุกวัน ส่วนเราอายุน้อยกว่าพี่10ปี ทำงานดี รับผิดชอบตัวเองได้ แม่มักจะขายทรัพย์สินตัวเองเพื่อให้พี่ชายเรา จนหมดตัว เราโกรธมาก เพราะรู้ว่าแม่จงใจจะเอาไปขายให้พี่แน่นอน เราดุท่านไป เราผิดไหม เราไว้ใจคนในบ้านไม่ได้ แล้วเราจะอยู่กันมีความสุขได้ยังไง
ปล. แม่เราเป็นอัมพฤกช่วยตัวเองไม่ค่อยได้ แต่พี่ชายไม่แม้แต่แยแส โทรมาขอเงินอย่างเดียวค่ะ
แม่ขโมยสร้อยทอง
เราเลยเพิ่มเงินของตัวเองไป เป็น2บาท เราเก็บไว้ในห้องอย่างดี เพราะไว้ใจคนในบ้าน(ในบ้านมี พ่อ แม่ เรา 3 คน)
พอวันนึงจะฟยิบใส่ กลับไม่เห็น เราใจหายมาก เพราะมันคือเส้นเดียวที่เรามี เราคิดจะเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน เราจึงถามแม่ ปรากฎว่า แกยอมรับว่าเอาไป เพราะเห็นเราทำหล่น ซึ่งไม่จริง เราเก็บไว้อย่างดี ถ้าไม่จงใจค้น คือไม่มีทางเจอแน่
บอกก่อน เรามีพี่ชายหนึ่งคน ไม่ทำงาน ไม่ทำมาหากิน ขอแต่เงินแม่ทุกวัน ส่วนเราอายุน้อยกว่าพี่10ปี ทำงานดี รับผิดชอบตัวเองได้ แม่มักจะขายทรัพย์สินตัวเองเพื่อให้พี่ชายเรา จนหมดตัว เราโกรธมาก เพราะรู้ว่าแม่จงใจจะเอาไปขายให้พี่แน่นอน เราดุท่านไป เราผิดไหม เราไว้ใจคนในบ้านไม่ได้ แล้วเราจะอยู่กันมีความสุขได้ยังไง
ปล. แม่เราเป็นอัมพฤกช่วยตัวเองไม่ค่อยได้ แต่พี่ชายไม่แม้แต่แยแส โทรมาขอเงินอย่างเดียวค่ะ