ชีวิตใครตอนนี้ต้องดูแลหาเลี้ยงคนทั้งครอบครัวบ้างคะ ไหวมั้ย เหนื่อยใจมั้ยคะ

วันนี้เรามีเรื่องมาระบายอีกแล้วค่ะ ครอบครัวเรามี6คน พี่ชาย3คน เราผู้หญิงน้องสุดท้อง แล้วก็พ่อแม่ เรื่องมีอยู่ว่า เราต้องทำงานส่งเงินเข้าบ้านทุกเดือน พี่เรา2คน คนนึงไม่ทำงานเลย เคยทำแต่ไม่ทำแล้ว อยู่บ้านเตร็ดเตร่ไปบ้านเพื่อน ทำตัวเหมือนอากาศกินใช้ที่บ้าน อีก2คนไปทำบ้าง ไม่ทำบ้าง มีเงินก็ไมไ่ด้ให้พ่อแม่ใช้ ให้บ้าง ไม่ให้บ้าง รายรับเลยมีจากเราทางเดียว เราเคยคุยและบอกแม่ แม่ก็บอกพี่ๆบอกจะเถียง บอกจนทะเลาะกัน พี่ๆก็ไม่มีใครสนใจ ใช้ชีวิตวนลูปแบบนี้ต่อไป เงินที่เราให้พ่อแม่ใช้ เอาจริงๆมันไม่พอหรอก เพราะต้องเอามาเลี้ยงพวกพี่อีก เราเคยบอกให้พ่อกับแม่ไม่ต้องซื้อกับข้าวมาไว้ ให้กินกัน2คน แต่ด้วยความเป็นพ่อแม่ก็คงใจอ่อนเอาเงินเลี้ยงพี่ๆ เราเข้าใจนะ แต่เราไม่ไหว เพราะช่วงกลางเดือนพ่อแม่ก็จะโทรมาบอกว่าเงินไม่พอ ขอเพิ่ม จริงๆเราให้เงินพ่อแม่30%ของเงินเดือน ซึ่งเราก็มีภาระของเราที่ต้องกินใช้อยู่ เราอธิบายให้พ่อแม่ฟังก็เหมือนจะเข้าใจ แต่พอเอาเข้าจริงก็โทรมาขอเหมือนเดิม เราไม่ไหวแล้วค่ะ ครั้นจะไม่ให้ก็กลัวว่าพ่อแม่จะอดอยาก แต่เราเหมือนกำลังจะจมน้ำซึ่งเหมือนมีคนเห็นเราจม แต่ช่วยเราไม่ได้ ทุกวันนี้เราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า ถ้าวันไหนแม่โทรมาโดยที่เราไม่ได้โทรไป จะมีเรื่องให้ต้องปวดหัวตลอด เราจะบ้าตายอยู่แล้ว มีใครที่อยู่จุดแบบเราบ้าง สามารถทำยังไงได้บ้างคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 15
เห็นกระทู้แบบนี้เยอะมาก เราไม่เข้าใจนะว่าทำไมต้องทนแค่ปฏิเสธมันยากตรงไหน ปัญหามันอยู่ที่ตัวคุณค่ะ เพราะพ่อแม่และพี่ๆคุณรู้ว่าคุณเป็นคนใจอ่อนไม่กล้าปฏิเสธ ที่พี่คุณไม่หางานทำก็เพราะรู้ว่ายังไงก็มีพ่อแม่(ที่สามารถไถเงินจากคุณ)มาเลี้ยงพวกเค้าได้ ส่วนพ่อแม่คุณก็ไม่ได้รักคุณเลย เพราะถ้าเค้ารักคุณเค้าจะไม่สูบเลือดสูบเนื้อคุณมาเลี้ยงพี่ชายที่ไม่เอาไหนของคุณ ไม่ต้องโลกสวยมาน้อยใจว่าทำไมพ่อแม่ไม่คิดถึงคุณบ้างว่าจะมีกินมั้ย ถ้ามีใครมาบอกพ่อแม่ทุกคนรักลูกเท่ากันเราจะเถียงสุดใจขาดดิ้นว่าไม่จริงดูอย่างเคสคุณเป็นตัวอย่าง คุณแค่บ่อเงินบ่อทองที่มีประโยชน์เท่านั้น ถ้าวันไหนคุณเจ็บป่วยไม่มีเงินขึ้นมาคุณก็ไม่ต่างจากหมาข้างถนน จะไม่มีใครมาห่วงมาดูแลเผลอๆจะด่าว่าอีกว่าทำไมไม่มีเงินให้เหมือนเดิม เพราะฉะนั้นได้เวลาทำเพื่อตัวเองรักตัวเองแล้วค่ะ เก็บเงินไว้เพื่อตัวเองได้แล้ว พ่อแม่ก็ให้เท่าที่ไหวและจบที่เท่านี้ไม่มีขอเพิ่ม สัญชาตญาณของมนุษย์ไม่ปล่อยให้ตัวเองอดตายหรอกค่ะ ถ้าไม่มีข้าวกินเดี๋ยวพี่ๆคุณก็ออกไปหางานทำเอง จะนอนอดตายอยู่ที่บ้านมันเป็นไปไม่ได้หรอก พ่อแม่คุณจัดว่าเป็นพ่อแม่รังแกฉันของแท้ รังแกทั้งพี่คุณและคุณ ถ้าเค้าอยากเลี้ยงพี่ๆคุณต่อไปก็ให้เค้าไปหางานทำเลี้ยงเองไม่ใช่มาเอาที่คุณไปเลี้ยง แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ไม่กล้าปฏิเสธก็หาเงินเลี้ยงทั้งบ้านต่อไปจนตาย แต่คุณห้ามป่วยล้มหมอนนอนเสื่อนะ ถ้าคุณป่วยขึ้นมาคุณจะต้องโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวคนพวกนี้ไม่สนใจคุณหรอก

ส่วนตัวเราก็เจอแต่ของเราเป็นกรณีเอาเงินไปช่วยหลาน เราเตือนไม่ฟังเพราะรู้ว่าหลานคนนี้มันผลาญเงินเก่งสร้างหนี้สินเก่ง แต่แม่เราก็แอบช่วยด้วยการไปกู้เงินมาช่วยสุดท้ายรู้อีกทีเป็นหนี้หลายแสนแล้ว สุดท้ายนางหนีไปแม่เราต้องใช้หนี้แทนเอง นั่งเครียดร้องไห้ทุกวันเราไม่ช่วยเพราะถือว่าได้เตือนแล้ว ไม่ใช่หน้าที่เราที่จะต้องเอาเงินที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงไปใช้หนี้แทนคนอื่น แม่สร้างปัญหาแม่ต้องแก้เอง จะหาตรงไหนไปใช้หนี้เราไม่รับรู้ เราแค่ทำหน้าที่ลูกด้วยการจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านพาเค้าไปเที่ยวพาไปกินของอร่อยแต่เราไม่ช่วยเรื่องหนี้ แม่เราจะได้จำว่าถ้าไปช่วยใครไปสร้างหนี้ต้องหามาใช้เอง ทุกวันนี้นางทำงานทุกวันหยุดไม่ได้เพราะหาเงินไม่ทันใช้หนี้ เราก็ไม่ช่วยเพราะนางต้องแก้ปัญหาที่นางก่อขึ้นเอง ต่อไปนางจะได้ไม่กล้าอีก ญาติพี่น้องเราไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเราเรื่องเงินๆทองๆเพราะรู้นิสัยเรา อยากช่วยเราช่วยเองไม่ใช่คนใจดำแต่อย่ามาวุ่นวายกับฉัน นั่นคือสิ่งที่คุณต้องทำใจแข็งและทำให้คนอื่นเกรงใจไม่กล้ามายุ่งแม้แต่พ่อแม่ก็ตาม
ความคิดเห็นที่ 19
ให้ทีละน้อยค่ะ อย่างให้ 30% รวดเดียว
ก็เปลี่ยนเป็น10 วัน 10% ให้แค่พอกินพอใช้ใน 10 วัน
ดีกว่าให้เป็นก้อน พอกลางเดือนก็หมดแล้ว
ยังไงก็ต้องให้ แต่อย่าเดือดร้อนตัวเองค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่