วันนี้นี้อากาศทสงเหนือหนาวๆเลยรู้สึกเหงาๆ อยากระบายความรู้สึกผ่านทางตัวอักษร ถึงแม้ว่าเขาคนนั้นอาจจะไม่มีโอกาสได้มาอ่านก็ตามแต่ขอให้รู้ไว้ว่าฉันยังคิดถึงเธอเสมอ.. เธอคนนั้นฉันเรียกเขาว่ากุลเขาเป็นหนุ่มใต้ส่วนฉันเป็นสาวเหนือ เขาเป็นคนตัวสูงผิดขาวฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆห้าวหน่อยๆหน้าตาก็คงบ้านๆ ตอนนั้นฉันเรียนอยู่ม.5เขาน่าจะเข้ามหาลัยแล้ว เขามาเที่ยวหาปู่ทางเหนือแล้วมาเจอกับฉัน เพื่อนๆอยากให้ฉันรู้จักกับเขาเพราะว่ามองดูว่าเราเหมาะสมกันดี หน้าเรียวยาวคล้ายๆกัน เพื่อนต่างอยากเชียร์ให้เรารู้จักกันและได้คุยกัน จำสายตาเขาครั้งแรกได้ที่เราเจอกันตรงแท้งค์น้ำำ ฉันกำลังจะไปกรอกน้ำใส่ขวด ตอนนั้นฉันไปเรียนและอาศัยอยู่บ้านญาติงานบ้านทุกอย่างฉันต้องทำเองหมด ช่วงนั้นใกล้เทศกาลคริสต์มาส ฉันได้ไปซ้อมละครที่โบสถ์ฉันรับบทเป็นทูตสวรรค์ เขาก็ไปแอบดูฉันซ้อมการแสดง พอเลิกซ้อมฉันเดินลงบันไดก็เจอเขาพอดี เขาถามว่าแสดงเป็นนางฟ้าหรอ เขาเดินมาส่งฉันที่บ้าน บ้านญาติฉันกับบ้านปู่เขาใกล้ๆกัน และเขาบอกอีกว่าพรุ่งนี้ขอมาเจอกันอีกได้ไหม เขาเริ่มมาหาที่หน้าบ้านมานั่งรอตรงม้านั่ง จนญาติๆฉันก้คงจะสงสัยแล้วว่าเราคุยกัน และญาติๆก็ห้ามฉันว่าอย่าไปคุยกับเขานะ ไม่เห็นหรอเขาสักเต็มตัว คนแบบนี้ไม่ดีหรอก อย่าทำให้พ่อแม่เสียใจนะตั้งใจเรียนก็พอ ฉันได้แต่รับคำลึกๆในใจก็เสียใจ สมัยก่อนเรายังไม่มีโทรศัพท์ อยากคุยอยากติดต่อยากมาก ฉันก้ได้แต่แอบบอกเพื่อนให้ไปส่งข่าวให้เขาทีว่าช่วงนี้ไม่ต้องมาแถวๆบ้านบ่อย เขาก็บอกว่าแค่เห็นหลังคาบ้านก็ดีใจแล้ว วันหนึ่งญาติใช้ให้ฉันไปเอาของที่บ้านของป้าซึ่งระยะทางเกือบสองกิโล ต้องปั่นจักรยานไป เขาเฝ้ารอเวลาที่ฉันได้ออกบ้าน เขาไปดักรอฉันระหว่างทาง และเขาก็ปั่นจักรยานฉันเป็นคนซ้อน ตอนนั้นรู้สึกมีความสุขมากฉันจินตนาการเหมือนพระเอกกับนางเอกเลย ระหว่างทางก็มีชาวบ้านขี่รถบ้านแล้วไปบอกกับญาติฉัน พอกลับมาถึงบ้านโดนห้ามเลย และบอกอีกว่าถ้าทำตัวแบบนี้อีกจะบอกพ่อแม่ ตอนนั้นเขาก็รู้ดีว่าที่บ้านเราไม่ให้คุยพบเจอกับเขา เขาคงเสียใจไปกินเหล้าและมาหาฉันที่บ้านชั้นล่าง ที่บ้านหัวค่ำๆมืดๆจะมีผู้คนมาเที่ยวประหนึ่งว่าเป็นสามแยกปากหมา อิอิ ตอนนั้นเขาขอหอมแก้มฉันและกำลังจะคว้าตัวฉันไปกอด....
ความคิดถึงที่ยังคงดังอยู่ในใจตลอดไปแม้จะผ่านมาแล้วเกือบสิบปี+++