สวัสดีค่ะทุกคน ขอเล่าก่อนนะคะ ขอแทนตัวเองว่าบีนะคะ ตอนนี้บีอายุ17แล้วค่ะ ใช้ชีวิตแบบส่งตัวเองเรียนตั้งแต่อายุ13 เพราะไม่มีใครส่งเรียน บีอยู่กับตากับยายค่ะ อยู่ชนบทเลิกเรียนก็ไปขายผักที่ตลาด ทำงานหนักตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ทำงานเติมน้ำมันแถวบ้าน แม่ทำงานในกรุงเทพเคยไปหาครั้งหนึ่งค่ะ ชีวิตแม่คือดีมาก แต่อย่าว่าบีว่าขายแม่เลยนะคะบีทนไม่ไหวจริงๆกับการที่แม่เอาเงินไปเปย์ผช.แต่กับบีบีขอแม่ค่าเทอมเพราะขายผักมันไม่พอค่ะกับการที่ต้องเลี้ยงตากับยาย บ่อยครั้งที่แม่โกหกว่าจะมาหา บ่อยครั้งที่ยายต้องน้ำตาไหล บีมีปมเรื่องวัยเด็กเยอะมากเลยค่ะวันแม่ที่ไม่เคยได้เจอแม่ แม่ไม่เคยโทรหา บีร้องไห้ตั้งแต่เด็กทุกวัน ตาก็ดื่มเหล้าทะเลาะกับยายแทบทุกวัน เมื่อก่อนบีร้องไห้กับทุกเรื่อง แต่ตอนนี้บีเปลี่ยนไปมากเย็นชา บางทีก็รู้สึกหงุดหงิน อยากตาย อยากฆ่าคนในบ้าน เหมือนจะเป็นโรคจิต แต่บีรู้สึกตัวตลอดนะคะว่าทำอะไรอยู่
ทุกวันนี้เครียดเรื่องเรียนต่อมากเลยค่ะ ตั้งคำถามมากมายว่าควรตายรึเปล่าแต่กลัวค่ะ อยากตายแต่ก็กลัว หลายครั้งที่นอนฝันร้าย และบ่อยครั้งที่จิกแขนจิกขาแล้วพูดคนเดียวทั้งที่รู้สึกตัว เหมือนคนบ้าแต่สติดี ทุกครั้งที่อยากตายก็บอกตัวเองว่าพยายามอีกหน่อยเถอะมันดีขึ้นแน่ พยายามอีกนิดเรียนให้จบ มีงานที่ดีทำ ได้ดีกว่าแม่ ถึงวันนั้นคงจะสบายใจ จริงๆที่ตั้งกระทู้นี้เพราะเผื่อคนที่หมดกำลังใจ กำลังท้อ สู้ไปด้วยกันนะคะ #บีบมือ
ปัญหาครอบครัว
ทุกวันนี้เครียดเรื่องเรียนต่อมากเลยค่ะ ตั้งคำถามมากมายว่าควรตายรึเปล่าแต่กลัวค่ะ อยากตายแต่ก็กลัว หลายครั้งที่นอนฝันร้าย และบ่อยครั้งที่จิกแขนจิกขาแล้วพูดคนเดียวทั้งที่รู้สึกตัว เหมือนคนบ้าแต่สติดี ทุกครั้งที่อยากตายก็บอกตัวเองว่าพยายามอีกหน่อยเถอะมันดีขึ้นแน่ พยายามอีกนิดเรียนให้จบ มีงานที่ดีทำ ได้ดีกว่าแม่ ถึงวันนั้นคงจะสบายใจ จริงๆที่ตั้งกระทู้นี้เพราะเผื่อคนที่หมดกำลังใจ กำลังท้อ สู้ไปด้วยกันนะคะ #บีบมือ