ปล. มาถึงบททนี้เค้าบอกไว้ก่อนเลยว่า “อะแฮ่ม! ไดอารี่ไม่มีความรักนะฮะ ฮา 🤣😅” จะไม่มีเรื่องราวความรักของใคร อาจจะมีบ้าง บางฉากของแพรวกับพี่เมาส์นิดหน่อยในบางบท

————————————————————————

               วันเพ็ญเดือน 12 น้ำก็นองเต็มตลิ่ง พวกเราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริงวันลอยกระทง...

                เพลงประจำเทศกาลถูกเปิดขึ้นในตอนเช้า เป็นเสียงตามสายของผู้ใหญ่บ้าน ทุก ๆ เช้าจะต้องประกาศข้อมูลข่าวสารให้ลูกบ้านได้รับฟังอยู่เสมอ

               สำหรับข่าวสารวันนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการจัดงานวันลอยกระทงประจำตำบล จัดขึ้นที่หมู่ 3 จะมีการประกวดนางนพมาศประจำหมู่บ้านด้วย ให้ทุกคนออกไปร่วมชมร่วมเชียร์ลูกหลานกันได้

               เจ็ดโมงเช้านิด ๆ บอสกับพี่ ๆ และน้องบีม นั่งทานข้าวเช้าก่อนไปโรงเรียนที่แคร่หน้าบ้าน นั่งฟังเสียงตามสายของผู้ใหญ่บ้านไปด้วย เธอตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เที่ยวกลางคืน นาน ๆ จะมีเทศกาลให้ออกจากบ้านตอนกลางคืนได้ ยายก็ไม่ได้ห้ามอะไรอยู่แล้วถ้าเรื่องแบบนี้

               “ยายคืนนี้บอสไปลอยกระทงในเมืองนะ ลุงวิทย์พาไป”  เธอรีบขอยายก่อนเลย ยายนั่งทานข้าวกับพวกเธอในตอนเช้าด้วย รอควักเงินให้ไปโรงเรียน

               “น้องบีมไปด้วย” น้องบีมอีกคนรีบขอตามไปด้วย เธอไม่ได้ห้ามน้องสาวอยู่แล้ว ยักคิ้วตกลง อมยิ้มเป็นคำตอบอย่างมีเลศนัย น้องบีมนี่แหละจะเป็นตัวอ้อนยายที่ดีที่สุดสำหรับพวกเธอ

               “พี่ปาวพี่แป้ง พี่บอมพี่บอลไปกับบอสด้วยมั้ย ลุงวิทย์กับป้าแพงจะพาไป”

               “กุดน้ำกินเหรอ” เป็นสถานที่จัดงานวันลอยกระทงประจำจังหวัดของเธอ ในทุก ๆ ปีจะจัดที่นี่

               “อือ” เธอตอบพี่ชาย ทุกคนตกลงไปกับเธอด้วย คืนนี้พวกเธอจะไปลอยกระทงกัน ในตัวจังหวัด จัดงานอย่างยิ่งใหญ่มาก

               “จะไปทำไมในเมือง หมู่ 3 ก็จัดใกล้ ๆ ไม่พากันไปลอย” ยายไม่ค่อยอยากจะให้พวกเธอไปสักเท่าไหร่ แต่ก็เท่านั้นแหละ บ่นทว่าก็ให้ไปอยู่ดี

               “หื่อ ไม่หนุกเนอะบีม” เธอหันไปหาน้องสาว ใช้สายตาออกคำสั่งอ้อนยายเดี๋ยวนี้ อ้อนช่วยเธอเดี๋ยวนี้ ออกคำสั่งน้องสาวทางสายตาของตัวเอง

               “มันจะยากอะไร เห็นมั้ยท่ากกโพธิ์นาตาเอ็ด ไปลอยถะแหมะ” ยายทั้งพูดทั้งหัวร่อแบบประชดพวกเธอ

               “ฮา บู้ย! ไม่! บอสจะไปลอยในเมือง ป้าแพงพาไป ขอเงินด้วย” เธอทั้งพูดทั้งขำกับยายด้วย ระหว่างทานข้าวเช้าไปโรงเรียนที่หน้าบ้าน

               “ไปเสียเงินเสียคำ รีบกินไปโรงเรียน สายแล้วมัวแต่คุยเล่นอยู่นั่นล่ะ “ แล้วยายก็หันมาบ่นอีกเรื่องกับพวกเธอแทน

               ปีนี้เป็นเช่นทุก ๆ ปี ที่เทศบาลตำบลของเธอมีการจัดงานวันลอยกระทงขึ้นที่ ม.3 ของตำบล เพราะเป็นหมู่บ้านเดียวที่มีสระน้ำกลางหมู่บ้าน เป็นสระสาธารณะ

               ทว่าในใจของบอสไม่ได้สนใจจะฟังเสียงประกาศเลย ไม่ตื่นเต้นเสียด้วยซ้ำ เพราะมีเป้าหมายอยู่แล้ว มีจุดหมายที่จะไปอยู่แล้วนั่นก็คือ ที่กุดน้ำกินในตัวจังหวัด ซึ่งจัดงานใหญ่กว่า อลังการงานสร้างกว่า คนเยอะกว่า ที่สำคัญสนุกกว่าด้วย

               ปัญหาคือจะไปอย่างไร เรื่องนี้ต้องรอฟังเพื่อน ๆ ในแก๊งว่าจะเอาอย่างไรดี ถ้าพวกเพื่อน ๆ จะไปหมู่ 3 ทางเลือกที่สองคงต้องไปอ้อนลุงวิทย์พ่อสองฝาแฝดให้พาไป เพราะใจเธออยากเข้าไปในตัวเมืองมากกว่า เนื่องจากมันสนุกกว่านั่นเอง หลังเลิกเรียนในตอนเย็นพวกเธอจะไปกัน

               สรุปก็คือ พวกจอยจะขับมอเตอร์ไซค์ไปลอยกระทงที่ ม.3 คือไปงานเทศบาลแทนเข้าไปในเมือง “ไม่ไปจริงเหรอมืง ไปรถพ่อไอ้แฝดไง แต่กูไม่ไปกับพวกมืงนะ กูจะเข้าในเมือง”

               และแล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียนสักที บอสกลับมาถึงบ้านรีบอาบน้ำแต่งตัวรอพี่สาวสองคน วันนี้พวกเธอจะไปงานลอยกระทงในตัวจังหวัดกัน

               “บีมจะไปกับพี่มั้ย ถ้าไปก็รีบอาบน้ำเลย” บอสขู่น้องสาว ยังไงวันนี้น้องบีมก็ต้องไปกับเธอด้วยแบบเลี่ยงไม่ได้ นอกเสียจากน้องสาวของเธอจะไม่อยากไปเอง พี่ปาวพี่แป้งก็ไปด้วย พี่บอมพี่บอลด้วย โดยลุงวิทย์กับป้าแพงจะพาไป

              หนึ่งทุ่มตรงเป็นเวลาล้อเคลื่อน พวกเธอหกคนพี่น้องออกไปรอลุงวิทย์ที่บ้าน มีญาติ ๆ คนอื่น ๆ ตามไปด้วย และจ๋อมอีกคนที่ไปกับพวกเธอด้วยในคืนนี้

               ยายให้เงินติดตัวมาคนละหนึ่งร้อยบาทกับน้องสาวของเธอ แต่เธอมีเงินเก็บอยู่แล้วจึงไม่ซีเรียสอะไร เงินเก็บจากค่าขนมไปโรงเรียน บวกกับเงินยายก็นับว่าพอใช้สำหรับค่ำคืนนี้

              ทุ่มครึ่งกว่าล้อจะหมุนได้ เมื่อทุกคนพร้อมกันแล้วก็ออกเดินทาง พวกเธอทุกคนนั่งกระบะหลังกันหมด หน้ารถมีเพียงลุงวิทย์เป็นคนขับ กับป้าแพงนั่งเบาะข้างคนขับ และญาติ ๆ ผู้ใหญ่ที่ตามไปด้วยเข้าไปนั่งในหน้ารถ น้องบีมอีกคนที่เข้าไปนั่งข้างใน

               ค่ำคืนนี้มีเพื่อนร่วมทางหลายคันบนถนน เกาะกันไปเป็นกลุ่มก้อน อากาศหนาวช่วงแรกที่ออกจากบ้าน พอไปถึงในตัวเมือง พอถึงในงานอากาศเริ่มร้อน ผู้คนมาร่วมงานเยอะทว่าไม่แออัดเท่าไหร่ ยังพอหายใจหายคอได้สะดวก

               เมื่อมาถึงกุดน้ำกิน ลุงวิทย์วนหาที่จอดรถใกล้ ๆ ก่อนจะแยกย้ายกันเดินชมงาน ลุงวิทย์มีข้อตกลง ต้องกลับก่อนเที่ยงคืน มาเจอกันที่รถเหมือนเดิม

               “บีมไปลอยกับป้า ให้พี่ ๆ เข้าไปกันเอง” ป้าแพงเรียกน้องสาวของเธอให้ไปด้วย ไม่อยากให้ตามพวกเธอไป ส่วนลุงวิทย์นำเสื่อมาปูนอนรอที่กระบะหลัง ไม่ขอตามเข้าไปในงานด้วย

               “เที่ยงคืนนะเด็ก ๆ มาเจอกันที่รถ “ ป้าแพงกำชับพวกเธอ ก่อนจะเดินเข้างานไปพร้อมกัน ส่วนใครจะแยกย้ายไปดูการแสดงอะไรก็ตามสบายได้เลย

                พี่ชายสองคนขอแยกตัวออกไปต่างหาก เพราะดันมาเจอเพื่อนของตัวเองที่นี่ จึงขอตัวแยกไป ส่วนพี่สาวสองคนตามพวกเธอไปด้วย บอสกับพี่ ๆ เดินชมงานไปเรื่อย ๆ มีการแสดงประกวดหนูน้อยนพมาศ มีหนังกลางแปลง มีตักไข่ไดโนเสาร์จับฉลากของสภากาชาดด้วย

               ที่กุดน้ำกินจะมีสระน้ำไว้สำหรับลอยกระทง คนที่มาร่วมงานจะเป็นวัยรุ่นซะส่วนใหญ่ มาเป็นกลุ่มเพื่อนบ้าง คู่หนุ่มสาวบ้าง ครอบครัวบ้างประปราย บอสเดินตามเพื่อน ๆ พี่ ๆ ชมงานอย่างตื่นตาตื่นใจ

                ปีนี้เป็นปีแรกที่เธอมาลอยกระทงในตัวจังหวัด หรือที่กุดน้ำกินแห่งนี้ ทุก ๆ ปีที่ผ่านมาพวกเธอลอยกันที่ลำห้วยประจำหมู่บ้าน เรียกว่าท่ากกโพธิ์ หรือไม่ลุงวิทย์ก็แค่พามาเที่ยวงานที่เทศบาลจัดให้ ทว่าปีนี้โตแล้ว เรียนมัธยมแล้วพวกเธอจึงขอให้พาเข้ามาลอยกระทงที่งานประจำจังหวัดบ้าง

               บอสกับพี่ ๆ ซื้อกระทงคนละอันเพื่อจะลอยขอขมาแม่น้ำ อันละ 50 บาท เลือกท่าที่คนน้อย ๆ ตอนนี้สามทุ่มนิด ๆ ผู้คนก็ยังเยอะอยู่ เบียดเสียดกันเข้ามาลอยกระทงตามบันไดท่าต่าง ๆ

               เธออธิษฐานก่อนจะปล่อยกระทงให้ลอยไปกับสายน้ำ ยืนมองกระทงของตัวเองที่เอียงไปเอียงมาตามแรงกระพือของน้ำ คอยลุ้นว่ามันจะจมหรือเปล่า สุดท้ายมันก็ลอยไปไกล เธอจึงสบายใจขึ้นมาหน่อย หากระทงคว่ำคำขอของเธออาจไม่เป็นจริง เธอคิดเองเออเอง และเชื่ออย่างนั้น

               “พี่ปาวแพรวว่าเราไปดูเค้าประกวดนางนพมาศกันดีกว่า เพื่อนแพรวก็เข้าประกวดด้วย เพื่อนที่โรงเรียน” แพรวเอ่ยชวนคนที่อาวุโสสุดในกลุ่ม นั่นก็คือพี่ปาว เพื่อเป็นการให้เกียรติ

              “ไปก็ไปดิ เราไปตักไข่ไดโนเสาร์ด้วยมั้ย เพื่อได้รางวัลใหญ่ ฮา” พี่แป้งชวนอีกคน

               “ไปก็ไป แต่ไปยืนดูเค้าประกวดแป๊บนึงนะ จะซื้อดอกกุหลาบให้เพื่อนแพรว”

               “ตามนั้น!” แล้วพวกเธอก็พากันเดินกลับมายังเวทีการประกวดนางนพมาศในค่ำคืนนี้

               ที่ข้าง ๆ เวทีฝั่งขวามือ พวกเธอยืนรอชมการประกวด พิธีกรชายหญิงกำลังกล่าวเปิดงาน มีผู้เข้าประกวดมากมาย หนึ่งในนั้นมีเพื่อนของแพรวด้วย ด้านหน้าเวทีมีโต๊ะของคณะกรรมการนั่งตัดสินให้คะแนน ถัดไปเป็นเก้าอี้ให้ผู้ชมนั่งชม ทว่าพวกเธอก็ไม่ยอมไปนั่ง

               ถัดมาข้าง ๆ กันอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ เป็นโต๊ะขายดอกกุหลาบ เพื่อนำไปมอบให้ผู้เข้าประกวด ซึ่งกรรมการจะนับว่าใครได้เยอะสุด จะได้รางวัลคะแนนมหานิยมไปครอง ซึ่งแพรวก็ซื้อไว้เรียบร้อยแล้ว เพื่อนำไปมอบให้แด่เพื่อนของตน

               ระหว่างที่พวกเธอยืนรอชมการประกวดอยู่นั้น ก็มีเพื่อน ๆ ของแพรวอีกกลุ่มเดินเข้ามาทักทาย พูดคุยกันเสียงดังมาก น่ารำคาญ เธอรู้สึกรำคาญจึงถอยออกมายืนห่าง ๆ คอยฟังพวกเขาคุยกัน

               เพื่อนแพรวอีกคนเดินไปซื้อดอกกุหลาบมาถือไว้ บอสกับพี่ปาวพี่แป้งและจ๋อมถอยออกมาให้เพื่อน ๆ เขาคุยกัน เธอมองดูเพื่อนของแพรวแต่ละคนก็งั้น ๆ ผู้ชายกับผู้หญิงหน้าตาก็ไม่เท่าไหร่ อีกคนหยิ่งมาก อย่างกับตัวเองหล่อตาย

                 เธอได้แต่ยืนฟังพวกเขาคุยกัน และแอบมองบ้างบางครั้ง เพื่อน ๆ ของแพรวก็ไม่ได้สนใจเธอกับพี่สาวเท่าไหร่นัก โคตรไม่มีมารยาท มาแล้วยืนคุยกันเสียงดัง แล้วก็ไม่ยอมเดินไปไหนเลย อยู่แจมกับพวกเธอรอมอบดอกกุหลาบให้เพื่อนที่เข้าประกวด บอสรู้สึกรำคาญนิดหน่อยแต่ก็ต้องอดทน จะชวนพี่ปาวกับพี่แป้งเดินหนีก็เกรงใจแพรวกับพิมพ์

               ก็มีบ้างที่เพื่อนของแพรวบางคนมองมาที่พวกเธอ ที่แยกตัวออกมายืนห่าง ๆ กันสี่คนกับจ๋อม เธอก็เฉย ๆ ไม่สนใจด้วยซ้ำ พิมพ์เดินมายืนกับพวกเธอด้วย เพราะคนที่มาคือเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันกับแพรว ไม่ใช่เพื่อนของพิมพ์เหมือนกัน ทว่าก็รู้จักกันดี

               “เพื่อนห้องอี่แพรวเหรอ” บอสกระซิบคุยกับพิมพ์เบา ๆ รู้สึกรำคาญชะมัด “โหวกเหวกโวยวายอยู่ได้ คนในเมืองเป็นแบบนี้เหรอวะ ฮา” บอสแอบนินทาคนพวกนั้นเบา ๆ และก็หัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน

               “อือ เป็นแบบนี้แหละมืง ที่โรงเรียนก็เหมือนกัน พวกแมร่งคิดว่าตัวเองหน้าตาดี ฮา” พิมพ์ตอบ

               “หน้าตาดีอยู่ หน้าตาเหมือนคน ฮา”

               “ฮา อี่บอส! หาว่า” บางช่วงที่พวกเธอคุยกัน เธอเห็นเพื่อนแพรวหันมามอง คงจะสงสัยว่าคุยอะไรกัน นินทาพวกตนแน่เลยอะไรทำนองนี้

                 “ใครนะเพื่อนน้องแพรวประกวด ฮ๊ะน้องพิมพ์” พี่ปาวถามขึ้น ตอนนี้มีผู้เข้าประกวดหมายเลข 2 กำลังเดินโชว์ตัวอยู่

               “แพม! คนนี้สูงมาก หุ่นดี สวย อี่บอสไปยืนใกล้ ๆ เค้านะครึ่งต่อครึ่งอ่ะ” พิมพ์พูดถึงบุคคลที่สาม บรรยายถึงรูปลักษณ์ให้พี่ปาวฟัง

               “อ่อ ก็น่าจะสูงอยู่หรอก 165 อัพทุกคนเลยที่พิธีกรพูดอ่ะ”

               “สูงมาก! “ พิมพ์ทำเสียงยาวเพื่อให้นึกตามว่าคนที่ชื่อแพมสูงแค่ไหน แล้วพวกเธอก็ยืนชมผู้เข้าประกวดอย่างเพลินตา มีแต่คนสวย ๆ หุ่นดี ๆ สูงเพรียวกันทั้งนั้น

               และแล้วก็ถึงช่วงที่ให้ผู้ชมเข้าไปมอบดอกกุหลาบให้ผู้เข้าประกวด แพรวกับกลุ่มเพื่อนของตนเดินเข้าไปมอบดอกกุหลาบให้แก่เพื่อนบนเวที ดอกกุหลาบห้ามซื้อมาจากที่อื่นเด็ดขาด ต้องซื้อข้างเวทีที่จัดจำหน่ายเท่านั้น

               หลังจากมอบดอกกุหลาบให้แก่ผู้เข้าประกวดเสร็จ พวกเธอก็รอฟังประกาศผลคะแนนนับกันก่อน พร้อมกลุ่มเพื่อนของแพรวด้วย ยังไม่ยอมจากไปเช่นกัน ยังอยู่กับพวกเธอข้าง ๆ เวที สร้างความรำคาญหูรำคาญตาใหแก่เธอมาก ๆ

               และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เมื่อผลคะแนนนับดอกกุหลาบเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผลปรากฏว่าเป็นบุคคลอื่นที่ได้รับรางวัลมหานิยมไปครองอย่างน่าเสียดาย คะแนนห่างกับเพื่อนของแพรวไม่กี่ดอก

               พวกเธอไม่ได้อยู่ดูการประกวดจนจบรายการ เมื่อผลคะแนนนับดอกกุหลาบเสร็จสิ้น พวกเธอก็ขอตัวจากกลุ่มเพื่อนของแพรว แพรวคุยอะไรกับเพื่อนนิดหน่อยก่อนจะเดินจากไป บอสกับพี่ ๆ จ๋อมและพิมพ์ยืนมองอยู่ห่าง ๆ เฉย ๆ ไม่ได้เข้าไปยุ่งด้วย  

              พวกเธอเดินดูงานต่อนิดหน่อย เจอพี่บอมกับพี่บอล และคนในหมู่บ้านของตนหลายคน หยุดยืนทักทายกันก่อนจะขอตัวกลับ พี่ชายทั้งสองคนของเธอก็ตามมาด้วย นี่ก็ห้าทุ่มแล้วน่าจะถึงเวลาที่พวกเธอต้องกลับ เนื่องจากพรุ่งนี้ไม่ใช่วันเสาร์ ยังต้องตื่นมาไปเรียนเช่นเคย