สุขภาพจิตแย่ลงเพราะเพื่อนบ้าน​ ขอคำแนะนำค่ะ

บ้านตรงข้ามเรา​ ผู้ใหญ่ชอบคุยกันเสียงดังหน้าบ้าน​ ​ เอาลูกมาเล่นบนถนนหน้าบ้านเรา​ พร้อมชวนบ้านอื่นมานั่ง​ แล้วส่งเสียงดัง​ ร้องแปลก​ ๆ​ ฮู่ว​ ๆๆ​ ดักหน้าหลังเราเข้าออกบ้านเช้าเย็น​ ยืนมอง​ มาซักถามเรื่องบ้านเรา​ ชวนคุยโม้โอ้อวด​ และชอบสังเกตแขกไปมาบ้านเรา​ยืนดูถอยรถไม่มีมารยาท​

ขนาดเราลงทุนทำบ้านแล้วเพื่อกันเสียง​ ปิดกระจก​ ติดม่านกัน​ และเคยออกไปบอกแล้วว่า​ ให้เบาเสียง​ เล่นกับลูกได้หน้าบ้านเรา​ แต่อย่าเสียงดัง​ เพราะเรากลับจากทำงาน​ อยากจะพักผ่อน​ แต่ตอนนี้​ ถึงลดการออกมาเล่นหน้าบ้านขวางทางเข้าออกเรา​ แต่เวลาเราออกไปหน้าบ้าน​ จะขับรถออกจากโรงจอดรถไปทำงาน ก็ชอบทำเสียงดังรบกวนเรา​ ฮู่ว​ ๆ​ เราจะเข้าบ้านลงรถจะเปิดประตู​ ก็คอยยืนจ้อง​ สังเกต​ ​ และส่งเสียงคุยเสียงดัง​ หัวเราะคล้อยหลัง​

คือบ้านนี้เค้าอยู่บ้านกันทั้งวัน​ ป้าวัยเกษียณ​ 2คน​ หลานชายอยู่กับบ้านเลี้ยงลูกทั้งวัน​ ไม่ได้ทำงาน​ ส่วนภรรยาหลานออกไปทำงานสาย​ ๆ​ ​

ตอนนี้ถึงขนาด​เราต้องซื้อหูฟัง​ in​ ear แบบตัดเสียงรบกวนเวลาอยู่หน้าบ้าน​ จะออกไปทำงาน​ เข้าบ้าน​ ขึ้นลงรถ​ เพราะปวดหัวกับเสียง​ ที่ได้ยินซ้ำ​ ๆ​ ทุกวัน​ ฮู่ว​ ๆ​​ ไม่ก็เสียงคุยอวยอวดกัน​ รวยอย่างนู้นนี้​ ลูกเก่งอย่างนู้นนี้อยู่หน้าบ้าน

พอดีถนนหน้าบ้านเราเปนซอยหมู่บ้านเก่า​ แคบ​ ๆ​ จะเลี่ยงก็ยาก​ ไม่ให้ได้ยินเสียงคนคุยกันดังๆหน้าบ้านยังยาก

มีวิธีให้เรารับมือดีขึ้นมั้ยคะ​ หรือเราควรฝึกจิตยังไง? เราวัน​ ๆ​ ไม่ค่อยได้อยู่บ้านค่ะ​ ออกไปทำงานเช้ากลับเย็น​ ๆ​ ไม่ได้ไปส่งเสียงรบกวนใคร​

ตอนนี้รู้สึกแย่​ เหมือนได้ยินเสียง​ repeat ทุกวันเช้าเย็น​ เวลาจะเข้าออกจากบ้าน​ เราแค่อยากได้ความเป็นส่วนตัวและความสงบ​ ไม่เบียดเบียนเราแค่นั้นค่ะ

พ่อแม่ก็คอยบอกเราให้อย่าไปใส่ใจ​ เค้าจะทำเสียงอะไร​ จะมายืนจ้องอะไร​ เพราะไม่งั้นเราจะแย่ค่ะ แต่เรายังทำไม่ได้ค่ะ

ใครมีอะไรแนะนำเราให้รับมือได้ดีขึ้น​ บอกกล่าวกันได้นะคะ​

ขอบคุณ​ค่ะ​ 🙏
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่