ลงสมัครงานนี้ด้วยคำปลอบโยนจิตใจตัวเองว่า "มาราธอนสุดท้ายของชีวิต" ก่อนที่จะไปเอาดีทางฮาฟ หึหึ...อีกแล้วนะ สับขาหลอกบอกว่าจะเลิกวิ่ง
ก็เราไง...จะใครล่ะ! คนดีคนเดิมที่ว่าจะเลิกวิ่งนั่นแหล่ะ
ก่อนที่งานวิ่งเขาค้อมาราธอนปีนี้จะเริ่ม รึอาจจะเลื่อน อยากจะเขียนจารึกไว้สมน้ำหน้าตัวเองกับระยะซุปเปอร์ฟูลมาราธอน ที่ฟูมากแม่! ขนลุกและหัวฟูตลอดการวิ่ง
เอาล่ะๆ ไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลง เล่าเลยละกัน!
ถึงจะผ่านไปเกือบปี แต่ภาพจำยังตราตรึง เทรลอินทนนท์ที่ว่าสูงชัน ยังไม่ทำให้หวั่นไหวเท่าสนามเขาค้อจริงๆ
ฟอร์มเดิมเป๊ะ เดจาวู เมนส์มาวันแข่งแบบเจ้ากรรมนายเวรจริงๆ จะวิ่งให้สนุก กลายเป็นวิ่งปลดทุกข์ตลอดทาง
งานนี้ปล่อยตัวประมาณตี4 ตอนไปรับบิ๊บก็ลังเลมาก เมนส์มาปวดท้อง รู้สึกไม่พร้อม ซ้อมไม่ถึง (ครบค่ะ) บุญเก่าที่มีก็ตะนาวศรีระยะ18k, บางแสน21 และ ATM ระยะฮาฟ แล้วก็เข้าสู่เทศกาลโควิดรอบแรก วิ่งก๊อกๆแก๊กๆรอบคอนโดบ้าง วิ่งลู่บ้าง ซ้อมได้แค่ b2b เช้า20k เย็นอีก20k เท่านั้นจริงๆ คิดถอดใจอยากจะลดระยะไปวิ่งฮาฟตลอดเวลาจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนรถจะเลี้ยงเข้าไปในจุดรับบิ๊บ
และนี่คือหน้าตาของคนถอดใจค่ะ
พอเข้าไปในงาน เสียงเพลงเอย เหล่านักวิ่งเอย กิจกรรมต่างๆเอย มันปลุกจิตใจให้ฮึกเหิมจริงๆ 555+ อารมณ์ประมาณ พวกเราคือกองทัพพระเจ้าตาก ทุบหม้อข้าววันนี้ ออกรบตี4แล้วกลับมาฉลองชัยที่ซุ้มอาหารต่างๆ / เห็นแก่กินแหล่ะ ใครๆก็ดูออก
วันปล่อยตัวนี่มืดมาก อาศัยวิ่งตามไฟมือถือกับ headlamp ของเพื่อนนักวิ่ง จริงๆงานนี้เค้าแจก headlampให้ระยะ45k ทุกคนนะ แค่เรามองว่าอย่าหาภาระมาใส่ตัวเลย พกขนมไปจะเข้าท่ากว่า วิ่งไปก็ทำลายเสบียงไป ด้วยความที่ทางมืดนี่แหล่ะ เลยไม่รู้สึกว่ากำลังวิ่งขึ้นเขาอยู่นะ แค่วิ่งตามๆกันไป กว่าฟ้าจะสว่าง ก็พ้นเขตรีสอร์ทไปไกลแล้ว
หนทางก็จะประมาณนี้ค่ะ
วันก่อนวิ่งก็แอบมาสำรวจเส้นทาง มองหาห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนผ่อนามัย 555+ ชีวิตอันแสนเศร้ามนุษย์เมนส์ แต่ครั้งนี้ไม่ค่อยนอยด์กับ ปจด. เพราะมีภูมิคุ้มกันจากเทรลอินทนน์มาแล้ว ก็เล็งไว้ละว่ามีห้องน้ำสาธารณะ 5บาท ที่ระยะ 24k (ในการวิ่งครั้งนี้พกผ้าอนามัยแบบสอดมา4อัน เอาไว้กันเหนียว) แต่บาปบุญหรือคุณไสยฯ ท้องเสียด้วย ท้องอืดด้วย วิ่งไปตดไป โอ้ยแม่จ๋า ลูกอายจุง
ทางก็ชัน ชันแบบโคตรชัน หนทางที่จะไปถึงกังหันลมช่างยาวไกล ท้องก็เสีย แล้วส้วมยองๆอ่ะคุณผู้ชม 555 ชีวิตรันทดของกิมตุ่ยที่แท้ทรู พอถึงห้องน้ำนี่ยกมือไหว้คนที่เข้าคิวอยู่ แบบให้รู้ว่าอั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ จ่ะพี่จ๋า ตลอดทางที่วิ่งไม่ได้ชื่นชมธรรมชาติเลย "สุขาอยู่หนใด!" กว่าจะถึงกิโลที่27 ก่อนที่จะหมดทางถนน แวะห้องน้ำ และถ่ายรูปซะนิดนึง อ่ะๆ แวะเขียนความในใจบนป้ายซะด้วย
หลังจากที่ได้ระบายความในใจบนป้ายอย่างสาแก่ใจแล้วนั้น เราก็ต้องไปต่อค่ะ หลังจากนี้คือ downhill ถนนลูกรังแบบรัวๆ ยาวๆเลยค่ะ ดินลูกรังลื่นๆเอย แดดเอย ไหนจะปวดห้องน้ำเอย สดชื่นจริงๆค่ะ เริ่มสายแดดก็เริ่มแรง วิ่งบนถนนร้อนจากแสงแดด และร้อนระอุจากพื้นถนน พูดเลยว่าหมดแรง เริ่มเดินเยอะแบบท้อแท้ ดีว่ามีช่างภาพรอถ่ายรูปตามจุดต่างๆ เลยมีกำลังใจให้วิ่งยิงฟันใส่ช่างภาพ ไม่งั้นวิ่งไม่จบอ่ะพูดเลย
ด้วยความที่บอกแฟนว่าจะวิ่งฟูลครั้งสุดท้ายแล้ว นางเลยมารอส่งกำลังใจที่หน้าปั้มปตท. ช่วง 3กิโลสุดท้ายก่อนถึงเส้นชัย วิ่งมาตั้งหลายปี มีงานนี้แหล่ะที่คุณพี่มาเชียร์น๊อล งานนี้จบไปด้วยเวลาเกือบ7ชม. ใช้ทุกนาทีคุ้มค่า ไหนจะห้องน้ำ ไหนจะแวะแอ๊วรถไอติมวอล์ล แวะซื้อกาแฟ ขาดอย่างเดียวคือแวะนอนข้างทาง นี่ฉันไปวิ่งจริงๆเหรอ!
สรุปว่าที่วิ่งจบมาได้เพราะกำลังใจจากช่างภาพที่คอยกดดัน วิ่งครับวิ่ง ยิ้มหน่อยๆ และฝาชีที่มารอลากเข้าเส้นชัย 3กิโลท้าย ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ 555+
ภาพตอน3กิโลสุดท้าย ลืมสิ้นความยากลำบากตั้งแต่ตี4ที่ไปผจญมา
เข็ดไหม? #เข็ดจ่ะ กลัวแล้วจ่ะเข่าท้อทรมาน
แต่...ปีนี้ก็ไปอีกนะ ลดระยะเหลือ25k พอ
เข่าท้อทรมาน กับงานวิ่งเขาค้อมาราธอน
ก็เราไง...จะใครล่ะ! คนดีคนเดิมที่ว่าจะเลิกวิ่งนั่นแหล่ะ
ก่อนที่งานวิ่งเขาค้อมาราธอนปีนี้จะเริ่ม รึอาจจะเลื่อน อยากจะเขียนจารึกไว้สมน้ำหน้าตัวเองกับระยะซุปเปอร์ฟูลมาราธอน ที่ฟูมากแม่! ขนลุกและหัวฟูตลอดการวิ่ง
เอาล่ะๆ ไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลง เล่าเลยละกัน!
ถึงจะผ่านไปเกือบปี แต่ภาพจำยังตราตรึง เทรลอินทนนท์ที่ว่าสูงชัน ยังไม่ทำให้หวั่นไหวเท่าสนามเขาค้อจริงๆ
ฟอร์มเดิมเป๊ะ เดจาวู เมนส์มาวันแข่งแบบเจ้ากรรมนายเวรจริงๆ จะวิ่งให้สนุก กลายเป็นวิ่งปลดทุกข์ตลอดทาง
งานนี้ปล่อยตัวประมาณตี4 ตอนไปรับบิ๊บก็ลังเลมาก เมนส์มาปวดท้อง รู้สึกไม่พร้อม ซ้อมไม่ถึง (ครบค่ะ) บุญเก่าที่มีก็ตะนาวศรีระยะ18k, บางแสน21 และ ATM ระยะฮาฟ แล้วก็เข้าสู่เทศกาลโควิดรอบแรก วิ่งก๊อกๆแก๊กๆรอบคอนโดบ้าง วิ่งลู่บ้าง ซ้อมได้แค่ b2b เช้า20k เย็นอีก20k เท่านั้นจริงๆ คิดถอดใจอยากจะลดระยะไปวิ่งฮาฟตลอดเวลาจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนรถจะเลี้ยงเข้าไปในจุดรับบิ๊บ
และนี่คือหน้าตาของคนถอดใจค่ะ
พอเข้าไปในงาน เสียงเพลงเอย เหล่านักวิ่งเอย กิจกรรมต่างๆเอย มันปลุกจิตใจให้ฮึกเหิมจริงๆ 555+ อารมณ์ประมาณ พวกเราคือกองทัพพระเจ้าตาก ทุบหม้อข้าววันนี้ ออกรบตี4แล้วกลับมาฉลองชัยที่ซุ้มอาหารต่างๆ / เห็นแก่กินแหล่ะ ใครๆก็ดูออก
วันปล่อยตัวนี่มืดมาก อาศัยวิ่งตามไฟมือถือกับ headlamp ของเพื่อนนักวิ่ง จริงๆงานนี้เค้าแจก headlampให้ระยะ45k ทุกคนนะ แค่เรามองว่าอย่าหาภาระมาใส่ตัวเลย พกขนมไปจะเข้าท่ากว่า วิ่งไปก็ทำลายเสบียงไป ด้วยความที่ทางมืดนี่แหล่ะ เลยไม่รู้สึกว่ากำลังวิ่งขึ้นเขาอยู่นะ แค่วิ่งตามๆกันไป กว่าฟ้าจะสว่าง ก็พ้นเขตรีสอร์ทไปไกลแล้ว
หนทางก็จะประมาณนี้ค่ะ
วันก่อนวิ่งก็แอบมาสำรวจเส้นทาง มองหาห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนผ่อนามัย 555+ ชีวิตอันแสนเศร้ามนุษย์เมนส์ แต่ครั้งนี้ไม่ค่อยนอยด์กับ ปจด. เพราะมีภูมิคุ้มกันจากเทรลอินทนน์มาแล้ว ก็เล็งไว้ละว่ามีห้องน้ำสาธารณะ 5บาท ที่ระยะ 24k (ในการวิ่งครั้งนี้พกผ้าอนามัยแบบสอดมา4อัน เอาไว้กันเหนียว) แต่บาปบุญหรือคุณไสยฯ ท้องเสียด้วย ท้องอืดด้วย วิ่งไปตดไป โอ้ยแม่จ๋า ลูกอายจุง
ทางก็ชัน ชันแบบโคตรชัน หนทางที่จะไปถึงกังหันลมช่างยาวไกล ท้องก็เสีย แล้วส้วมยองๆอ่ะคุณผู้ชม 555 ชีวิตรันทดของกิมตุ่ยที่แท้ทรู พอถึงห้องน้ำนี่ยกมือไหว้คนที่เข้าคิวอยู่ แบบให้รู้ว่าอั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ จ่ะพี่จ๋า ตลอดทางที่วิ่งไม่ได้ชื่นชมธรรมชาติเลย "สุขาอยู่หนใด!" กว่าจะถึงกิโลที่27 ก่อนที่จะหมดทางถนน แวะห้องน้ำ และถ่ายรูปซะนิดนึง อ่ะๆ แวะเขียนความในใจบนป้ายซะด้วย
หลังจากที่ได้ระบายความในใจบนป้ายอย่างสาแก่ใจแล้วนั้น เราก็ต้องไปต่อค่ะ หลังจากนี้คือ downhill ถนนลูกรังแบบรัวๆ ยาวๆเลยค่ะ ดินลูกรังลื่นๆเอย แดดเอย ไหนจะปวดห้องน้ำเอย สดชื่นจริงๆค่ะ เริ่มสายแดดก็เริ่มแรง วิ่งบนถนนร้อนจากแสงแดด และร้อนระอุจากพื้นถนน พูดเลยว่าหมดแรง เริ่มเดินเยอะแบบท้อแท้ ดีว่ามีช่างภาพรอถ่ายรูปตามจุดต่างๆ เลยมีกำลังใจให้วิ่งยิงฟันใส่ช่างภาพ ไม่งั้นวิ่งไม่จบอ่ะพูดเลย
ด้วยความที่บอกแฟนว่าจะวิ่งฟูลครั้งสุดท้ายแล้ว นางเลยมารอส่งกำลังใจที่หน้าปั้มปตท. ช่วง 3กิโลสุดท้ายก่อนถึงเส้นชัย วิ่งมาตั้งหลายปี มีงานนี้แหล่ะที่คุณพี่มาเชียร์น๊อล งานนี้จบไปด้วยเวลาเกือบ7ชม. ใช้ทุกนาทีคุ้มค่า ไหนจะห้องน้ำ ไหนจะแวะแอ๊วรถไอติมวอล์ล แวะซื้อกาแฟ ขาดอย่างเดียวคือแวะนอนข้างทาง นี่ฉันไปวิ่งจริงๆเหรอ!
สรุปว่าที่วิ่งจบมาได้เพราะกำลังใจจากช่างภาพที่คอยกดดัน วิ่งครับวิ่ง ยิ้มหน่อยๆ และฝาชีที่มารอลากเข้าเส้นชัย 3กิโลท้าย ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ 555+
ภาพตอน3กิโลสุดท้าย ลืมสิ้นความยากลำบากตั้งแต่ตี4ที่ไปผจญมา
เข็ดไหม? #เข็ดจ่ะ กลัวแล้วจ่ะเข่าท้อทรมาน
แต่...ปีนี้ก็ไปอีกนะ ลดระยะเหลือ25k พอ