เคยมีเหตุการณ์ที่เถียงกับเพื่อนจนคอเป็นเอ็นบ้างไหมคะ อย่างเวลาไปเที่ยวที่ไหนด้วยกัน หรือเวลาพูดถึงเหตุการณ์สมัยก่อน มันมักจะมีช่วงจังหวะหนึ่งที่ “เราเห็นแต่เพื่อนไม่เห็น” หรือบางทีก็กลับกันเป็น “เพื่อนเห็นแต่เราไม่เห็น” ...ยกตัวอย่างนะ
เรากับเพื่อนไปเดินสยาม แล้วแวะนั่งที่ร้านขนมสักที่นึง เพื่อนก็คุยว่าผู้ชายที่เดินสวนกันเมื่อกี้หล่อเนอะ เราก็งงว่าผู้ชายที่ไหนว่ะ ไม่เห็นสักคนเพราะมัวแต่มองร้านเสื้อผ้าข้างทาง หรือ เวลาคุยเรื่องตอนเด็กที่เคยเลยไล่แปะกัน ทุกคนก็จะคุยว่าจำตอนคุณเอ (นามสมมติ 555) ตกชิงช้าได้ขึ้นใจ แต่เพื่อนคนนึงก็จะเถียงมาตลอดว่าไม่เห็น ใครตกชิงช้าตอนไหน เพราะมันมัวแต่หนีคนไล่แปะ ... งงเนอะ ทั้งๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์เดียวกันแต่ก็มองเห็นอะไรต่างกัน
เพื่อนคนที่เคยเถียงกับเราจนคอเป็นเอ็นเลยเอาหนังสือเรื่องนี้มาให้อ่าน มันบอกว่ามันรู้แล้วว่าทำไมบางครั้งเราถึงมองเห็นไม่เหมือนกัน
“แค่รู้จิตวิทยาเบื้องต้น ก็เข้าใจความมหัศจรรย์ของใจคน” ของสำนักพิม์ไดฟุกุ เป็นหนังสือจิตวิทยาที่อ่านง่ายที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา (จริงๆ ชีวิตนี้ก็ไม่ได้อ่านหนังสือจิตวิทยาเยอะนักหรอก) เขาเล่าเรื่องยากๆ ผ่านตัวการ์ตูนที่มีปัญหาในชีวิตประจำวันเล็กๆ น้อยๆ แล้วอธิบายด้วยหลักการเสริมทับเพื่อความเข้าใจมากขึ้น ทำให้เราได้เข้าใจว่า...ถึงจะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน แต่เรากับเพื่อนก็มองโลกต่างกัน...เพราะสิ่งที่เพื่อนสนใจ กับเราสนใจมันต่างกัน จุดโฟกัสของสายตาก็จะต่างกัน
เพื่อนโพกัสผู้ชาย เราโฟกัสเสื้อผ้า...ง่ายๆ แค่นี้เอง
หรือบางที่เราก็เข้าใจ “พฤติกรรมแปลกๆ” ของคนอื่นและตัวเองมากขึ้น อย่างเช่นว่า ไปเดินห้างเล่นๆ แต่ดันซื้อของที่ไม่ได้คิดว่าจะซื้อกลับมาซะงั้น นั่นก็เป็นเพราะเวลาเราเห็นของที่คุ้นเคย หรือใช้ประจำท่ามกลางของที่ไม่เคยใช้แล้วรู้สึกอุ่นใจ ก็เลยเผลอหยิบติดมือมานั่นเอง
และอีกหลายพฤติกรรมในชีวิตประจำวันก็ถูกอธิบายไว้ว่าทำไมเราทำอย่างนี้ ทำไมคนอื่นทำอย่างนั้น เป็นหนังสือที่ทำให้เข้าใจทั้งตัวเอง ทั้งคนอื่นมากขึ้นจริงๆ และที่สำคัญ...ทำให้เราเลิกเถียงกับเพื่อนจนคอเป็นเอ็นสักที 5555
โลกของเรากับคนอื่นมันต่างกัน...
เรากับเพื่อนไปเดินสยาม แล้วแวะนั่งที่ร้านขนมสักที่นึง เพื่อนก็คุยว่าผู้ชายที่เดินสวนกันเมื่อกี้หล่อเนอะ เราก็งงว่าผู้ชายที่ไหนว่ะ ไม่เห็นสักคนเพราะมัวแต่มองร้านเสื้อผ้าข้างทาง หรือ เวลาคุยเรื่องตอนเด็กที่เคยเลยไล่แปะกัน ทุกคนก็จะคุยว่าจำตอนคุณเอ (นามสมมติ 555) ตกชิงช้าได้ขึ้นใจ แต่เพื่อนคนนึงก็จะเถียงมาตลอดว่าไม่เห็น ใครตกชิงช้าตอนไหน เพราะมันมัวแต่หนีคนไล่แปะ ... งงเนอะ ทั้งๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์เดียวกันแต่ก็มองเห็นอะไรต่างกัน
เพื่อนคนที่เคยเถียงกับเราจนคอเป็นเอ็นเลยเอาหนังสือเรื่องนี้มาให้อ่าน มันบอกว่ามันรู้แล้วว่าทำไมบางครั้งเราถึงมองเห็นไม่เหมือนกัน
“แค่รู้จิตวิทยาเบื้องต้น ก็เข้าใจความมหัศจรรย์ของใจคน” ของสำนักพิม์ไดฟุกุ เป็นหนังสือจิตวิทยาที่อ่านง่ายที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา (จริงๆ ชีวิตนี้ก็ไม่ได้อ่านหนังสือจิตวิทยาเยอะนักหรอก) เขาเล่าเรื่องยากๆ ผ่านตัวการ์ตูนที่มีปัญหาในชีวิตประจำวันเล็กๆ น้อยๆ แล้วอธิบายด้วยหลักการเสริมทับเพื่อความเข้าใจมากขึ้น ทำให้เราได้เข้าใจว่า...ถึงจะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน แต่เรากับเพื่อนก็มองโลกต่างกัน...เพราะสิ่งที่เพื่อนสนใจ กับเราสนใจมันต่างกัน จุดโฟกัสของสายตาก็จะต่างกัน
เพื่อนโพกัสผู้ชาย เราโฟกัสเสื้อผ้า...ง่ายๆ แค่นี้เอง
หรือบางที่เราก็เข้าใจ “พฤติกรรมแปลกๆ” ของคนอื่นและตัวเองมากขึ้น อย่างเช่นว่า ไปเดินห้างเล่นๆ แต่ดันซื้อของที่ไม่ได้คิดว่าจะซื้อกลับมาซะงั้น นั่นก็เป็นเพราะเวลาเราเห็นของที่คุ้นเคย หรือใช้ประจำท่ามกลางของที่ไม่เคยใช้แล้วรู้สึกอุ่นใจ ก็เลยเผลอหยิบติดมือมานั่นเอง
และอีกหลายพฤติกรรมในชีวิตประจำวันก็ถูกอธิบายไว้ว่าทำไมเราทำอย่างนี้ ทำไมคนอื่นทำอย่างนั้น เป็นหนังสือที่ทำให้เข้าใจทั้งตัวเอง ทั้งคนอื่นมากขึ้นจริงๆ และที่สำคัญ...ทำให้เราเลิกเถียงกับเพื่อนจนคอเป็นเอ็นสักที 5555