สวัสดีค่ะ
ขออนุญาตเริ่มเลยแล้วกันเนอะ เราอายุ 24 ค่ะทำงานธนาคารวันๆนึงเรามีงานเยอะมาก ถึงแม้บางวันที่ไม่ได้ไปทำงานก็ยังมีงานสินเชื่อลูกค้าในมือให้ทำผ่านออนไลน์ตลอด อีกทั้งตอนนี้ก็ท้องอยู่ด้วย แต่จุดที่แย่ไปกว่านั้นคือ เวลาที่เราทำทุกอย่างเสร็จแล้วเมื่อถึงเวลาพัก เราอยากพักหน่อยแต่สามีก็จะมาดุมาว่าทันทีว่าไปอาบน้ำบ้าง ไปทำนู้นบ้างนี่บ้าง ซึ่งบางครั้งเราจะตอบกลับไปว่า"เดี๋ยวก่อน" บ่อยๆเข้ากลายเป็นประเด็นให้ทะเลาะกันค่ะ (ส่วนมากงานตามเอกสารลูกค้าเราตะตามคอนแทรคค่ะโดยการให้มือถือ มันเลยดูเหมือนเล่นแต่มือถือตลอด) เราเคยอธิบายให้เขาฟังแล้ว แต่เจาบอกว่าไม่เกี่ยวเรามันขี้เกียจ
เขามักพูดอยู่เสมอว่าเราไม่กระตือรือร้นที่จะทำอะไรเลย เราขี้เกียจไม่เอาไหนเลย มันทำให้เรารู้สึกผิดจนต้องลุกไปเดี๋ยวนั้น และบางครั้งที่เขาถามเราว่าวันนี้เราจะไปธุระที่ไหน เราก็แจ้งเขาไปแต่พอถึงเวลาจริงๆเรามีคนไปแทน เราเลยไม่ไป แต่สุดท้ายเพียงเพราะเราไม่ไปเองเรากลายเป็นคนโกหกคนพูดเชื่อถือไม่ได้ไปเลย เขาจะว่าเราทันทีว่าปลิ้นปล้อนโกหกเชื่อถือไม่ได้ บอกจะไปทำนู้นนี่แต่ก็ไม่ไป กลับมานอน ขี้เกียจ สุดท้ายคำพูดของเขามันทำให้เราหมดความอดทนกับคำพูดทุกอย่างจริงๆสุดท้ายต้องเดินออกมาเอง ปล่อยเขาอยู่คนเดียวไปแบบนั้น จะไม่ทนอยู่ต่อเพราะสงสารลูก รายได้หลักเราไม่ได้มาจากเขาอยู่แล้ว เราหาเองได้และได้มากกว่า เลยคิดว่านี่คือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว
คำว่า "เดี๋ยวก่อน" มันผิดมากมั้ย
ขออนุญาตเริ่มเลยแล้วกันเนอะ เราอายุ 24 ค่ะทำงานธนาคารวันๆนึงเรามีงานเยอะมาก ถึงแม้บางวันที่ไม่ได้ไปทำงานก็ยังมีงานสินเชื่อลูกค้าในมือให้ทำผ่านออนไลน์ตลอด อีกทั้งตอนนี้ก็ท้องอยู่ด้วย แต่จุดที่แย่ไปกว่านั้นคือ เวลาที่เราทำทุกอย่างเสร็จแล้วเมื่อถึงเวลาพัก เราอยากพักหน่อยแต่สามีก็จะมาดุมาว่าทันทีว่าไปอาบน้ำบ้าง ไปทำนู้นบ้างนี่บ้าง ซึ่งบางครั้งเราจะตอบกลับไปว่า"เดี๋ยวก่อน" บ่อยๆเข้ากลายเป็นประเด็นให้ทะเลาะกันค่ะ (ส่วนมากงานตามเอกสารลูกค้าเราตะตามคอนแทรคค่ะโดยการให้มือถือ มันเลยดูเหมือนเล่นแต่มือถือตลอด) เราเคยอธิบายให้เขาฟังแล้ว แต่เจาบอกว่าไม่เกี่ยวเรามันขี้เกียจ
เขามักพูดอยู่เสมอว่าเราไม่กระตือรือร้นที่จะทำอะไรเลย เราขี้เกียจไม่เอาไหนเลย มันทำให้เรารู้สึกผิดจนต้องลุกไปเดี๋ยวนั้น และบางครั้งที่เขาถามเราว่าวันนี้เราจะไปธุระที่ไหน เราก็แจ้งเขาไปแต่พอถึงเวลาจริงๆเรามีคนไปแทน เราเลยไม่ไป แต่สุดท้ายเพียงเพราะเราไม่ไปเองเรากลายเป็นคนโกหกคนพูดเชื่อถือไม่ได้ไปเลย เขาจะว่าเราทันทีว่าปลิ้นปล้อนโกหกเชื่อถือไม่ได้ บอกจะไปทำนู้นนี่แต่ก็ไม่ไป กลับมานอน ขี้เกียจ สุดท้ายคำพูดของเขามันทำให้เราหมดความอดทนกับคำพูดทุกอย่างจริงๆสุดท้ายต้องเดินออกมาเอง ปล่อยเขาอยู่คนเดียวไปแบบนั้น จะไม่ทนอยู่ต่อเพราะสงสารลูก รายได้หลักเราไม่ได้มาจากเขาอยู่แล้ว เราหาเองได้และได้มากกว่า เลยคิดว่านี่คือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว