สวัสดีค่ะ *นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าพูดวนไปวนมาต้องขออภัยด้วยนะคะ*
ก่อนอื่นของเล่าก่อนว่า เราอายุใกล้จะ 30 ปีแล้วค่ะ
ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนสมัยเรียนมหาลัย ตอนรักกันเราติดเค้ามาก พอเลิกกันเลยเจ็บหนัก ถึงขั้นไปกินข้าวคนเดียวไม่ได้ ไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้ค่ะ จะรู้สึกแย่ตลอด พอผ่านพ้นช่วงนั้นไปได้ เรากลายเป็นคนที่ใช้ชีวิตคนเดียวได้มีความสุขมากๆค่ะ เรียกได้ว่าเรียนรู้คำว่ารักตัวเองได้อย่างแจ่มแจ้ง ไม่ว่าจะเป็นการจัดการความเหงา(ที่คนโสดพบเจอบ่อยๆ) มีงานอดิเรกทำไปเรื่อยๆ สามารถไปไหนมาไหนคนเดียว เที่ยวในประเทศ/ต่างประเทศคนเดียว ปรับการแต่งตัว เสื้อผ้าหน้าผม ปรับให้ดูดีขึ้นแต่ยังคงความเป็นตัวเองไว้ และตัดสินใจเรียนต่อเพราะอยากเรียนและได้ทุนเต็มจำนวน ชีวิตในอนาคตที่วางแผนไว้คือซื้อบ้านอยู่คนเดียว ทุกอย่างคือเราคนเดียวค่ะ สำหรับความรักก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองค่ะ แต่ถ้ามันไม่ใช่..เราก็ไม่จำเป็นต้องฝืนนี่เนาะ
ช่วงที่เรียนเรามีโอกาสได้ไปฝึกงานต่างประเทศค่ะ ก็เลยติดต่อรุ่นพี่ที่รู้จัก(พี่เค้าเรียนจบแล้ว แล้วก็ไปเรียนต่อที่ประเทศปลายทาง) พ่อกับแม่ให้ติดต่อคนรู้จักไว้เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้มีคนรู้จักช่วย ตลอดเวลาที่อยู่ที่โน่น(ไม่กี่เดือน) ก็เจอพี่เค้าในแบบแก๊งหลายๆคนรวมตัวกันเที่ยวค่ะ พี่เค้าก็เทคแคร์ดีเหมือนเราเป็นน้องสาวคนนึง พอกลับมาถึงไทยพี่เค้าถึงจะทักมาคุยทุกวันจนได้เป็นแฟนกันค่ะ แต่เจอกันได้แค่ช่วงที่เค้าบินกลับมาเยี่มบ้านที่ไทยตอนปีใหม่เท่านั้น ปีที่แล้วเรามีแผนจะบินไปหาเค้าก็ติดโควิท เค้าจะบินกลับมาเยี่ยมบ้านก็ติดโควิด(ต้องลาเผื่อเวลากักตัว14วันทั้งขามาและขากลับ เค้าลาไม่ได้นานขนาดนั้นเลยตัดสินใจไม่กลับ)
พี่เค้าดีนะคะ ใส่ใจดีมาก เป็นผู้ใหญ่ ไว้ใจได้และไม่มีนิสัยนอกใจ ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเข้าใจและลงตัว ทัศนคติเข้ากันได้ พื้นฐานครอบครัวคล้ายกัน แล้วเค้าก็ให้เกียรติเรามากๆค่ะ แต่ปัญหาอยู่ที่เราค่ะ เรารู้สึกว่า..เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราอยู่คนเดียวมาตลอด ความเหงาเป็นเรื่องปกติมาก แต่พอมีแฟน(และไม่ได้เจอกันเป็นหลักปี) เรากลับรู้สึกเหงากว่าเดิมค่ะ อยากไปเที่ยว ไปกินข้าว อยากใช้เวลาด้วยกันตรงหน้า อยากเรียนรู้และรู้จักกันมากกว่านี้ ทั้งด้านที่ดีและไม่ดี ทั้งของเค้าและของเรา แต่ทำอะไรไม่ได้มากเลยค่ะ อะไรหลายๆอย่าง เช่น ที่เที่ยว ร้านอาหาร คาเฟ่ใหม่ๆ ก็เก็บไว้รอไปพร้อมเค้า
*คบกันมาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ* เรายังอยากรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ จะไม่ปล่อยมือแน่ๆ แต่อยากถามทุกๆคนว่า เราควรปรับความคิด อารมณ์และความรู้สึกตัวเองอย่างไร ให้ยังคงสามารถรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ผญที่อยู่คนเดียวมาตลอด เจอรักทางไกล ปรับตัวอย่างไรดีคะ
ก่อนอื่นของเล่าก่อนว่า เราอายุใกล้จะ 30 ปีแล้วค่ะ
ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนสมัยเรียนมหาลัย ตอนรักกันเราติดเค้ามาก พอเลิกกันเลยเจ็บหนัก ถึงขั้นไปกินข้าวคนเดียวไม่ได้ ไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้ค่ะ จะรู้สึกแย่ตลอด พอผ่านพ้นช่วงนั้นไปได้ เรากลายเป็นคนที่ใช้ชีวิตคนเดียวได้มีความสุขมากๆค่ะ เรียกได้ว่าเรียนรู้คำว่ารักตัวเองได้อย่างแจ่มแจ้ง ไม่ว่าจะเป็นการจัดการความเหงา(ที่คนโสดพบเจอบ่อยๆ) มีงานอดิเรกทำไปเรื่อยๆ สามารถไปไหนมาไหนคนเดียว เที่ยวในประเทศ/ต่างประเทศคนเดียว ปรับการแต่งตัว เสื้อผ้าหน้าผม ปรับให้ดูดีขึ้นแต่ยังคงความเป็นตัวเองไว้ และตัดสินใจเรียนต่อเพราะอยากเรียนและได้ทุนเต็มจำนวน ชีวิตในอนาคตที่วางแผนไว้คือซื้อบ้านอยู่คนเดียว ทุกอย่างคือเราคนเดียวค่ะ สำหรับความรักก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองค่ะ แต่ถ้ามันไม่ใช่..เราก็ไม่จำเป็นต้องฝืนนี่เนาะ
ช่วงที่เรียนเรามีโอกาสได้ไปฝึกงานต่างประเทศค่ะ ก็เลยติดต่อรุ่นพี่ที่รู้จัก(พี่เค้าเรียนจบแล้ว แล้วก็ไปเรียนต่อที่ประเทศปลายทาง) พ่อกับแม่ให้ติดต่อคนรู้จักไว้เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้มีคนรู้จักช่วย ตลอดเวลาที่อยู่ที่โน่น(ไม่กี่เดือน) ก็เจอพี่เค้าในแบบแก๊งหลายๆคนรวมตัวกันเที่ยวค่ะ พี่เค้าก็เทคแคร์ดีเหมือนเราเป็นน้องสาวคนนึง พอกลับมาถึงไทยพี่เค้าถึงจะทักมาคุยทุกวันจนได้เป็นแฟนกันค่ะ แต่เจอกันได้แค่ช่วงที่เค้าบินกลับมาเยี่มบ้านที่ไทยตอนปีใหม่เท่านั้น ปีที่แล้วเรามีแผนจะบินไปหาเค้าก็ติดโควิท เค้าจะบินกลับมาเยี่ยมบ้านก็ติดโควิด(ต้องลาเผื่อเวลากักตัว14วันทั้งขามาและขากลับ เค้าลาไม่ได้นานขนาดนั้นเลยตัดสินใจไม่กลับ)
พี่เค้าดีนะคะ ใส่ใจดีมาก เป็นผู้ใหญ่ ไว้ใจได้และไม่มีนิสัยนอกใจ ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเข้าใจและลงตัว ทัศนคติเข้ากันได้ พื้นฐานครอบครัวคล้ายกัน แล้วเค้าก็ให้เกียรติเรามากๆค่ะ แต่ปัญหาอยู่ที่เราค่ะ เรารู้สึกว่า..เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราอยู่คนเดียวมาตลอด ความเหงาเป็นเรื่องปกติมาก แต่พอมีแฟน(และไม่ได้เจอกันเป็นหลักปี) เรากลับรู้สึกเหงากว่าเดิมค่ะ อยากไปเที่ยว ไปกินข้าว อยากใช้เวลาด้วยกันตรงหน้า อยากเรียนรู้และรู้จักกันมากกว่านี้ ทั้งด้านที่ดีและไม่ดี ทั้งของเค้าและของเรา แต่ทำอะไรไม่ได้มากเลยค่ะ อะไรหลายๆอย่าง เช่น ที่เที่ยว ร้านอาหาร คาเฟ่ใหม่ๆ ก็เก็บไว้รอไปพร้อมเค้า
*คบกันมาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ* เรายังอยากรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ จะไม่ปล่อยมือแน่ๆ แต่อยากถามทุกๆคนว่า เราควรปรับความคิด อารมณ์และความรู้สึกตัวเองอย่างไร ให้ยังคงสามารถรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ